Wizio

- Nigdy nie słyszałeś o czymś takim jak rykoszet? - zapyta, a następnie głośno odetchnęła, a następnie szybkim, płynnym ruchem wycelowała w górę i pociągnęła za spust kuszy, uwalniając bełt. Przeszył on momentalnie powietrze, a następnie z błyskawiczną szybkością zmierzał do celu. Trwało to zaledwie... chwilkę, zanim trafił. Precyzja oraz celność strzału górowała, i Smoothy osiągnęła swój cel, którym okazał się... szybujący ptak, który spadł obok ciebie. - Jednak nie jest tak źle - uśmiechnęła się, i ponownie naciągnęła cięciwę kuszy.

 

 

 

 

I dwa moje ulubione arty ^ ^ \/

 

 

 

Crystal Garden and Diamond Apple - the legend of Eden"
Zapisy

(Podejście drugie)

---

- Applejack! - Rozległ się głośny, ale stanowczy głos ogiera. Po chwili ze schodów zeszła pomarańczowa klacz, ze zdziwieniem patrząc na czerwonego, masywnego kuca. Big Macintosh bez słowa podsunął Farmerce jakąś starą książkę pod nos. Jej oczy szybko zaczęły wertować tekst, rozszerzając się z każdą linijką. Usta Applejack lekko zadrżały, a gruba księga z hukiem upadła na podłogę stodoły.
- Czyli... czyli to prawda? Jesteś pewien? - spytała cicho, w odpowiedzi słysząc tylko "Yeee-uuup" - Musimy... tak, musimy znaleźć ochotników. Wyruszamy już niedługo, braciszku... - nim jeszcze odwróciła się, wybiegając z pomieszczenia, przeczytała dokładnie tytuł księgi - "Mity wysp znad przepaści"

***

- CIIISZA! - Big Macintosh spojrzał z góry na kucyki zebrane w ratuszu Ponyville - Słuchajcie!
- Kochani... zebraliśmy was w tym miejscu, ponieważ wiemy na pewno, że Diamentowe Jabłko istnieje. - Powiedziała śmiertelnie poważnie Applejack, przesuwając uważnie wzrokiem po zebranych. Kucyki zaczęły szeptać między sobą, kilka z nich wyszło.
- Ekhem, no tak... - odchrząknęła pani Burmistrz. - Proszę nie wychodzić i wysłuchać do końca!
- Dziękuję - skinęła w jej stronę Farmerka. - Mam zamiar udowodnić, że Diamentowe Jabłko istnieje naprawdę. Legenda mówi, że znajduje się ono w Kryształowym Sadzie w Edenie. Objawia się tylko podczas pełni przesilenia letniego, a ja mam zamiar je znaleźć. Ale potrzebuję ochotników, którzy odważyliby się wyruszyć ze mną na tą wyprawę. Trasę podróży omówię po całych zapisach - głośno przełknęła ślinę. - Tutaj macie zgłoszenia, oraz taki... regulamin. Proszę wypełnić je, a wtedy rozstrzygnie się, kto wyruszy razem ze mną, na wyprawę swojego życia.

---

Regulamin

1. W zabawie należy przestrzegać również regulaminu forum.
2. Trzymamy się uniwersum My Little Pony Frienship is Magic.
3. Kierujemy wyłącznie swoją postacią.
4. Osoba łamiąca regulamin może zostać wyeliminowana z zabawy.
5. Tzw. "Czynności trudne", w tym wszelkiego rodzaju ataki, piszemy w formie niedokonanej. Dopiero prowadzący grę opisuje efekt danej akcji, ruchu, "popycha" akcję do przodu.
6. Dłuższe nieobecności proszę zgłaszać na PW.
7. Na każdą turę obowiązuje tylko jeden post. Turą nazywamy okres od jednej z wypowiedzi prowadzącego, do drugiej.
8a. Dialogi, niewnoszące nic do akcji nie są "naliczane" jako post w turze.
8b. Tura będzie pojawiać się najczęściej we wtorek/środę i sobotę/niedzielę, najczęściej po południu lub wieczorem/w nocy - czyli będą dwie tury w tygodniu, by sesja była bardziej spontaniczna.
9. Przestrzegamy zasad ortografii, proszę pisać czytelnie, tak aby tobie się przyjemnie pisało, a innym przyjemnie czytało (nie chodzi tu o małe, ale o poważne błędy).
10. RPG prowadzie KreeoLe, Moonlight, oraz ewentualnie Ja, czyli Wizio.
11. Do gry przyjmiemy maksymalnie 10-12osób.
12. I oczywiście dobrze się bawimy!
13. Zgłoszenia do zabawy przyjmujemy do niedzieli, czyli w tym przypadku będzie to 16 czerwiec. Więc tak jak poprzednio, to jeśli nie masz czasu na wypełnienie karty i potrzebujesz jednego, lub dwóch dni? Proszę bardzo - pisz. Postaramy się zrobić co w naszej mocy.

---

Dodatkowe informacje

1. Posty mają mieć od 3 do 5 zdań ZŁOŻONYCH, aby nie wyszła z tego sesja jednozdaniowa. Dla urozmaicenia możecie dać myśli lub postaci, którą sterujecie.
2. Piszecie w trzeciej lub pierwszej osobie, aby wyglądało to ładnie. Postarajcie się zarazem nie przeskakiwać "z kwiatka na kwiatek" jeśli chodzi o rodzaj osoby.
3. Proszę o zachowanie ortografię oraz w miarę możności interpunkcji. Proszę sugerować się słownikiem, który pomoże wam, uporać się z niektórymi słowami. (Tak napisałem to dla przypomnienia)
4. Posty piszemy w formie czasu przeszłego ( "Panu X po długiej pracy udało się w końcu ściąć to drzewo.") oraz teraźniejszego ("Pan X właśnie udał się ponownie do pracy.")
5. Jak już było wyżej (w regulaminie) kierujecie wyłącznie swoją postacią. Czyli piszecie tylko co ona: Mówi, Robi, Myśli i jakie odczuwa emocje. Reszta należy do GM'a.
6. Karty postaci, które nie dostosowały się do regulaminu, nie będą rozpatrywane.
7. Postacie, które są zbyt OP, muszą zmienić to, co jest przesadzone.
8. Nieznajomość regulaminu nie zwalnia z obowiązku przestrzegania go.



Imię: najlepiej klimatyczne, angielskie
Wiek: w ludzkich latach
Rasa: pegaz/kuc ziemny/jednorożec/zebra/gryf/(ewentualnie podmieniec)
Płeć: chyba wiadomo o co chodzi? ^^
Wygląd: opisowo lub obrazkiem + cutie mark i krótki opis talentu
Życiorys:+ powód udania się na tą wyprawę
Charakter: cechy charakteru, jak zachowuje się w danej sytuacji, jakie ma nastawienie i do czego itd.
Umiejętności: czy twoja postać ma umiejętność taką, która przyda się w podróży? Do obrony, ataku? A może jest to umiejętność zwykła? Maksymalnie trzy. ( Prosiłbym również, aby umiejętności te nie były przesadzone. Bo gdy widzę, iż prosty jednorożec rzuca bardziej zaawansowane czary od Twilight, która (zaraz po Wielkiej i Potężnej Trixie) jest najpotężniejszym jednorożcem (nie licząc księżniczek), to aż mnie krew zalewa, więc uszanujcie to.)
Wyposażenie: czyli co postać zabiera ze sobą w podróż (proszę nie przesadzać i nie brać piętnastu walizek, tylko jakiś plecak)

(Wcześniejsi uczestnicy sesji nie mają 100%-towej szansy na dostanie się, i muszą ponownie złożyć KP. Miło by było, gdyby była inna, niż wcześniejsza)

(Tak jak wcześniej swoją KP (kartę postaci) dajecie w komentarzach do tego tematu. Pod koniec zostaną wyłonione osoby, które dostały się .)

(Uwaga. Wasza Historia powinna zawierać przynajmniej 300 słów sensownego i spójnego tekstu, który da się bez problemu przeczytać. Jest to więc drobna przeszkoda dla leniuszków, których w poprzednich zapisach nie zabrakło.)



Chyba wiecie o co chodzi? Applejack i reszta chcą znaleźć Diamentowe Jabłko, problem w tym, że jest ono w Kryształowym Ogrodzie, który znajduje się w... Edenie! Dokładnie! Trasa podróży będzie... nie zdradzę szczegółów, ale będzie na podstawie tej mapy. Jest to pierwsze RPG w dziale Applejack, więc może nie będzie rozegrane tak perfekcyjnie jak gdzie indziej, ale będziemy się starać. Do zabawy zapraszamy także Avatarów lub regentów, którzy chcieliby wcielić się w postaci serialowych przyjaciółek Applejack (ale kartę i tak wypełnić muszą).

Jeśli nie graliście w Dotę, to nie zrozumiecie

 

 

 

 

 

Darknessowi po jakimś czasie udało się ściąć owe drzewo. Sam dokładnie nie wiedział, ile to trwało, lecz było to dość wymagające. Przez to, iż był w ciele pegaza, zmęczył się, od ciągłego machania toporem.

- Macie tu kolejne drzewo - powiedział, dość głośno, aby osoby, które zajmują się deskami, mogły zabierać się do dalszej roboty. On natomiast usiadł pod innym drzewem, aby odpocząć. Cały czas nie dawała mu spokoju dzisiejsza próba samobójcza, jednakże wszystko skończyło się dobrze. Co jak co, ale Medyk i ładna klacz w jednym, przydadzą się na przyszłość, a nawet i na całą drogę. Ogier postanowił więc obserwować ową klacz i jej dalsze poczynania. Nie ukrywał, iż zainteresowała go trochę tą cała przedziwną akcją.

Darkness wstał z miejsca, a następnie przelotnie spojrzał na klacz, która udała się do Cloudsa oraz Moth. Puścił jej jeszcze niewielki uśmiech, z którym o dziwo się nie krył

- Ciekawa z niej osóbka... ciekawe jak się to wszystko potoczy w przyszłości - pomyślał Darkness, a następnie wstał i wolnym krokiem udał się w stronę siekiery, która leżała gdzieś na ziemi, a następnie ją podniósł i zaczął rozglądać się po okolicy - Trzeba wziąć się do roboty - pomyślał, a następnie kontynuował oględziny miejsca. Po chwili natrafił na idealny cel, którym okazało się drzewo do ścięcia. Nie było ono duże, więc raczej poradzi sobie sam. Tak też pomyślał, to tak też zrobił. Podszedł więc do tego drzewa i raz za razem zaczął uderzać w nie siekierą, w celu ścięcia go.

Darkness'a zatkało. Nie wiedział co powiedzieć, więc w milczeniu objął klacz, która aktualnie była do niego przytulona. Poczuł... ciepło, które towarzyszyło mu tylko kilka razy w życiu. Ciepło, którego nie czuł o dobrych 6 miesięcy. W duchu się uśmiechnął, lecz na zewnątrz stłumił tą mimikę twarzy, którą uważał za oznaki słabości.

- Cóż... - zaczął niepewnie. - Od tego ma się... przyjaciół... są oni, aby pomagać kucykom w potrzebie. Moja mama mawiała, iż każde spotkanie z przyjacielem jest dobre... w prawdzie nigdy jej nie poznałem, ale no cóż... tak w życiu bywa. Nie zawsze dzieje się tak jak dziać się powinno, albo jakbyśmy tego chcieli. Musimy być gotowi na niepowodzenia i załamania.

Darkness podszedł powoli do klaczy, a następnie ukucnął przy niej i zaczął się w nią wpatrywać.

- Słuchaj... wiem, że jest ci źle, ale nie możesz się poddawać. Wiem, że jesteś silna, i musisz w siebie uwierzyć... Bez wiary w siebie, jesteś tylko wrakiem kucyka, którym kiedyś się było. Nie ma co płakać nad rozlanym mlekiem, gdyż przeszłość tylko niszczy kucyka i jego wolę psychiczną. Zajmij się teraźniejszością, co pomoże ci... - powiedział, a następnie delikatnie położył kopytko na głowie klaczy. Liczył się z tym, iż dostanie w mordę.

- Słuchaj... Bloody... to nie musi się tak skończyć... Rozumiem, iż... przez nią... - wycedził Darkness, patrząc na Corrie. - to wszystko, lecz nie możesz się poddawać. Pomyśl tylko ile dla nas zrobiłaś. Byłaś naszą medyczką, która pomagała każdemu, nawet jeśli tej pomocy nie chciał. Nie daj się ponieść emocją, które teraz w twojej głowie szaleją. In... - Darkness przerwał - Ten ogier może nie był najlepszy dla ciebie, ale zrozum, iż jesteś nam potrzebna... i to żywa. Jesteś jedyną osobą, która zna się na medycynie. Bez ciebie, my... twój wilki i inne kucyki mogą zginąć, z powodu braku opieki medycznej... zrozum to proszę. Ja ciebie nie powstrzymuje, tylko daje ci dobrą radę... zrozumiem, jeśli się nie dostosujesz.

Darkness zareagował momentalnie, odpychając Jun, która rzuciła się na Bloody.

- Co ty chcesz do cholery zrobić? Skrzywdzić ją jeszcze bardziej - rzucił oschle, a następnie odsunął się na bezpieczną odległość od Herb. - Niech sama wyjaśni nam dlaczego, a nie, że wy ją powstrzymujecie siłą. Co z was za kucyki, że wymuszacie na kimś swoje zdanie? I to ja podobno jestem ten zły...

Darkness zabierał się właśnie za kolejne drzewo, lecz nagle usłyszał coś... nietypowego. Słyszał ten dźwięk już wcześniej, a mianowicie był to pies, a może... wilk? Z tego co kojarzył, to należał do ten medyczki, która nazywała się... Blood? Tak Blood. Początkowo się tym nie przejął, lecz wycie zdawało się być... wyciem, który sygnalizuje ból. Znał ten rodzaj, gdyż nie jednokrotnie trafiał wilki, które potem wyły z bólu. Postanowił więc zaprzestać roboty, a następnie zbadać sytuację. Nie miał daleko do obozu, gdyż drzewa ścinali niemal na samym brzegu. Gdy do niego wszedł, to jego uwagę przykuła właśnie owa medyczka, która... chciała popełnić samobójstwo...

- Cholera... jest gorzej, niż myślałem -  pomyślał Darkness, a następnie udał się galopem do medyczki.

- Słuchaj... nie musisz tego robić... - powiedział spokojnie - Cokolwiek się stało, to... nie musi się tak skończyć - Darkness powoli dobierał słowa.

- Cóż... wielu osobą odwala, inne znajdują swoje drugie połówki, a jeszcze inni są tacy zawsze. Każdy jest popier*olony na swój sposób, nikt z nas tego nie zmieni. Ja do czasu tej wyprawy byłem jedyne samotnikiem, który cały dzień spędzał w lesie, i strzelał z łuku, do celów lub zwierząt. Ogólnie rzadko rozmawiałem z jakimkolwiek kucykiem, gdyż większość omijałem, lub chowałem się przed nimi. A teraz... jestem skazany na życie w ciele pegaza, którego nie lubię - odrzekł żałośnie Darkness,

- Cóż... - zaczął niepewnie. - Jestem od początku na tej cholernej wyprawie, i coraz to bardziej zaczynam tego żałować. Cały czas hałasy, a do tego jeszcze przygoda z czarcim żartem. Niestety wszyscy wpadliśmy w te kwiaty, i teraz mamy efekty. Ja się zamieniłem ciałami z tamtym łosiem - wskazał kopytkiem na Cloudsa. A poza tym, to straciliśmy już jedną osobę, a niedługo pewnie będzie tych strat jeszcze więcej. Wszyscy o mało nie mordują siebie na wzajem - westchnął ogier, nie odwracając wzroku od klaczy.

- Cóż... poszło dość łatwo - powiedział cicho, a następnie spojrzał na Moth. Chwilę na nią patrzył, po czym zabrał się za szukanie kolejnej potencjalnej ofiary, złożonej z drzewa. Po kolejnych sekundach oględzin natrafił na drzewo, o zbliżonych proporcjach, do tego, które przed chwilą zostało ścięte. Ponownie ruszył w tę stronę, a raczej podszedł do niego zaledwie kilka kroków, gdyż przystanął i ponownie spojrzał na klacz. - Idziemy? Całego dnia przecież nie mamy, a ja szczerze mam już dość tego lasu - powiedział bez emocji  w głosie. Ciało Cloudsa jednakże nie dawała tego samego uczucia, co jego własne struny głosowe.

- Ostro - powiedział Darkness, a następnie otrzepał się i podszedł do klaczy z piłą. - To jak? Zabieramy się za to cholerne drzewo, czy jednak będziemy tu tak stać i patrzeć, jak rdza pochłania to i tak już stępione ostrze, którym można zadać tyle bólu - wypowiadał te słowa z nieukrywanym entuzjazmem. Po skończonym monologu ponownie chwycił za piłę, a następnie zaczął czekać na klacz, aby rozpocząć piłowanie drewna.

- A ten znowu swoje - powiedział Darkness, a następnie pokręcił oczyma i odwrócił się w stronę Moth. - No... widać, iż jesteś inna od reszty... podoba mi się to - ogier prawie że niewidocznie się uśmiechnął. - Mam nadzieję, iż będzie nam się świetnie pracowało - dodał, a przez myśl przeszło mu kilka obrazów, na które szyderczo się uśmiechnął. - Więc... ja się zajmę tym delikwentem, a ty... zrób co chcesz. Na sweterek go nie przerobimy... przynajmniej nie teraz - po tych słowach Darkness podszedł do nieprzytomnego pegaza, a następnie zaczął go ze sobą taszczyć. Po chwili jednak wpadł na lepszy pomysł. Zostawił więc ogiera, a następnie pobiegł po toporek i przybiegł ponowne. Uderzył kilka razy pegaza w buzię. Nie było to mocno, a następnie przyłożył mu toporek do gardła. - Wstajemy śpiąca królewno... wstajemy.

- Tamten kuc taszczy kamienia, bo jest dziwny... a ta biała jednorożka to nikt ważny, więc nie zaprzątaj nią sobie głowy - powiedział Darkness wypluwając z ust rękojeść piły, gdy już dotarli na miejsce. - A tak w ogóle, to... dlaczego postanowiłaś się wybrać na tą wyprawę? Też marzysz o wspaniałych wakacjach oraz ogniskach, jak ten dziwak z kamieniem? Jeśli tak, to raczej wybrałaś złe otoczenie. Tutaj ktoś, czyli ja lub inny pegaz, mogą cię pokroić, za to, iż źle staniesz lub krzywo spojrzysz. Ja... czasem mam odpały, więc radziłbym ci zachować odpowiednią odległość.

Darkness tylko pokiwał głową, nadal mając w pyszczku piłę. Po chwili czekania na ową klacz, ruszył w stronę najbliższego drzewa, jednakże nie pierwszego lepszego. Drzewo musiało być w bezpiecznej odległości, aby nie było wypadków. Również nie mogło być za wysokie. Dlatego więc trwało to jakiś czas. Jednakże w końcu owe drzewo zostało namierzone. Darkness ruszył w jego stronę, mając jednocześnie nadzieję, iż owa nowa klacz idzie za nim. Miał już serdecznie dość tego miejsca, w którym i tak już zbyt dużo się działo. Właściwie czuł, jakby wszystko działo się na jego szkodę. Nie wiedział jednak czy się myli, czy nie.

- No proszę, proszę... kolejna dostawa świeżego mięska. Czy może jednak materiałów... Zresztą nie ważne - powiedział Darkness, a następnie podszedł do klaczy, która właściwie była już obok niego. O mało się nie przewrócił, gdy ją zobaczył. W prawdzie był mile zaskoczony, iż ktoś nowy, jest taki... ładny, lecz starał się tego nie okazywać. - Witaj... więc to ty jesteś ta nowa? Jestem Darkness - powiedział krótko, a następnie chwycił za piłę. - Cóż... nie ma czasu do stracenia, więc łap za drugi koniec i zabierajmy się za wycinkę tego lasu - dodał, a następnie czekał na klacz.

- No niezły towar - pomyślał, a następnie szybko odgonił owe myśli.

< Mam zgodę KreeoLe na wstawienie tego. Jest ona w czasowej niedyspozycji (leni się), i prosiła mnie, abym to wstawił. >
 
Nikt tak naprawdę nie wiedział gdzie jest Applejack, oraz Big Mac., zresztą... i tak nikt się tym nie przejął. Każdy zajęty był swoimi sprawami. Wrócili oni, z niemałym wózkiem, na którym była płachta. Wtedy właśnie Applejack przemówiła... a raczej przemówił.
 
- Jak pewnie wiecie nasza podróż ma wielkie opóźnienia, a na to nie możemy sobie pozwolić - po tych słowach zdjął nakrycie z wozu. Były tam różne narzędzia. Od młotków, po piły do drewna. - Musimy zabrać się do roboty i zbudować prowizoryczne łodzie, a nawet tratwy. Popłyniemy rzeką, aż do Manehattanu, gdzie będzie kolejny postój. Z portu, do Zebricy, a właściwie to wioski Zecory, aby pozbyć się efekty tych kwiatów, które i tak dużo namieszały. Teraz jednak zajmijmy się tym, czym powinniśmy, a mianowicie budową. Macie w trybie natychmiastowym ustawić się przede mną, a ja rozdam wam zadania - kucyki posłusznie ustawiły się przed ogierem. - Grupa pierwsza - ścinanie drzew. Druga - obróbka drewna. Trzecia - zlepiamy, złączamy wszystko w całość. Rozumiemy? To dobrze. Teraz więc rozdzielimy was na grupy, lecz zanim to zrobię, to chciałabym... tak nadal jestem klaczą, lecz... na to nie wygląda - Applejack lekko się zawstydził, a następnie kontynuował wypowiedź. - Do naszej drużyny dojdzie nowa klacz. Zdeklarowała nam się pomóc, a teraz każda pomoc nam się przyda. Jak już wielokrotnie mówiłam, to mamy straszne, a więc potworne opóźnienia - Wtem zza wozu wyszła niewysoka i drobna klacz, o ciemnej granatowej sierści oraz czarnej grzywie. (Reszta w zapisach.) - Ma ona na imię... - tutaj Applejack przerwał. - A tak... Moth. Warto zapamiętać, gdyż pewnie trochę z nami posiedzi.
- Teraz zabieramy się za rozdzielanie na grupy. Do grupy pierwszej, która zajmie się ścinaniem drewna - Darkness oraz Moth. Druga grupa, Clouds oraz Herb, natomiast trzecia grupa będzie się składać z Jun, Corrie oraz Travel. A teraz ruchy! Nie mamy całego dnia - powiedział, a następnie ruszył w stronę wozu. Po chwili jednak się zatrzymał . - a tak właściwie to gdzie jest Corrie? Gryfica przyda się nam bardzo... a zresztą... sama po nią pójdą - ogier ponownie odwrócił się w waszą stronę, a następnie zaczął iść w kierunku obozu.

---

Applejack sprawdzał po kolei wszystkie namioty, lecz dopiero jeden zwrócił jej uwagę. Był to mianowicie mianowicie namiot Cloudsa. Natrafiła tam na śpiącego kucyka. 

- Mogę sobie przysiąc, iż wcześniej go nie było - powiedział do siebie, a następnie zaczęła go wybudzać. Nie długo więc to trwało, zanim pegaz się obudził. Zanim jednak zdążył cokolwiek powiedzieć, to ona już zaczęła swój monolog. - Nie wiem kim jesteś, ale przydadzą się nam każde kopyta do pracy. Jestem Applejack, ale teraz nie ma na to czasu. Idź szybko po gryficę, która nazywa się Corrie, a następnie idź pomóż kucykom, od ścinania drzew - nie czekając na odpowiedź Applejack wyszedł.

Darknessowi nie trzeba było dwa razy powtarzać. Kiwnął tylko głową, a następnie podszedł do wozu i zaczął tam szperać. Nie długo trwało, zanim wyciągnął to co chciał. Był to... dość sporych rozmiarów toporek. Do tego zabrał jeszcze dwuosobową piłę do cięcia drewna. Zabrał te dwie rzeczy, a następnie ruszył na ubocze, i zaczął czekać na resztę swojej grupy.

- Dobra... nie ma na co czekać - powiedział do pegaza, który właśnie się obudził. - Ty idź po Corrie, a ja wykopie jakiś dół... chodziarz warto byłoby przerobić ją na trzewiczki i mokasyny. - po tych słowach, Darkness ruszył do jakiegoś oddalonego drzewa, a następnie zaczął kopać swoimi kopytkami dół. Wiedział, iż będzie to trwało długo, lecz i tak nie miał nic lepszego do roboty... przynajmniej nie teraz. Wcześniej jeszcze zauważył, iż pegaz do którego zaczął mówić, ponownie zasnął.

- I tu cie mam. Ty jesteś osobą, która prawdopodobnie atakuje w zwarciu. Nie znam ciebie, lecz sądząc po twoim wyczynie, lubisz się bawić w pirotechnika. A to jest jednak duża różnica. W większości przypadkach, zanim ktokolwiek do mnie podejdzie, kończy ze strzałami w głowie, lub innych częściach ciała. Dlaczego tym razem nie może być tak samo? Nie znasz moich technik strzelectwa, więc nie ocenisz, czy mi się uda, czy jednak nie.

- Co ty wiesz o prawdziwej wojnie? Wyobraź sobie, iż szykujecie walkę. Wrogów jest więcej, lecz mają mniejsze pojęcie o walce. Wy macie jednak słabe położenie, gdyż za wami rozciąga się gęsty las i bagna. Szturm się rozpoczyna, a wy się ścieracie. Okazuje się jednak, iż wróg najął dodatkową pomoc, która atakuje was z prawej i lewej flanki. Ucieczka jest prawie niemożliwa, a klęska nieunikniona. Jedynym ratunkiem jest ucieczka. Co robisz? Twoja armia jest dosłownie gromiona, na twoich oczach giną ludzie, których znałeś. Twoje wojska skapitulowały, a resztka, która się ostała ucieka. Wrogowie jednak nie litują, i mordują was co do kopyta. Powiedz mi, co byś zrobił w takiej sytuacji? Bo wątpię, abyś był na tyle głupi, aby rzucić się na armię wroga.