Dolar84

Jak widać na Ni(cz)hilizm zawsze można liczyć

Zaraz... jak ja mogłem to przegapić... MORDECZ!!! GDZIE SĄ TAGI? (czas na poprawę standardowy)

Ciekawa dyskusja, odniosę się do niej pewnie w późniejszym terminie ale teraz chciałbym wnieść tylko małą dygresję uczynić. Otóż rozbawił mnie fakt, że od kiedy tutaj rozgorzała dyskusja jak to pisanie w fandomie umarło i nic nie ma, to niemalże codziennie zaczął się pojawiać w dziale nowy fanfik lub choćby rozdział istniejącego. Intrygujące, czyż nie?

Przy okazji uściślam. W recenzji fanfika "Big Flak" autorstwa Spidiego gdy wspominałem o skojarzeniu ze Stalingradem, to chodziło mi o jedyną słuszną wersję tego filmu z 1993 roku.

Witajcie raz jeszcze! Tu i ówdzie słychać było pytania, gdzie to się podziewa najnowszy numer "Equestria Times". Nie da się ukryć iż nas one cieszyły - miło wiedzieć, że czytelnicy pamiętają. Już spieszę wyjaśnić skąd wzięło się pewne opóźnienie. Powód jest prosty - dla większości redakcji i czytelników w tej chwili trwają wakacje, no a jak wiadomo wtedy czas przeznacza się na całkiem inne sprawy niż dłubanie przy kolejnym numerze fanzinu o pastelowych taboretach. Dlatego zdecydowaliśmy się wydać jeden, większy numer wakacyjny. Co prawda 100 stron nie udało się osiągnąć, ale bardzo zbliżyliśmy się do tego pułapu. Co jednak czeka na Was w numerze? Przede wszystkim sporo standardowej zawartości takiej jak wieści, recenzje opowiadań i odcinków. Z radością informujemy również, że udało się wskrzesić przegląd muzyczny (mamy nadzieję, że permanentnie). Jak zwykle czeka na Was sporo ciekawych artykułów tyczących się najróżniejszych kwestii. No i oczywiście komiksy, które otrzymaliśmy dzięki debiutującemu jako tłumacz korektorowi - SoulsTornado. Rozpoczęliśmy również pewną inicjatywę (w założeniu) humorystyczną - jesteśmy ciekawi jak też się Wam spodoba. Nie zapomnieliśmy również o recenzjach z kilku większych meetów, które ostatnio odbyły się w różnych zakątkach Polski. Więcej dowiecie się z lektury wstępniaków, spisu treści no i rzecz jasna samej zawartości numeru. Serdecznie zachęcamy do lektury. Dolar84

Napisałeś opowiadanie w klimatach Wielkiej Wojny? Serio? Oficjalnie oskarżam Cię o celowe odciąganie mnie od oskarowych fanfików! Must read.

Panowie ale taką dyskusję to proszę przenieść do Stowarzyszenia Żyjących Piszących.

Alesz skunt!!!!! Nie da się ukryć że lubię Przy okazji - podoba mi się jak dobieracie inne piosenki do tematu. Póki co są przyjemne w poznawaniu (bądź przypominaniu ich sobie).

Zgadza się. Na dodatek muszą zostać opublikowane na raz, a nie dorzucone stopniowo.

Po tym co zobaczyłem w gradobiciu uznałem że jednak jest konieczny.

Ja nie mam wakacji A zresztą tym razem nie zrobiłem trzech edycji równocześnie tak jak ostatnio. A tak szczerze, to owszem najchętniej zrobiłbym sobie rok-pięć przerwy od konkursów, ale ludzie na nie czekają Przynajmniej niektórzy.

Skoro sporo obecnych na forum ma wakacje, to z pewnością ilość wolnego czasu ich wręcz przytłacza. Naturalnie warto znaleźć na tę przypadłość jakieś remedium. Po długotrwałych rozmyślaniach w końcu doszedłem do tego jaki powinien być temat kolejnej edycji specjalnej. Uznałem że skoro największą popularnością cieszyło się "Come my minions, rise for your master!" to po raz kolejny dam Wam okazję pisać o tych złych. Po raz kolejny inspiracją jest tekst, a właściwie tytuł piosenki znanej z bajki (padło na "Wszystkie psy idą do nieba 2"). I tutaj mam pewien twist. Tym razem macie dwa tematy - jeden to tytuł angielski a drugi polski. Odpowiednio są to "It feels so good to be bad!" i "Dobrze być królem zła!". Możecie pisać na jeden wybrany albo je połączyć - wybór należy do Was. Przejdźmy do trucia: 1. Limit słów - 50 000 (Może być to oneshot, możecie pisać rozdziałami - ale publikujcie naraz). Limit minimalny - 500 słów. 2. Tematy: "It feels so good to be bad!" i/lub "Dobrze być Królem Zła!" 3. Tagi: Dowolne, zarówno w liczbie jak i rodzaju z wyjątkiem zakazanych [Gore] i [Clop] 4. Termin oddawania prac: 31.08.2015 23:59:59 5. Opowiadanie musi być w klimacie MLP 6. Po oddaniu pracy nie można dokonywać w niej żadnych poprawek. W związku z tym proszę WYŁĄCZYĆ w google docs opcję komentowania/edycji do czasu podania wyników prac. Jednocześnie prace można publikować normalnie w dziale po zakończeniu konkursu ale przed ogłoszeniem wyników. 7. Przed przystąpieniem do konkursu proszę o zapoznanie się z Regulaminem (wiem, że część punktów się powtarza, ale i tak nalegam na jego przeczytanie). 8. Prace które przekroczą lub nie osiągną wymaganego limitu słów, będą zawierać elementy gore/clop, zostaną poddane korekcie przez osoby trzecie lub zostaną wysłane po terminie podlegają natychmiastowej i nieodwołalnej dyskwalifikacji. 9. Przystępując do konkursu uczestnicy akceptują w całości powyższe postanowienia oraz regulamin. Sędzia - Dolar84 Cóż, wydaje mi się, iż wszystko co miało zostać powiedziane, już się znalazło w poście. W razie jakichkolwiek niejasności nie wahajcie się i pytajcie śmiało. Limit macie potężny, więc nie musicie się ograniczać (naturalnie jak chcecie pisać krótko to piszcie) czasu dużo bo prawie miesiąc - liczę, iż raz jeszcze staniecie na wysokości zadania i zasypiecie temat opowiadaniami. Spodziewam się znaczącej liczby perełek - jeszcze nigdy pod tym względem nie zawiedliście. W każdym razie - życzę wszystkim powodzenia! Let the chaos begin!

Grożenie mi ekskomuniką? Osobie zoologicznie antyklerykalnej? Dwa razy i na wynos poproszę. PS: Koniec offtopu

Dokonałem podsumowanie. Tym razem mamy łącznie 18 uczestników, 70 opowiadań i 63 319 słów. Z żalem oznajmiam, że jedno z opowiadań zostało zdyskwalifikowane za przekroczenie dozwolonego limitu słów - na szczęście autor umieścił ich więcej, tak więc pozostaje w konkursie. W sumie to podliczając przyjrzałem się już kilku tekstom. Co prawda nie wiem jak to będzie z wszystkimi, jednak ostrzegam, iż oceny i recenzje przy niektórych, przynajmniej z mojej strony, będą bardzo... surowe. I to zasłużenie...

Tagów obowiązkowych dalej nie ma. Warn. Czas na poprawę - 2 dni. Jeżeli się nie pojawią, opowiadanie zostanie usunięte.

No i zamykamy konkurs. Miło że tak dużo osób zdecydowało się wziąć udział - wyniki postaramy się dostarczyć jak najszybciej.

W takim razie to popraw. Instrukcja: Edycja posta - pełny edytor - dodaj tagi.

Mi nie chodziło o to, że sceny gore odcisnęły ślad na mojej psychice, ale o to że czułem znużenie ich ilością. Jeżeli powstanie trzecia część i to bardziej grimdarkowa to przeczytam z całą pewnością - już tutaj te sceny gdzie był rzeczny grimdark miały wspaniały klimat. Edit: Recenzuj, recenzuj - Twoje komentarze zawsze są mile widziane - chciałoby się takich więcej.

Przeczytane Beware the spoilers! Podchodziłem do tego opowiadania nad wyraz optymistycznie, jeszcze pamiętając jak dobre wrażenie wywarło na jedynej dotychczas gore-edycji konkursu. Przeczytałem z radością pierwszy człon, po czym zabrałam się za kolejny. I teraz, po skończonej lekturze muszę powiedzieć, że jestem mocno zawiedziony. Dlaczego? Przesyt. O ile forma jak zwykle stała na bardzo wysokim poziomie, o ile motywy z kucami w czerni były fajne to kolejne opisy masakr po prostu mnie nużyły. Do tego stopnia, że kiedy trafiałam na kolejną taką scenę to czytałem ją jak najszybciej, byle się tylko skończyła. Nie mówię że były złe - wręcz przeciwnie, robiły wrażenie, ale było ich po prostu za dużo. No bo ile w końcu można czytać o wyłupianiu oczu, cięciu wszystkiego dookoła czy wybuchaniu źrebaków wodą? Po pewnym czasie staje się to zwyczajnie nudne. Co ciekawe klimat był najlepszy nie wtedy, kiedy lała się krew, a w czasie momentów pomiędzy poszczególnymi rzeźniami - wtedy czuło się prawdziwe, otaczające bohaterki zagrożenie. A skoro jesteśmy przy bohaterkach, to one akurat stanowią mocny punkt opowiadania - bardzo przyjemna kreacja. Z przykrym zdziwieniem stwierdzam, iż akurat to opowiadanie miałoby się lepiej bez rozwinięcia. Choć to naturalnie tylko moja opinia.

Wydaje mi się, że wiele zależy od tego jak dany świat jest przedstawiony. Widziałem dobre opowiadania w każdym z tych wymienionych rozdziałów. Fallout, Sword Coast, Wiedźma, Wieczna Wojna z pełnego miksu (jak rozumiem odnosi się to właśnie do tych wymienionych, czyli kuce + inny świat) zaś z tego drugiego najbardziej prominentnym przykładem wydaje mi się być seria Złodzieje Jabłek. Oba wymienione sposoby mają swoje zalety, jednak mimo wszystko bardziej pasuje mi ten pierwszy - nie wiem dlaczego tak jest, podejrzewam, iż chodzi tu po prostu o gust. Natomiast frapuje mnie co innego - jak daleko można się posunąć w crossoverowaniu, żeby nie wyszło to sztucznie. Powyższe przykłady pokazują, iż pastelowe taborety zadziwiająco dobrze wpasowują się nawet w stereotypowo odmienne od nich realia, ale gdzie jest granica? Albo inaczej - ile można dodać od siebie i zmienić, żeby crossover nie zatarł się całkowicie? Cóż to jest jeden z powodów dla których staram się zachęcać ludzi do komentowania, bo bez tego tracimy autorów. Przykra rzeczywistość. Jednak mam nadzieję, iż jeszcze kiedyś zapragniesz po raz kolejny atencji i wystąpisz z kolejnymi opowiadaniami. Nie ma też co ukrywać, że każdy piszący mniej lub bardziej liczy na komentarze, bo bycie zignorowanym to nic przyjemnego. A jeżeli ktoś twierdzi, że jest inaczej to bezczelnie kłamie Jasne że zdanie autora ma znaczenie - gdyby nie miało, to coś byłoby bardzo nie tak. Jednak faktem jest, iż czasami naprawdę zdarzy się piszącemu popełnić coś naprawdę dobrego, ale sam tak tego nie widzi. I teraz powstaje nowe pytanie - czy powinien całkowicie z tego zrezygnować, ponieważ tego nie lubi/uważa za słabe? Czy może winien zwrócić uwagę na głos publiki i choćby zastanowić się nad kontynuowanie tej rzeczy - choćby po to, żeby spróbować co wyjdzie za drugim razem a i dzięki temu podszkolić swoje umiejętności? Która z dróg jest słuszna? Może w pewnym stopniu obie?

Dodałem do tematu listę fanfików z głosami na Epic/Legendary, żeby nie trzeba było jej szukać po ogłoszeniach.

EKHM! Po to aktualizuję tę listę, żeby jej używać! - A tytuł to "Chaos jest trwały jak czas"

Przeczytane Beware the spoilers! Do kontynuacji przygód dalmatyńczyka i jego wesołej kompanii podchodziłem chętnie - "Cena Prawdy" pozwoliła na sporą dawkę optymizmu. Z przyjemnością stwierdzam, iż był to optymizm uzasadniony. Co prawda tym razem dostaliśmy coś zupełnie innego, ale w żadnym wypadku nie przekreśla to wysokiej jakości tekstu. Cóż więc nas spotka? Oto w Equestrii zaczyna się dziać bliżej niesprecyzowane "coś". A wiadomo, że gdy sytuacja zaczyna być niepokojąca i na dodatek nie ma kompletu Elementów do dyspozycji, to do jej rozwiązania/ich odnalezienia potrzebni będą staromodni specjaliści. No i wlaśnie tutaj wkracza na scenę dalmatyńczyk i jego pomagierzy. Tyle słowem wstępu, przejdźmy do nieco bardziej szczegółowego omówienia poszczególnych cech fanfika: 1. Fabuła - całkiem, całkiem. Co prawda po tych siedmiu rozdziałach nie wiemy jeszcze za wiele, jednak ogólny obraz wydarzeń zaczyna się (chyba) powoli zarysowywać. Świetnym pomysłem był podział akcji na kilka perspektyw - raz wędrujemy z uszczuplonym składem Mane 6, innym razem śledzimy poczynania Karata i Maze'a, by po chwili przenieść się do uroczej antagonistki (ciekawe czy jedynej czy tylko pierwszej...). Te przeskoki są na tyle płynne i naturalne, że nie mamy wrażenia jakby tekst był urwany w połowie i nie niszczy to przyjemności płynącej z lektury. 2. Opisy i dialogi - kolejny mocny punkt. Opisy czyta się przyjemnie - widać lekkie pióro. Obserwujemy świat i wydarzenia, a podczas tego ani przez chwile nie towarzyszy nam nuda i znużenie. Jeżeli chodzi o dialogi to również nie da się powiedzieć o nich niczego złego - są naturalne i niewymuszone. Czasami bardzo poważne, czasami wkradają się elementy humoru - a wszystko w całkowicie odpowiedniej proporcji. 3. Bohaterowie - wisienka na torcie. Postacie kanoniczne po raz kolejny przedstawiono świetnie, a OCki są prawdziwymi perełkami. A choć drugi plan prezentuje się mocno to jednak dalmatyńczyk pod tym względem przebija wszystkich. Jego tajemniczość jest głównym atutem - można do woli snuć teorie spiskowe. Jednak raz po raz autor decyduje się nam ujawnić nieco z jego charakteru. Póki co wychodzi na to, iż Spektrum jest zimnym draniem - i robi to dobrze! 4. Forma - prawie się nie ma do czego przyczepić - wydaje mi się, że w początkowych rozdziałach zauważyłem jedno czy dwa zdania o zachwianym szyku, ale nie było to nic poważnego. W sumie raziło mnie jedynie pisanie "kanterlockie" i już nawet (wyjątkowo) nie mam tu na myśli samej odmiany a to nieszczęsne "k" na początku - tym bardziej, iż w nazwie cały czas widzimy "Canterlot". Opowiadanie jest dobre i ciekawe. Może nie wybitne, ale na pewno stanowi przyjemną lekturę. Teraz tylko należy mieć nadzieję, iż autor ruszy cztery litery i przedstawi nam dalsze przygody grupy Dalmatyńczk et consortes.