Exemundis

- Nie mam pojęcia. Pierwszy raz ich widzę. W każdym razie na pewno nie byli przyjaźnie nastawieni. Wszyscy cali? - spytałem podchodząc do Equestrian od tej z wyglądu przypominającej Molestię trzymając się jednak z daleka

Skoczyłem za najbliższą osłonę odstrzeliwując się po drodze. Po chwili wychyliłem się lekko i strzeliłem im błyskawicą celując w najbliższego. I tak co chwila: wychyl się. puść serię z PM, walnij błyskawicą i schowaj się znowu

- Chyba mamy problem bo coś się zbliża. Nie mam pojęcia tylko co. Przygotujcie się lepiej na walkę - odparłem będąc spięty jak niewiem

- Wiecie. Ja do waszego świata trafiłem w tym samum dniu w którym mnie widzieliście. Dostałem zawału w swoim świecie i bum... znalazłem się u was. Akurat okazało się że spotkałem kogoś z mojej rasy i postanowiłem pomóc im. A czego tam szukali to nie wiem. I nie mam zielonego pojęcia co oni robili w waszym świecie. - odparłem

- byliśmy przejazdem a co? - odparłem udając śmiertelnie poważnego

- Mam swoje powody. I tak wam nic nie powiem - odparłem robiąc zaciętą minę. Okej mimo wyglądu z zachowania nie przypomina Molestii.

eeeeeeh???? kto mnie uderzył? Rozglądam się uważnie. Dobra tego mi było trzeba. - Dobra jest już dobrze ale... ZABIERZCIE ODE MNIE TEGO DEMONA!!! - krzyknąłem. Moje serce już tego nie wytrzymuje. Ile razy jeszcze do qrwy nędzy dostanę tego zawału?

- AAAAAAAAAAAAAAAAAA. ZA BLISKO ZA BLISKOOOO. WEŹCIE JĄ ODE MNIEEEEEEEEE. JA NIE CHCE UMIERAĆ!!!!!!!!! - wykrzyczałem by znów stracić przytomność

- AAAAAAAAAAAAAAAA. O JA PIEDOLEE MOLESTIA. ZABIERZCIE JĄ. ZABIERZCIEEEEEEEEEEEEEE . AŁA MOJE SERCE - wykrzyczałem by po chwili znów dostać zawału

- Phi. Jestem twardy. Nie wyciągniecie nic ze mnie. - odparłem

- bo będę odpowiadał za zdradę stanu

- Wolałbym nie... - odparłem

Dobra... To ja spierdalam, bo nie mam serca do nich strzelać.

szybko szukam jakiejś osłony w lewej ręce trzymając pistolet maszynowy a w prawej elektro ostrze

- Tak jest - odparłem po czym wyruszyłem w stronę celu poruszając się ostrożnie i rejestrując wszystkie sygnały które mogą zwiastować bliskość wroga

to ruszam. Biorę snajperkę i staram się zdjąć jak najwięcej wrogów celując w głowy

chyba drugą. bo to z gothic II

gdy nadeszła odpowiednia chwila zwolniłem uchwyt i poleciałem za nimi

przywdziewam nowy ekwipunek i czekam na dalsze wytyczne od kapitana - To co robimy teraz? - spytałem kapitana Hirisima

- Dobra. To ja poproszę wyposażenie zwiadowcy. - odparłem dokonując wyboru profesji.

Zaprawdę powiadam wam, że nie ma wznosu bez upadku ani drugiej szansy bez pierwszej próby.

SHADOW

Twoje opowiadanie jest ciekawe. Bardzo lubię Gothica i chętnie czytam związane z nim opowiadania. Podoba mi się również to, że zrobiłeś opowiadanie z perspektywy zwykłego strażnika należącego do Wodnego Kręgu. Poza tym nie widać go zbyt często. Jeśli o mnie chodzi mi się podoba. Ale tak na boku ten końcowy dialog jest wręcz spisany z tej gry. Znam zbyt dobrze na niej.

To nie jest strażnik z wodnego kręgu. To zupełnie inna historia. Poza tym dzięki że ci się podoba.

- W Khorinis. Zdumiewające. Do tej pory tyle nie wiedziałem a teraz... No cóż. Nie jestem pewien czy mój mózg to wszystko wytrzyma. Aż mnie głowa boli

Zatem idę za nimi. ciekawe co znowu się zdarzy. P przejściu przez portal rozglądam się uważnie chcąc się zorientować gdzie mnie znów wywiało

- To zmienia postać rzeczy. Tak czy inaczej w jakiej sprawie zostałem tu wezwany? - zapytałem

- To wy sobie z babami nie możecie dać rady? - zapytałem zaskoczony