Wizio

- Tak jestem - usłyszałaś głos z salonu. Siedziała tam Applejack na jednym z foteli i patrzyła się w rozpalony kominek.

Wyruszyłaś z miejsca i już po chwili znalazłaś się przed drzwiami wejściowymi.

- Trzymam cię za słowo - powiedziała Applejack idąc w stronę domu. Ponownie zostałaś sama.

- Chodź do domu. Robi się już ciemno. No i powiem ci, że przez kilka następnych dni nie muszę zbierać jabłek.

- Odwdzięczysz się nie próbując już uciekać dobrze?

- Spróbuję, lecz jutro. Teraz pewnie znowu siedzi przy skrzynce, a jak chcemy ją wtedy odciągnąć to robi się trochę straszna.

- Może ja pogadam z Pinkie? Powiem co o tym myślę i może jej zachowanie się zmieni.

Przerwa się skończyła, a kucyki udały się do sali. Przerwa była spokojna i nic złego się nie stało.

- Ale nie jesteś. Ludzi i kucyki się nie zmieniają. Nie zmieni się też to, że jesteś moją przyjaciółką - Applejack po tych słowach przytuliła cię.

- Dlaczego tak myśli? To do niej nie podobne.

- Ona nie chciała o tym rozmawiać. Twilight mi wyjaśniła co i jak, lecz twoje zachowanie na pewno ma coś wspólnego z Pinkie.

- Co zaszło po między tobą, a Pinkie? Rozumiem, że jesteś kucykiem od nie dawna, lecz mi to nie przeszkadza. Jesteś moją przyjaciółką.

Udałem się przed siebie.

Postanowiłeś wyjść na dwór i obserwować źrebaki.

Applejack podeszła i usiadła obok ciebie. - Możemy porozmawiać?

- Spodziewałam się, że tu będziesz - usłyszałaś głos Applejack, która stała niedaleko ciebie.

Siedziałaś w tej samej pozycji i w tym samym miejscu dobre kilka godzin. Słońce powoli zaczęło już zachodzić.

Udałaś się na wcześniej wspomniane rzez ciebie miejsce. *** Po chwili już byłaś na miejscu. Było dopiero trochę po południu, więc do zachodu zostało sporo czasu.

Applejack pokiwała głową i odwróciła się w stronę Koncika kostki cukru. Ty natomiast udałaś się w stronę farmy. *** Po jakimś czasie dotarłaś do niej i stałaś przed drzwiami wejściowymi do domu.

Po chwili oślepiona Applejack spada z drzewa. Było niskie i upadła na trawię, więc nic jej się nie stało. - Nie puszczę ciebie tam samego. Ostatnio prawie cię zabili - powiedziała klacz wstając i próbując się przyzwyczaić do widoku.

Z drzewa spadł znajomy ci kapelusz.

- Przecież Pinkie lubi każdego. Nigdy nie widziałam i nie słyszałam aby kogoś nie lubiła.

< The Walking Dead :> > Byłeś wściekły, zły i jeszcze bardziej wkur*****. Po krótkiej chwili wyszedłeś z Canterlotu i skierowałeś się w stronę kryjówki Vertisa. Cały czas jednak miałeś złudzenie, że ktoś ciebie śledzi lub obserwuje.

Kilka kucyków znajdujących się na cmentarzu dziwnie na ciebie popatrzyło po czym cofnęli się od ciebie. Wiedziałeś, że Vertis niedługo wstanie.

Wybiegłeś z pałacu i skierowałeś się w stronę cmentarza. Gdy dotarłeś twoje obawy się potwierdziły. Nagrobek był zniszczony, grób rozkopany, a trumny z ciałem nie było.