Posealor zwany Pose

Więc tak... Mój komp kłócił się z google docs, ale już ich pogodziłem. Teraz trzeba tylko czekać na natchnienie. Liczę, że kolejna część powinna ukazać się w ciągu 1-3 tygodni, ale to tylko szacunkowe obliczenia. Satysfakcjonująca odpowiedź?

Cofnęłam się jeszcze o krok, po czym odwróciłam się i pobiegłam galopem przed siebie. Nieważne dokąd, byle z dala od tych stworzeń.

Szybko się wychyliłem, dokładnie wycelowałem i odpaliłem pocisk. Po tym błyskawicznie się schowałem nie patrząc nawet czy trafiłem.

- Mówiłaś... Chyba, że mi się to przyśniło, ale wtedy to byłby najcudowniejszy mój sen...

Zaczęłam cofać się powoli ze strachem. Nie podobało mi się zachowanie tych stworzeń...

- Wiem... Ale nie mamy wyjścia. Szajbus, leć! Będę cię osłaniać.

Odwzajemniłam pocałunek, nie przestając jej drapać.

- Nie ma czasu, startujemy! Natychmiast!

Zdziwiona i trochę wystraszona faktem, że jedno z tych dziwnych stworzeń w końcu zareagował na moją obecność odskoczyłam do tyłu i uważnie go obserwowałam, gotowa do ucieczki.

Ruszyłam dalej szukać kogoś z kim mogłabym porozmawiać.

Usiadłam obok Szajbusa i uruchomiłam uzbrojenie. - Pobudka, żołnierzu! Wynosimy się stąd!

- W takim razie pośpieszmy się. Sev, prowadź.

- Nie ma czasu na wyjaśnienia. Sev i Szajbus są po naszej stronie, reszta chce nas zlikwidować. Któryś wie gdzie Szajbus jest?

Mruczałam z zadowoleniem i również przyśpieszyłam.

Zachichotałam, nie przerywając drapania. - Mówiłam ci...

Uśmiechnęłam się szerzej i bez słowa zaczęłam drapać jej brzuszek.

Położyłam kopytko na jej brzuchu. - A chcesz zobaczyć jakie to przyjemne?

- Nie dziwię się... Mmmm... Jak mi dobrze...

Był zbyt daleko, nie zdążyłabym przyjść mu z pomocą. Musiałam zrobić coś innego. Nigdy tego nie robiłam i nie byłam pewna czy mi się uda, ale nie miałam innej opcji. Skupiłam się mocno i poprzez moc spróbowałam przekazać mu wiadomość telepatycznie. - Jesteś w niebezpieczeństwie. Klony nie są już po naszej stronie, ale nie zabijaj ich.

- Setka? Heh... Szkoda, że mnie tam nie było. Powiedziałem to lekko żartobliwym tonem, po czym zaśmiałem się. Po chwili jednak spoważniałem. - Pokaż mi tego Scorpiona, co na złom się nadaje. Raz pomagałem takiego naprawić i udało nam się go uruchomić. Nie był najlepszej jakości, ale dało się go wysłać do walki.

Zamknęłam oczy, nie miałam wątpliwości, że wyczuję mojego padawana w mocy.

Zamknęłam oczy i zaczęłam chichotać. To było takie miłe uczucie...

Zatrzymałam się zdziwiona jego reakcją. Przecież byłam... Zastanowiłam się chwilę. A może coś mi się stało gdy tu trafiłam? Podeszłam do najbliższego okna i spróbowałam się w nim przejrzeć.

Odwzajemniłam pocałunek, a moje kopytko również powędrowało do jej grzywy.

(Emm... "Powoli robiło się ciemno." Hmm... *Patrzy do pierwszego postu.* Umm... "Była noc." Eee... Wut? To jak w końcu? Ciemniało jej przed oczami? Czy lampy gasły? No ale... Co ja tam wiem... ) Ruszyłam przed siebie ulicą, szukając jakiegoś kucyka, osła, gryfa, lub kogokolwiek, z kim mogłabym porozmawiać. Cały czas uważałam, by nie zbliżyć się za bardzo do tych dziwnych stworzeń.