misterspauls

Zapewne miał także złote łuski, a dym buchał mu z pyska niby z komina. 

Cieszę się, że ci się podobało. Sam planuję się tam wybrać

Nie. Był brązowy i tylko ogniem zionął

Pozwolę sobie zacytować fragment książki "W Stronę Pysznej" Stanisława Zielińskiego.

"Giewont? Ach, to ta góra na którą poszliśmy wprost z dworca..." Bez wejścia na Giewont, bez wizyt złożonych Kasprowemu i Gubałówce nie obejdzie się żadna przyzwoita wycieczka, zjeżdżająca na krótki czas do Zakopanego. Chyba że nosa nie można wysunąć. Wtedy czarna rozpacz i cały wyjazd na nic. "Lało jak z cebra. Nie byliśmy na Giewoncie!..." Typowa góra ceperska. Każdy nowy gość poddaje się urokowi góry panującej nad Zakopanem i od niej zaczyna swą "taternicką" karierę. Giewont wysuwa się na pierwszy plan, przesłaniając inne szczyty. Narzuca się swym oryginalnym konturem. Zdaje się, że to Szukalski chciał Giewont poddać drobnym przeróbkom i upodobnić go do profilu Piłsudskiego. Na dwunastometrowy żelazny krzyż, wzniesiony w roku 1900, wycelowane są zakopiańskie lunety. Giewont wydaje się tak bliski, jak Dolina Białego. Wielu przygodnych turystów opuszcza Zakopane w przekonaniu, że Giewont jest najwyższym szczytem po polskiej stronie tatr. Na Giewont każdy m u s i pójść. Giewont przyciąga turystów i - samobójców, którzy w sposób skuteczny i efektowny postanowili rozstać się z życiem.