Wizio

- Tak już po nią idę. - Powiedziała po czym odwróciła się i poszła w głąb butiku. Po chwili wyszła Rarty. - O witaj skarbie. W czym mogę ci pomóc?

Kilka monet ci jeszcze zostanie. Możesz je sprzedać za kapsle, lub wymienić na coś jeszcze. Mój sklep ma wiele do zaoferowania.

Applejack trudem powstrzymała się od śmiechu. - Dobrze kuzynki. Nie na darmo jestem elementem uczciwości. - Powiedziała przytulając cię. - Nasze małe Ponyville poradziło już sobie z dwoma smokami i małą niedźwiedzicą. Co to za różnica czy kolejny smok stanie się potulny. - Powiedziała zachęcającym głosem.

- Ostatnim potrzebnym składnikiem są jabłka. Za mną powinien być koszyk. Podasz mi je?

Applejack widząc ciebie spodziewała się najgorszego, lecz szybko uspokoiła się słysząc jak pochrapujesz. *** Obudziłeś się kolejnego dnia. Nareszcie czułeś się wypoczęty i pełen energii.

- To TY pomyśl. Została zabita, ale zemsta zniży cię do jego poziomu. Celestia sama się tym zajmie. Zaufaj mi.

- Powinny być za sałatą. - Powiedziała Applejack krojąc chleb.

- Masz odzyskać wiarę w siebie. Rozumiem, że osoba, którą kochałeś nie żyje, lecz musisz wziąć się w garść. Pomyśl czy ona chciałaby abyś się poddał?

- Tym razem robię to na otrzeźwienie. - Applejack ponownie cię pocałowała. Był to krótki pocałunek. - Ogarnąłeś się? - Na jej twarzy pojawił się kolejny rumieniec.

- Oczy są częścią ciebie. Bez względu na to jaki kolor mają, czy jak wyglądają zawsze są twoje.

- Zemsta nie rozwiąże twoich problemów. Przyniesie ulgę, ale problemy zostaną i nikt nie ma na to wpływu.

- Rozumiem, lecz nie mogłam się powstrzymać. - Powiedziała rumieniąc się. - Wiem, że straciłeś bliską osobę, i że ja ci jej nie wynagrodzę.

Applejack tylko się uśmiechnęła po czym szybkim ruchem pocałowała cię bez słowa.

- W lodówce jest kilka storczyków. Możesz je podać?

- Masz głębokie rany w brzuchu. Miną kilka dni zanim będziesz mógł normalnie chodzić. Nie możesz teraz nigdzie wychodzić i księżniczka zapewni ci ochronę. - Applejack powiedziała to po czym podeszła do drzwi i zamknęła je. Po chwili znowu była przy tobie.

- Tak wie. Musiałam cię zabrać do lekarza. Miałeś szczęście, że akurat wybrałam się do Canterlotu. Gdy cię znalazłam byłam zszokowana i resztę już pewnie znasz.

- Emm tak naprawdę umarła 3 dni temu. Spałeś 3 dni. - Powiedziała cichym głosem ponownie cie przytulając. Tym razem delikatniej.

Applejack puściła cię i usiadła obok ciebie. - Myślałam, że cię straciłam. - Powiedziała smutnym głosem.

Pomarańczowa klacz niemal natychmiast podniosła głowę i popatrzyła się w twoją stronę. Uśmiechnęła się szeroko i szybkim ruchem podbiegła do ciebie i bez słowa cię przytuliła.

Leżały obok zmartwionej pomarańczowej klaczy, która siedziała na krześle patrząc się w podłogę.

Ruch ten był ryzykowny. Nóż jest wbity w twój brzuch i niewłaściwe ruchy mogą skończyć się źle. - Wytrzymaj jeszcze chwilę. - Powiedział powtarzając czynność kilka razy. Ból był nie do zniesienia. Czułeś okropny piekący ból. Gdy tortury się skończyły dostałeś czymś w tył głowy i zemdlałeś *** Obudziłeś się w łóżku. Wydawało ci się bardzo znajome. Nadal czułeś intensywne pieczenie w brzuchu.

- Słuchaj i zamknij mordę. Nawet jeśli chciałbym cię teraz zabić to nie mogę. Mówili mi to dobrą godzinę, więc nie denerwuj mnie. Mam cię tylko troszkę uszkodzić. - Powiedział po czym delikatnie wbił trzymany nóż w twój brzuch. - Może lekko zaboleć. - Powiedział uśmiechając się złowieszczo i wbijając nóż coraz głębiej.

Powoli podchodziłem do klaczy wyciągając przy tym młot zza pleców. - Ugryźli cię? - Zapytałem bez najmniejszych emocji.

< > - Na początku podaj mi tylko chleb. - Wskazała na szafkę znajdującą się za nią.

Twój wzrok działał, ale bardzo słabo. - Naprawdę myślisz, że mistrz nie przewidział twoich sztuczek? - Powiedział znudzonym głosem.