Wybacz mi... [Sad][Oneshot]

[Ver]

Mała próba tagu, który mi nie wychodzi. 

 

Co byście zrobili, gdybyście popadli w biedę, gdy dosięga was kryzys? Nie mając pieniędzy i to do tego przed świętami? Czy sprzedalibyście najwartościowszą rzecz jaką posiadacie? Coś, co otrzymaliście od serca od prawdziwego przyjaciela? Cóż... bohaterka tego krótkiego tekstu miała wielki dylemat, lecz musiała to zrobić... 

 

https://docs.google.com/document/d/1I7GDjnpPT0sbAty1QDrYQK2jctylTrW6d9ZJ7XeXSo4/edit

 

Zaznaczam, to tylko próba... ;3

[M.a.b]

Krótki, aczkolwiek treściwy One-Shot. Nie trzeba pisać epopei, by zawszeć wszystko, co potrzeba, by złapać za serce, co ci się udało. Tak więc jestem na Tak! i polecam, bo sytuacje z życia wzięte zawsze najmocniej chwytają.

[Rakshasa Raja]

Zdecydowanie koniec najlepszy. Czytając zgadłem, o co może chodzić, ale TEGO sie nie spodziewałem :| W każdym razie warto przeczytać. Krótki, ciekawy i dość smutny.

[Ares Prime]

No... to się naprawdę nazywa chytający za serce tekst. Mam nadzieje ze jeszcze go rozwiniesz bo jak na próbę wyszedł ci całkiem dobrze. 

[Mhelu]

Poleciał plus. Bez zbędnego przeciągania i dobry dobór słownictwa. Na dodatek prawie poleciała mi łza, a póki co rozpłakałam się jedynie, jak Biała Czarownica zabijała Aslana, więc to też sukces. 

 

Domyśliłam się że chodzi o Rarity, ale... myślałam że kłamała że ma siostrę czy coś, bo zapomniałam o istnieniu SB. 

[Gość]

Opowiadanie przypadło mi do gustu.

 

Warty lektury One Shot. Pozytywnym aspektem tekstu, który wpłynął na wynik decyzji o wysokości mojej oceny, był klimat, który był odczuwalny podczas lektury fanfika. Podoba mi się motyw, na jakim oparta jest fabuła, i to, w jaki sposób autor przedstawił losy kucyków. Ogółem, opowiadanie warte przeczytania.

 

Skoro to była 'próba', to żywię nadzieję ku temu, aby próbny materiał zostanie jeszcze wykorzystany i rozwinięty w przyszłości, gdyż fanfik ma duży potencjał.

 

Także - powodzenia w pracy nad ewentualną kontynuacją.

Edytowano Czerwiec 23, 2013 przez Alexsuz

[Dolar84]

Osobiście musze stwierdzić, że nie odczułem klimatu, który autor chciał niewątpliwie zawrzeć w opowiadaniu. Uważam, że wyszło to nieco... sztucznie i (z braku lepszego określenia) płasko. Może sytuację zmieniłoby zamieszczenie nieco większej liczby sugestywnych opisów? Kto wie?

 

Samo opowiadanie jest dobre, ale nie uznałbym go za przejmująco smutne. Jednak skoro to tylko próba, to z pewnością każde kolejne będzie zdecydowanie bardziej klimatyczne.

[Ver]

@dolar

 

A czego spodziewałeś się od tekstu napisanego w 15 minut? No chyba nie epopei ;3

 

Próba próbą, wyszła jak wyszła.

 

Sprawdzone już wiem co nie gra -> pomyślimy.

[Kruczek]

Jeżeli to tylko próba to nawet Ci to wyszło, błędów raczej nie ma, miło się czyta, nie wyzwala łez, bo w sumie to ma dwie strony, jednak zrobiłeś dobrą robotę.
W pewnej kwestii muszę się zgodzić jednak z Dolarem 

Samo opowiadanie jest dobre, ale nie uznałbym go za przejmująco smutne.

 

[Foley]

Foley przeprowadza wykopaliska w dziale, dzień pierwszy i ostatni zarazem.

 

Siedziałem sobie w dziale z opowiadaniami i przekopywałem go z nudów po raz setny. Nie wiem, co mnie tknęło, żeby kliknąć akurat tutaj, pewnie nick Verarda. Nie spodziewałem się wiele po fiku mającym cztery lata, dwie strony długości oraz tag [Sad]. Miło się zaskoczyłem, gdyż opowiadanie, mimo iż krótkie, to jest jak najbardziej dobre. Nie mogę tutaj niestety mówić, żeby faktycznie było [Sad]owe czy przejmujące, ale za to ma swój własny, odczuwalny klimat, w który dało się wciągnąć. Zastanawiam się, jak to w ogóle jest możliwe, żeby wkręcić się w atmosferę tekstu, mającego dwie strony, ale cóż... Widocznie się da, więc pozostaje mi tylko szczerze pogratulować autorowi, że udało mu się coś takiego napisać.

 

Jak już wspomniałem, fanfic nie był dla mnie w jakimkolwiek stopniu przejmujący, ale oprócz klimatu zaplusował również w paru innych kwestiach. Dokładniej rzecz biorąc, mam tu na myśli fabułę. Jakkolwiek zabawnie brzmi to słowo w zestawieniu z dwoma stronami, to jednak pasuje. Przyznam, że zostałem zaskoczony, kiedy historia wprost dała do zrozumienia, kto jest tutaj główną bohaterką. Mimo iż wcześniej było kilka drobnych przesłań, to dopiero później wszystko stało się jasne... i cholera, trzeba przyznać, że wykorzystany tutaj motyw, wprawnie wyjęty z serialu i wpleciony, pasuje tutaj rewelacyjnie.

 

Cóż, oczywiście wypadałoby jeszcze wspomnieć o tym, że nie ma dłużyzn, opisy są sprawnie napisane i przejrzyste oraz, że mamy do czynienia z dobrym jakościowo fanfikiem... ale po Verardzie nie spodziewałbym się, że mogłoby być inaczej. Co więcej, raczej nie jestem miłośnikiem krótkich form, większość z nich mam ochotę skomentować wyłącznie jednym słowem ("meh"), ale muszę uczciwie przyznać, że mi się podobało. W porównaniu z wieloma innymi krótkimi fikami, które dane mi było widzieć, ten ma jakąś wartość.

 

Podsumowując: opowiadanie jest bardzo dobrym przykładem na to, że da się napisać dobry, krótki i klimatyczny tekst. Udowadnia też, że dawno temu ludzie też potrafili pisać fajne fanfiki. Polecam sobie zerknąć, raptem chwila czytania, nawet herbaty nie zdążycie wypić.

 

Foley out.