Wizio

Kiti skoczył prosto na nią i się przeróciła. Pinkie chwilę poddawała się przyjemnemu oblizywaniu przez Kitiego, lecz w końcu wstała lekko zdejmując go z siebie i pogłaskała po głowie. - A umiecie tak? - zapytała z uśmiechem po czym skoczyła i zatrzymała się w powietrzu.

- Ano. Każdy powód do śmiechu jest dobry.

Po jakimś czasie przychodzi Applejack niosąc na głowie tace z dwoma kubkami gorącej kawy i stawia ją przed tobą.

- To poczekaj chwilę - powiedziała Applejack idąc w stronę kuchni.

- Wież mi, że mnie też nie. Sądziłam, że moimi klientami będą głównie kucyki i zebry, lecz zawsze jest to jakaś zabawa.

- Idę z tobą. Nie lubię zostawać sama - powiedziała z uśmiechem stając obok ciebie. Po chwili Kiti dotarł na dobrą drogę i wyszedł z tego lasu. Z oddali mógł zobaczyć ciebie, Pinkie jak i swój dom.

- Rozumiem - uśmiecha się. - Ale nie ma sprawy. Nie każdy to lubi - powiedziała wchodząc do środka.

- Hmm? - zamyśliłem się odwracając.

Dziwne rzeczy tak? Dziwne są clopy i tyle ^^

Sypiam około 6 do 8 godzin. Życie ostatniej klasy Gimbazjum to ciągła nauka na testy.

Jedyne co pamiętam z mojego ostatniego snu to zombie... dużo zombie... ^^

- Właściwie to robię z nimi wymianę. One dają mi zwykłe tutejsze orzechy dzięki czemu nie muszę latać tu i tam, a ja im daję te większe, których tu nie ma.

- To... może jednak zrobić nam kawę?

No i miałaś rację. Applejack już od dłuższego czasu oczekiwała przed drzwiami. - Nie tak źle - powiedziała gdy przybiegłaś.

- Ta... w łóżku... - pomyślałem z irytacją rozglądając się. - Tu nie ma żadnego cholernego łóżku - dodałem w myślach po chwil idąc powoli w stronę wyjścia z Canterlotu.

Nie wiedziałem co zrobić więc milczałem z nadzieją.

Sieciówka - Na określonej przestrzeni rozkłada się liny, które wyglądem i splotem wyglądają jak sieć pająka. Konkurencja polega na tym aby chodzić pomiędzy siecią nie dotykając jej. Należy stawiać kopytka w odstępach pomiędzy sznurkiem, aby wygodnie się poruszać. Przewrócenie się, zatrzymanie na dłuższy czas lub dotknięcie sieci kończy się odpadnięciem danej osoby.

- Ty wiesz wszystko... - odpowiedziała sarkastycznym tonem po czym uśmiechnęła się.

Odetchnąłem z ulgą powoli sciągając Applejack z grzbietu i ostrożnie położyłem ją na ziemi.

Kitiego tam nie było. Mogłeś zauważyć pod sobą orzecha. Wiewiórki spojrzały po sobie badawczo po czym wszystkie wskazały łapką na drogę, która była za lisem.

- Ano miałam - uśmiechnęła się.

Zebra mówiła w nieznajomym tobie języku. Po około pięciu minutach chyba dobili targu, gdyż wiewiórka oddała swoje orzechy w zamian za kokosa po czym zaczęła go turlać w stronę wyjścia.

Applejack tylko prychnęła po czym zaczęła biec. Już po chwili cię wyprzedziła i wysuwała się coraz bardziej na prowadzenie.

- Też myślałam, że będziecie ze sobą jeszcze długi czas. Szczególnie po... sam wiesz czym.