KougatKnave3

- Ja umarłem, a z tego co się dowiedziałem lecąc do ciebie, to tobie też chcieli wyczyścić pamięć. Planowali tak. Wciąż mówię... postąpiliście źle. Ja bym nie dał wyczyścić sobie pamięci...

Spogląam na nią... - Postąpiliście źle... - powiedziałem spoglądając na nią. - Powiedz, czy byś chciała by ktoś usunął mnie z twojej pamięci? - spytałem się.

- Więc dostał nauczkę. Gdzie on teraz jest? On odwiedza ją w ogóle? - spytałem się. Muszę widzieć o nim co nieco... jeśli jest taki jaki sądzę, to nie wytrzymał bycia z Deli i ją rzucił...

Spoglądam na nią. - Gdzie on teraz jest? - spytałem się całkowicie normalny... ps, muszę sprawdzić, czy coś z mojej zbrojowni zostało... tam coś... na taką... sytuacje... jest...

- Serio? Pewnie byli dobrymi... są bo powinien żyć, bo Telepaci żyją 3 razy dłużej... są pewnie dobrymi przyjaciółmi. Ciesze się, że znalazła kogoś z kim się dogada.

- Jeśli to dla ciebie nie problem... to słucham - powiedziałem i zacząłem jej słuchać jeśli zdecydowała się opowiedzieć. CIekawe co się działo przez te 100 lat.

Więc idę i kładę się na łóżku z Twi. Spoglądam na nią. - Nie mam do ciebie za złe. Szkoda, ale i tak nie mam za złe...

- Dobrze... idź powiedzieć się uczyć. Pamięta... więcej czasu spędzaj z Chrysalis. Uszczęśliwisz tym mnie i Ciocię - powiedziałem do niej z uśmiechem.

Więc idę. Mam nadzieje, że wywiąże się z obietnicy. Że będzie więcej czasu z Chrysalis spędzać niż ze mną. Musimy z Twi trochę nadrobić...

- Zostanę... ale bądź często z Chrysalis... myśli, że skoro wróciłem to już nie będziesz chciała się z nią spotykać, jedynie podczas nauki...

- Deli... nie płacz... będę cię odwiedzał. Muszę zająć się krajem, ale nie chcę byś przerywała naukę. Będę cię odwiedzał codziennie z Twi o 18 do 20... jak skończysz naukę, to możesz wrócić...

Ale nie chcę też wkurzyć Chrysalis. Idę do Deli i jej tłumacze. Będę ją odwiedzał codziennie, ważna jest jej nauka... ma szanse na niesamowite wyniki. Mam nadzieje, ze zrozumie.

- Zostawię u ciebie Deli... ja wrócę do Los Santos. Nie chcę byś przezemnie była ponura... zwłaszcza po tym jak zajęłaś się Deli - powiedziałem spoglądając na nią. Będę odwiedzał Deli... - Poza tym... mam kraj do rządzenia i muszę być w Los Santos...

- Idź się pobawić, skarbie - powiedziałem i jak Deli wyjdzie spoglądam na Chrysalis. - Wybacz, że wróciłem... widzę, że się przywiązałaś do Deli.

- Nie wiem czy ciocia się zgodzi... - powiedziałem lekko zawstydzony. Nie wiem czy pozwoli... ale warto się spytać. Idę z Deli i ją szuka.

- Nie... ale zostawię cię tutaj byś dokończyła naukę u Chrysalis, dobrze? Będę cię odwiedzał. Skoro ci się podoba nauka u cioci to nie mogę ci tego zabrać - powiedziałem z uśmiechem.

- Jak ci się powodziło przez ten czas mojej nieobecnosci? - spytałem się w końcu... teraz się dowiem czy czegoś nie przegapiłem... ciekawe czy miała chło... co ja gadam... los by do tego nie dopuścił... wredny los...

Nie szkodzi... - Niesamowita robota. Jak cię ciocia traktowała? - Spytałem się jej. Teraz dowiem się całej prawdy... ona mnie nigdy nie okłamała... więc teraz się dowiem czegoś.

- Wow... NIesamowida robota. To było też do ciebie... ciociu - powiedziałem do niej z uśmiechem. Następnie objąłem Deli i spoglądam na Chrysalis - Jak mogę ci się odwdzięczyć?

- Jakie zdolności? - spytałem się zarówno Deli i Chrysalis. Może ona nie jest taka zła. Może tym razem zaczniemy inaczej...

- Dacie mi wstać... - powiedziałem i wstaje. Potem podchodzę do niej i mówię. - Mimo iż mnie nie lubisz... z wzajemnością. To dzięki za opiekę nad Deli...

- Powietrze... brak... powietrza! - powiedziałem. ZA MOCNO TULĄ! DOPIERO CO WRÓCIŁEM I JUŻ JESTEM NA SKRAJU ŻYCIA!

Pukam do drzwi... mając na dzieje że powie "Kto tam". Czekam jeśli odpowie, mówię "Koszmar". Jak ona odpowie "jaki koszmar?" to wchodzę z impetem z bananem na ryju i mówię "KOSZMAR POWRACA!"

- Prowadź - powiedziałem trzymając Twi. Następnie idę za Lily i stajemy przed komnatą gdzie się uczą, ale nie wchodzimy, bo powstrzymuje ostatecznie Lily.

Więc czekam. Ciekawe jak to wygląda z Deli. Co się dzieje, muszę zobaczyć na własne oczy. Choć widać, że się martwię o córkę... JAK TU SIĘ NIE MARTWIĆ, JAK DELI SIĘ ZMIENIA W KREW!