PumpkinWave

Tymczasem ze sfery zaczęła się wyłaniać sylwetka. Nie przypominała ona kucyka, była wyższa, stała na dwóch nogach, natomiast górne kończyny były wolne. Gdy mrok został przez nią całkowicie wciągnięty, widać było wszystkie szczegóły. Górne kończyny były zakończone czymś, co było podobne do szponów gryfów, lecz to co było u tej istoty nie było tak ostro zakończone. Jednak miało też sierść tak jak kucyk, i przede wszystkim - róg w górnej części czoła.

Podeszły do ciebie jakieś dwa kuce z gwardii. - Strzelaj, strzelaj, mamy chronić twoje plecy.

- Oh, umm... nie spodziewałam się ciebie tak wcześnie... - lekko zaskoczona powiedziała Twillight. - Tak... więc od czego zaczynamy? - widać było, iż jest lekko zdezorientowana.

( - To nic, zamieniam się tylko w demona, który ma zamiar rozj***ć pół Equestrii... dzień jak co dzień ) Jego ciało zaczął oplatać coraz większy mrok. Wkrótce było już widać jedynie czarną, gęstą chmurę, z której od czasu do czasu wydobywał się agonalny jęk. Było czuć coraz silniejszą magię.

Czy on chce, nie wiem, ale wiem że ja chcę, choć nie tak jak Sióstr Melanżu. @Edit: To mi przypomniało o jednym: Mamy wolne stanowisko na Siostrę Bitwy, poszukiwany ktoś posiadający GG, zgłaszać się do Gandzi lub Mata, bo u mnie krucho z netem.

A więc czas na moje wypociny, jak za długie, dajcie znać, się skróci. Powołanie

Powiem tyle, że wasze tłumaczenie ma jeden minus, bardzo poważny zresztą... ZA. MAŁO.

Szybko otworzył butelkę, po czym przyssał się do niej, niczym glonojad do szyby akwarium. Gdy już zaspokoił pragnienie, zaczął się zastanawiać, co by tu zrobić, aby zająć czas.

- Witaj, w czym mogę Ci pomóc? - spytała się miłym głosem.

- Proszę. - odpowiedział ci niski, gardłowy głos. Już wiedziałeś skąd wzięło się jego imię.

Gdy ruszali do boju, usłyszałeś jedynie krótkie: - Tylko uważaj żeby naszych nie rozstrzelać. - Przyjąłeś to do wiadomości, nie przerywając ostrzału. Pod twoimi celnymi strzałami padały kolejne changelingi.

Marines nie trzeba było powtarzać dwa razy. Każdy wpakował się gdzie mógł się zmieścić. Obładowany żołnierzami ruszyłeś w kierunku obozu. Takim właśnie akcentem skończyła się twoja pierwsza bitwa na tej planecie.

Coraz więcej popierających krzyków i wrzasków. Każdy z tych żołnierzy czuł, że z tobą w oddziale są niepowstrzymani. Tylko jedna osoba nie była aż tak rozentuzjazmowana. Był to mężczyzna w mundurze z dystynkcjami pułkownika. Wstał i podszedł do ciebie spokojnym krokiem. - Starszy szeregowy Kamarov? - spytał się oschłym głosem.

- Ha! Jeśli jej się to uda, będę najszczęśliwszym kucem na świecie... - powiedział, z lekkim uśmiechem, mając nadzieję na lepszą przyszłość. Gdy jednak zaczął się zbliżać do sali tronowej, coś zaczęło się w nim poruszać. Dostał zawrotów głowy, po czym upadł. Następnie uderzyła go fala bólu, z jego ust zaczęła natomiast sączyć się krew. Ostatnim objawem były drgawki. - Nie... - wydał z siebie ledwo słyszalnym szeptem, po czym ogarnęły go konwulsje i wydał z siebie agonalny krzyk pełen rozpaczy i bólu. Po chwili jego miejsce, w którym powinien znajdować się CM zaczęło płonąć czarnym ogniem.

Nie wykluczone, aczkolwiek... wątpliwe, niestety.

Jest to praca wspólna, której współautorami są Matalos i Gandzia, jeśli znajdą się chętni, możliwe że rozrośnie się pod tym względem. Nie wiem za bardzo co by tu więcej napisać, więc bez przedłużania zapraszam. Prolog

Rano obudziły cię krzyki w całym obozie. Gdy wyczołgałeś się z namiotu, zauważyłeś że changelingi zaatakowały.

- Proszę! - krzyknęła, nie podchodząc nawet do drzwi, była lekko rozdrażniona tym, że nie wie nawet kto ma być jej pomocnikiem, a także tym, że nie była kompletnie przygotowana.

- Gdybyś odczuwała to co ja przez te wszystkie lata... nie było by o czym rozmawiać. - powiedział lekko zachrypniętym, przygnębionym głosem.

Z miną skazańca, podążyłem za Twillight. Nie zwracałem uwagi na to co dzieje się dookoła mnie. Czułem, że coś zaczyna się we mnie gotować... nie miałem już nawet nadziei na to że nie wybuchnie, bo tego byłem pewien... ale miałem nadzieję, że to co się stanie zostanie zminimalizowane, a także jak najszybciej przezwyciężone.

Zaczął przeszukiwać swoje bagaże w poszukiwaniu choć jednej butelki wody.

Zgadzam się w pełni. A opis munduru Legionisty Zebr , nie jestem pewien czy dobrze, kojarzy mi się z mundurem Legionu Cezara z New Vegas.

Genialne! Błagam, tłumaczcie jak najszybciej, bo trudno wytrzymać teraz, tak jak z "podstawowym" FoE.

- Jasne, nie odmówimy, prawda? - odezwał się dowódca oddziału.

- A tak, jest tu... proszę się skierować do pokoju dwadzieścia pięć. - powiedział portier miłym głosem, po czym zwrócił się do kolejnego petenta, który chciał wynająć pokój.