Posealor zwany Pose

- Co? Spojrzałam na nią, a później w dół na swoje kopyta i niemal natychmiast się przewróciłam.

- O, mam. Chwyciłam zdjęcia magią i skierowałam się z powrotem do łóżka, przeglądając je po drodze. Nawet nie zwróciłam uwagi na to, że idę normalnym krokiem, takim jak zawsze.

- Wasze zdjęcia. Te które dostałam na przyjęciu Piknie. Na pewno tutaj je chowałam... Chyba...

Nadal przeglądałam zawartość szuflad. - Zdjęć. Jestem pewna, że chowałam je gdzieś tutaj... Ale nie widzę ich...

- Tak... Wszystko co umiem nauczyłam się sama. Podeszłam do biurka i zaczęłam przeglądać szuflady. - Ech... Gdzie one są?

- Najprościej byłoby się teleportować. Tylko szkoda, że nie umiem... Chciałam cię wcześniej zapytać, ale nie było okazji... Mogłabyś mnie później pouczyć magii? Skierowałam się w stronę biurka, ostrożnie stawiając kopyta.

- Dziękuję... Znów ruszyłam powoli naprzód, tym razem stawiałam kopyta szerzej. Nie tylko zmniejszało to prawdopodobieństwo potknięcia się, ale też zwiększyło stabilność. Jedyną wadą było to, że musiałam dziwnie wyglądać...

- Nie, poczekaj... Chcę... spróbować jeszcze raz... Proszę...

Ostrożnie zrobiłam kilka chwiejnych kroków. Przy którymś potknęłam się i z cichym okrzykiem poleciałam do przodu.

- Dobrze, będę ostrożna... Podniosłam się i spróbowałam wyjść z łóżka. Ciężko mi było utrzymać równowagę.

- Tak. Jak mówiłam, właśnie chciałam wstać. Czy... Mogłabyś mnie złapać, gdybym miała się... Przewrócić?

Skrzywiłam się i zamknęłam oczy. - Tak... Ludzie jedzą... Mięso... Ale proszę, nie mów o tym, niedobrze mi się robi na samo wspomnienie...

- Nie... Nie zdążyłam... Bardzo się gdzieś śpieszyła, powiem jej jak wróci... Ale powiedz mi... Mówiłaś już komuś... O czym rozmawiałyśmy?

- Ja... Nie pamiętam dokładnie... Wybiegłam z domu i skierowałam się... Gdzieś... Biegłam, a potem... Chyba się potknęłam... I wpadłam na drzewo...

- Nie, to... To moja wina... Wtedy, gdy wróciłam... Przypomniał mi się... Tamten dzień... I myślałam... Bałam się, że... Ona też mnie wyrzuci... Wiem, byłam głupia, ale nie wiedziałam co zrobić... Zawsze uciekam, gdy sytuacja mnie przerasta... Będę musiała ją przeprosić...

- Och... Cześć, nie spodziewałam się, że ktoś przyjdzie tak szybko... Już mi lepiej, właśnie chciałam wstawać. Czy... Coś się działo przez ten tydzień?

Wolałam nie ryzykować, że się przewrócę, więc postanowiłam się położyć i poczekać aż poczuję się lepiej. Wciąż nie mogłam uwierzyć, że tak długo byłam nieprzytomna.

Och... Kolejne pytania... Jak miło... 1. Najgorsze... Najgorsze jest jak... Ktoś traci życie... Z mojej winy... 2. Tak, to jest jedno z moich ulubionych zajęć... A czytam prawie wszystko, od encyklopedii, po bajki dla dzieci. 3. Nie mam konkretnych planów, ale na pewno spędzę ten czas z rodziną. 4. Och... Oczywiście, bardzo chętnie. Dziękuję, że mnie odwiedziłeś. Czekam niecierpliwie na kolejną wizytę.

- Dobrze. Tak zrobię. Miałam nadzieję, że nie będzie to konieczne.

- Tak, wszystko w porządku. Dziękuję, że tak się o mnie troszczysz.

- Aha... Dziękuję... To wszystko, co chciałam wiedzieć. Możesz już iść, nic mi nie będzie. Po tych słowach podniosłam jedno jabłko i zaczęłam jeść.

- Dziękuję. Powiedz mi jeszcze... Czy Twilight... Mówiła o mnie?

- Nie... Albo... Głodna jestem... Mogłabym dostać coś do jedzenia?

Poczułam się tak, jakby do brzucha wpadła mi bryłka lodu. - T-tydzień?! Ale... Nagle zrobiło mi się słabo. Gdyby Applejack mnie nie trzymała, pewnie bym upadła. - Oooch... Kręci mi się... W głowie...

Gdy Applejack wpadła do pokoju, wystraszyłam się trochę, ale kiedy mnie przytuliła, poczułam się strasznie zagubiona. - A-Applejack? Co... Co się s-stało?