KougatKnave3

- Jest... plus... tego wszystkiego - powiedziałem chichocząc. No nie mogę, leże w szpitalu a wciąż potrafię się śmiać z takiej sytuacji. Wiem czemu mnie nazywają Joker.

- Wow... - powiedziałem. No... silnie mnie walnęło. Ale jeszcze jedno mnie ciekawi... jak sytuacja z Capo.

- A jak ta sytuacja z Capo? Przejrzał na oczy, czy nie za bardzo? - spytałem się rodziny...

Uśmiecham się. Miło z ich strony, ale szkoda że nie mogą wpaść tutaj. No cóż... spoglądam na rodzinkę i się od razu pytam.

- Ile byłem... nieprzytomny? - spytałem się. Ja się tylko modle bym nie dostał Lewatywy... nie mam ochoty przeżywać tego...

Spring Love

Poczuła zmęczenie... ziewnęłam mimowolnie i podziękowałam wszystkim jeszcze raz za to co zrobili, jeśli są jeszcze goście, a następnie udaje się do swojej komnaty by udać się na spoczynek. No, dzisiaj był udany dzień, i nie sądziłam że zorganizują niespodziankę...

Biorę stokrotkę i uśmiecham się do wszystkich.

- Dziękuje wam... naprawdę - powiedziałem, ledwo. Ciekawe czy ktoś jeszcze do mnie w odwiedziny przyjdzie... Mama, na stówę, choć była w ludzkim ciele taka straszna (raz przeklęła i obszar wokół niej w odległości 1 km był czysty od życia), to kochała nas tak że nigdy nas nie opuszczała.

- Więc wiadomo ile tu poleżę? - spytałem się. No chyba że jak to doktorzy mają w zwyczaju,  już mnie na starty spisali. Czekam na odpowiedź Twilight, choć dzieciaki mogły by też coś powiedzieć... bo gadać umieją.

Tule całą swoją rodzinę. Po chwili zaczynam się lekko śmiać... nawet teraz jak jestem poważnie ranny, to nie mogę się przestać cieszyć.

- Mimo iż było to bolesne... muszę przyznać, że... w tamtych barwach było ci... bardzo ładnie. Byłaś... taka gorąco piękna

Odwzajemniam uścisk... lekko, gdyż boli jak nie wiem. W tym momencie zobaczyłem dzieciaki, uśmiechnąłem się do nich. Może lepiej, że Deli nie wie o co chodzi.

- Chodźcie... wy też do... mnie, dzie... dzieciaki.

- Ni... Nie przepraszaj... to nie... nie twoja wina... to ja wlazłem... na linie strzału... - powiedziałem ledwo. Wciąż mnie wszystko bolało, wyciągnąłem kopyta by przytulić Twilight.

Więc wskrzeszenie nie wykorzystane... tyle dobrego. Dziękuje Lucjanie... nie wiem co by było gdyby nie ty. Czekam aż się Twilight obudzi.

Westchnąłem... czekam więc na to aż się obudzi... Lucek... powiedz, czy ta kula mnie naprawdę zabiła i wykorzystałem wskrzeszenie, czy jednak mnie tylko odrzuciła pozbawiając przytomności? Bo skoro jestem w szpitalu... a nie w grobie to pewnie to drugie.

Sprawdzam kiedy Twilight się obudzi. Jeśli jeszcze długo, to wchodzę do jej snu. Muszę jej wytłumaczyć że mam jeszcze jedno wskrzeszenie, i bym tak łatwo się zabić nie mógł.

Spring Love

Więc zostałam sama. No to idę do RichMana z zapytaniem czy ta klacz będzie mogła zostać u nas na te parę dni... gdyż później albo wyjeżdża albo zostaje... tego jeszcze nie wiem. Może zostanie, ale widać że chciała zostać gdyż chce odbudować Zakon.

- Szefie... tamta klacz co ją spotkałam i chyba była tym "Specjalnym Prezentem", chciałabym się zapytać czy może tu zostać na parę dni.

- Ała... moje... ciało - jęknąłem. Lucek... co się stało? Nie wiem co się stało, pamiętam ból i potem budzę się tutaj. Wyjaśnisz mi to?

Otwieram oczy i pierwsze co widzę to sufit szpitalny. Wiedziałem, że kiedyś wyląduje w szpitalu... to każdego z nas spotka. Rozglądam się po pomieszczeniu.

Staje pomiędzy nimi by nie dopuścić do żadnego zgonu... nie pozwolę by moja żona stała za zabiciem Capo... TO MÓJ BYŁ POMYSŁ. Nawet mam idealne miejsce... tylko nie wiem o której wysypisko śmieci otwierają.

- O KURWA!!! - Teleportuje się do Twilight by zobaczyć to przedstawienie... i pomóc Capo. Kurwa... mamy problem, nigdy nie widziałem Twilight tak wkurzonej. Jeśli nastały TE dni, i Capo powie że one są... to na jego miejscu będzie zajebiście duży krater.

Żyłka mi wyskoczyła na czole... spoglądam na Twilight. Ciekawe jaka jest jej reakcja na to co teraz się stało.

- Ta maszyna jakimś cudem przetrwała.

- Capo, przegiołeś teraz - wyjmuje włócznie i odpycham pojazd magią i jebie z całej siły promieniem by rozwalić to coś... w najlepszym przypadku będzie spory krater.

- Nie no - spoglądnąłem na Twilight z wyrazem twarzy czy mogę to rozwalić? Drugiego na stówę nie będzie miał, więc rozwalę ten i będzie wreszcie spokój.

Nie ma mowy... więc niech się stanie co się stać powinno. Nie przerywając Pocałunku obejmuje Twi. Capo... tym razem ci nie dam tak łatwo dojść do tej satysfakcji.

Nie przeszkodzi nam... Odwzajemniam pocałunek i jak pomyślałem, tak też się stanie. Pocałunek będzie namiętny i gorący... jak nasza miłość. DOOOBRA! Za dużo Szekspira.

- Jesteśmy sami, bez wścibskich osób... - wprost wymarzone miejsce. Więc niech dzieje się to co ma się dziać... i będzie się działo to co Capo mnie wbijał do głowy przez DŁUGI CZAS

Cudna z nas para... po przybiciu biorę łyka wina i spoglądam na planetę na horyzoncie... ktoś mówił że oglądanie wschodu Księżyca jest piękne... to co powiecie na wschód Ziemi!

- Czeka nas długa i przyjemna noc - powiedziałem po czym nalałem jej wina. Potem sobie i podnoszę kieliszek.

- Za nas... i za wszystko co stworzyliśmy - powiedziałem i przybliżyłem kieliszek by przybić w kieliszek Twilight. Teraz będzie bodajże najpiękniejsza randka jaką zorganizowałem.