Wizio

- Wiesz. Pękło by jej serce, a ona to traktuje bardzo poważnie - powiedziała przysuwając się bliżej.

Applejack usiadła obok ciebie i zaczęła na ciebie spoglądać i coś sobie rozmyślać.

- Albo tak. Kogo warto w tym mieście poznać?

- Dobrze - powiedziała z uśmiechem idąc w głąb sadu.

- Widzę, że nie bujałeś zabijając rycerza śmierci - powiedział przyglądając się twojej broni. - Może zbyt pochopnie cię oceniłem, lecz wiec teraz, że nie mam szans z takim wojownikiem jak ty - powiedział po czym upadł na kolana i rzucił pod twoje nogi broń. - Zdecyduj teraz o moim losie.

- Nie ma problemu partnerko. Tylko zawiadom mnie czy tam zostajesz czy tu wracasz dobrze?

Applejack wypuściła cię z uścisku po czym pocałowała cię ponownie w czoło. - To niech tak nie myśli. Nie będziesz się mógł na niczym skupić, a to podstawa u dobrego nauczyciela.

- To wyciągaj ostrze kucyku. Zobaczymy kto tu jest lepszym szermierzem - ork leniwie wstał po czym wyjął z pochwy duży, obleśny i okrwawiony młot. Jedna ze stron była płaska, a druga zakończona wyginającym się kolcem. Broń ta była bardzo, ale to bardzo niebezpieczna w rękach (lub kopytach) kogoś, kto umiał się nią posługiwać.

- Może odwiedzimy Twilight? Chętnie zobaczę co u niej.

- Cholera - pomyślałem i niemal natychmiast próbowałem się przyjrzeć pegazom. Szukałem głównie niemieckich krzyży na ubraniach.

Applejack wstała po czym przytuliła cię i szepnęła do ucha: - Nie martw się. Nic się nam nie stanie. Żaden smok nie przyleci - powoli i spokojnym melodyjnym głosem cię uspokajała.

Applejack usiadła, zamknęła książkę i popatrzyła się w ciebie. - Niestety. Co chwilę się budzę, a mam już tego dość.

Właśnie rozpoczął się drugi dzień od czasu powrotu z waszej przygody na pustyni. Byliście wtedy zmęczeni oraz wykończeni, a nawet mogliście przypłacić ją życiem. Nie było tak jak sobie wyobrażaliście, lecz jak to mówią "Do odważnych świat należy". *** Dzień na przerwie jak co dzień. Budzisz się w swoim małym domu, w niewielkim łóżku, a obok ciebie na niedużym posłaniu śpi twój kompan i wierny przyjaciel. Do dziś przypominasz sobie jak go spotkałeś i jaki miało to wpływ na twoje życie. To właśnie on był twoją przepustką do nowego, lepszego życia jakie dawały podróże.

Opuściłeś łóżko po czym wyszedłeś z pokoju i udałeś się w stronę schodów. Zrobiłeś to w miarę cicho nie licząc skrzypienia drzwi. Schodząc po cichu na dół zobaczyłeś czytającą Applejack. Raz po raz zmieniała pozycję, w której leżała.

- Bardziej się boje pobudzić moją broń twoim szlamem, którym nazywasz krwią ty nędzna wycieraczko do pogody - odpowiedział ziewając.

- To moja wina... Ja zostawiłem otwarte te drzwi... - powiedziałem trochę ponurym głosem. - Lecz karcić mnie będziecie później. Muszę was odstawić na miejsce, a co ze mną będzie to już nie ma sensu. Możemy też tu przeczekać jeśli chcecie.

Wyszedłem za nią zamykając za sobą drzwi. - To gdzie masz ochotę pójść?

- To... mogę ją? - zapytała z lekkim rumieńcem. - Chciałabym ją przeczytać. Jestem ciekawa jak się kończy.

Mogłeś ewentualnie zejść na dół, lecz sądząc po tym, iż raz po raz słychać jakieś stuki i inne takie rzeczy to ktoś tam jest.

Jest fanem Celestii.

- No bo... ona nie jest Equestriańska tylko wasza. Miałabym wyrzuty sumienia gdybym ci ją pokazała bo wiem, że ci przypomina to miejsce...

Leżałeś bezczynnie około 10 minut, lecz nie mogłeś wytrzymać. Nudziło ci się strasznie, a leżenie w wyrku nie pomagało nic, a nic.

Tym razem już się tak łatwo nie dało. Za każdym razem gdy zamykałeś oczy widziałeś go przed sobą. Widok gdy spala Ponyville, a nawet jeszcze gorsze rzeczy, które nie przeszły ci nawet przez myśl. Sądząc po układzie księżyca była około 4 w nocy.

Wszedłeś do pomieszczenia, w którym siedział generał. Nie wyglądał ani trochę na przestraszonego, wręcz ziewał na twój widok. Nawet nie chciało mu się wstać tylko podparł głowę ręką o podparcie.

Było trudno, lecz po 5 minutach przekręcania się udało ci się osiągnąć zamierzony cel. *** Obudziłeś się ponownie w nocy. Czułeś się zmęczony i wykończony niespełnionym snem.