Posealor zwany Pose

- Znaczy... Poszła na piętro, tak?

Przez chwilę wpatrywałem się w jego oczy, a potem spuściłem wzrok. - Ja... Ech... Podjąłem złą decyzję i przez to ładunek wybuchł mu w rękach... Zawaliłem sprawę...

Podeszłam do niej powoli. - Witaj Pinkie. Możesz mi powiedzieć gdzie jest Twilight?

Weszłam do domu i po chwili wahania zaczęłam szukać Twilight.

- Umm... No... Dobrze... Pamiętaj, że gdyby coś się działo, to ja zawsze chętnie pomogę. Wstałam i skierowałam się w stronę domu.

Nie ruszałam się ani nie otwierałam oczu. Starałam się wychwycić jakieś dźwięki, ukradkiem sprawdzając, czy nadal mam miecze.

- Na pewno? Jeśli... Coś się stało, to możesz mi zaufać... Obiecuję, że nikomu nie powiem.

- Umm... A... U ciebie wszystko... W porządku?

- Tak... Chyba masz rację. Może... Pójdę już, dobrze?

Otworzyłam oczy i rozejrzałam się.

- Tak... Wtedy zrobiło się... Interesująco...

- Kolejną noc? To chyba... Dobrze, nie?

(O co chodzi z tym kolorem?) - Dobrze... Ach, nie wiesz czy Pinkie i Twilight już poszły?

- No... Tak, chyba nie ma w tym nic złego, prawda? Pierwszy raz spałam na sianie.

- No więc... Grałyśmy w prawdę lub wyzwanie... Później Pinkie... Eee... Przyszła i dołączyła do zabawy... A potem położyłam się i... Nie wiem co dalej.

- Ja... Eee... Ale dlaczego to takie ważne?

Podszedłem powoli do Skalpela, wciąż polerując strzelbę. - Tak? O co chodzi?

Odwołanie nastąpi, kiedy uporam się z problemami w swoim życiu. (I proszę, nie pytajcie co to za problemy, sprawy prywatne...)

(Ale ja naprawdę nie pamiętam butelki...) - No... Przykro mi... Nie wiesz czy Twilight i Pinkie już poszły?

Spojrzałam na nią ze zdziwieniem. - Eee... B-butelkę? Nie przypominam sobie... Butelki...

- Tak? Słucham, co się stało?

- Umm... Ja... Rozumiem. Będę uważała.

- Ja... Umiem o siebie zadbać... I będę ich pilnować, obiecuję...

Tworzenie odwołane do odwołania...

Tworzenie odwołane do odwołania...