Tablica liderów

Muszę przyznać, że czytam "Aleo he Polis!" już po raz trzeci - raz było na bieżąco, drugi raz gdy chciałem pierwszy raz napisać jakiś ładny komentarz do całości, trzeci dzisiaj by w końcu spełnić mój dawny zamiar. Jestem nieco zdziwiony, że nie zrobiłem tego już wcześniej - no rękę bym sobie dał uciąć, że już tu pisałem, i co? Nie miałbym teraz ręki. Na szczęście przy każdym czytaniu "Aleo" jest równie zachwycające. W końcu to opowiadanie wygląda wręcz na stworzone dla mnie. Nie dość że pojawia się tu Sombra - a ja jestem tego mrocznego gostka wielkim fanem i nawet sezon IX tego nie zmienił - to jeszcze Kryształowe Imperium jest tu bardzo mocno wzorowane na wschodnim Cesarstwie Rzymskim. Biorąc pod uwagę, że o jakość mogłem być spokojny - Dolar zawsze mocny, praktycznie w ciemno można głosować na "epic" - po prostu musiałem się za to zabrać. Bardzo interesująca jest forma opowiadania - kronika, i to jeszcze taka gdzie od czasu do czasu autor wspomina o obecnych wydarzeniach, które mu odrobinę utrudniają tworzenie. W końcu ciężko pisać, gdy siepacze tyrana o którego rebelii piszesz wychodzą ze skóry, by umieścić wszystkie twoje kończyny z dala od reszty ciała, prawda? Na szczęście zagrożenie nie wpływa ani na kunszt narratora ani na jego pamięć, dzięki czemu jego wspomnienia o konflikcie który pogrzebał dawne Kryształowe Imperium czyta się z wyraźną przyjemnością. Czego my tu nie mamy! Bitwy lądowe i morskie, oblężenia, kilka drobnych (przynajmniej w porównaniu z kryzysem który toczy Imperium) intryg pałacowych, technologie, ekonomia, a wszystko podlane bizantyjskim sosem. Przez tekst przewija się sporo słownictwa rodem ze wschodniego Cesarstwa Rzymskiego, co tylko dodaje klimatu oraz walorów edukacyjnych. Na osobną wzmiankę zasługują bitwy. Z reguły nie przepadam za opisami jak dwie (lub więcej) grup uzbrojonych istot się naparzają po łbach, szczególnie jeśli (jak w tym wypadku) z góry znam wynik starcia. Ot, sama walka mnie nie interesuje - za ważne uważam tylko i wyłącznie jej efekty. Tym razem jednak było inaczej - wiedza Dolara w połączeniu z jego zdolnościami pisarskimi zaowocowała wyjątkowo strawnymi bataliami. Mamy do czynienia z wspaniale oddanym klimatem epoki, nieważne czy kucyki mordują się na lądzie czy na morzu. Może wpływ na to ma fakt, że polubiłem postacie które występują w opowiadaniu i kibicowałem, by trochę jeszcze pożyły? Wyjątkiem w tej kwestii jest tu Sombra, którego Dolar bardzo dobrze oddał. Przyszły mroczny monarcha Kryształowego Imperium budzi grozę, jest wyjątkowo (WYJĄTKOWO) bezwzględny i nie cofnie się przed absolutnie niczym dla osiągnięcia swoich celów. Bez dwóch zdań, wyszedł świetnie. Co by tu jeszcze... A, tak - głosuję na dodanie ficowi "epica". Polecam każdemu - jeśli się lubi historię, to można poczuć się jak w domu. Jak się nie lubi, to się polubi.

I wróciłam z Camargue, mojego ulubionego regionu we Francji. Dla niewtajemniczonych - są to bagna w delcie Rodanu. Największe miejsce, w którym gniazdują flamingi w Europie. A co tu można zobaczyć? 2 razy bydła, jedno miejscowe, drugie to hiszpańskie bydło Brava. Bydło jest mięsne oraz hodowane do course camarguaise, bardzo ciekawego sportu, który polega na tym by ściągnąć kokardki z łba agresywnego byka. Tym razem załapałam się nawet na ofiary w ludziach, także polecam . Ziomek przeżył, ale nie wiem, co mu wyjdzie na TK i MRI czaszki xD. Warto też wspomnieć o półdzikich kucach rasy Camargue, których wizerunki znajdują się w jaskiniach Lasceux i Niaux. Miejscowi na nich jeżdżą w swoim własnym stylu. Czego miałam okazję po raz kolejny spróbować. Fajne kucyki, ale chyba wolę rząd klasyczny i jazdę w stylu angielskim. Generalnie - jeśli odwiedzicie kiedyś południe Francji, to musicie ruszyć do Camargue.

Obiekty SCP nie ograniczają się wyłącznie do anomalnych bestii, przedmiotów, czy anomalii międzywymiarowych. Oprócz nich są SCP, które są... Grami! Zapraszam do obejrzenia listy 10 SCP, które są grami, rzecz jasna, na kanale Piofliego Tak by the way... Zauważyłem, że mam już aż trzy wygrane dni. To naprawdę miłe, choć moją uwagę przykuł 28 lipca. Tamtego dnia wylałem swoje gorzkie żale i... Jakimś cudem wygrałem. W sumie, tutaj mam takie pytanko... To algorytm wybiera, kto wygrywa dany dzień, czy ktoś z administracji? Pytam z takiej czystej ludzkiej ciekawości.

Hejoo, trochę mnie tu nie było, ale wstawiam wam swój ostatni rysunek. Został on stworzony na potrzeby challengu "narysuj to w swoim stylu" (DTIYS) od @/scenic.star na instagramie. Luna jest moją ulubioną księżniczką i cieszę się, że mogłam wsiąść w tym udział (po raz pierwszy biorę udział w takim challengu). Zapraszam do dzielenia opinii na temat pracy