L'estaca

Proponuje ominąć wschodnią watahę i przejść w północno-wschodnie góry. Droga będzie trudna,a le opłacalna. Jakieś sprzeciwy?

~~~~

niestety miałam problem ze wstawieniem trasy na mapie-wstawię może trochę później

-moja zaległa mapa

Dobra ja już się nikogo nie czepiam. I nie chcę żeby ktokolwiek odchodził-Wave'a i Jackoba też się to tyczy-To moje zdanie w tej sprawie

-Uważam że to genialny pomysł. Od początku mówiłam żeby z nimi nie zadzierać.

~~~~~~

Dobra już z tego przymilania nie będę się tłumaczyć-mój błąd

( ja chciałem to Właśnie im zaproponować ale robili za duży rozpiździel z ludzi więc nie żyje bo wszedłem w krzaki i wyleciałem martwy. )

To ty w końcu żyjesz czy nie?

kurde niech Animal wraca. Niedługo z tego nic nie zostanie. Dobra wróćmy chciaż trochę do realizmu.

Matka Rainbow Dash nazywa się Clinic Fame, jej znaczkiem jest wózek, nie pozorny wózek dziecięcy. Pracuje ona w klinice dziecięcej, czyli jest opiekuńcza. Ma jedną córkę o imieniu Rainbow Dash, którą bardzo kocha i jej ufa. Jedną z jej cech jest dobroć, jest raczej skromna. Skoro już o wadach to i odpowiem o wadach. Jest ich nie za dużo, a przede wszystkim: przewrażliwienie. Jej historia, nie jest jakaś wyjątkowa. Zaczęło się od tego jak urodziła się oczywiście w mieście na chmurach-mieście pegazów. Wychowywała się z dyscypliną. Uczyła się średnio. Kiedy była dorosła poślubiła ogiera o imieniu Claisnbow Dash i przejęła od niego nazwisko. Poczęła pracować z dziećmi w klinice, ponieważ je uwielbiała. Zawsze marzyła o córeczce jednak jej marzenie nie mogło się spełnić przez kilka lat. Po ok 5 latach od ślubu narodziła się Rainbow Dash-wymarzona córeczka. No cóż prawie wymarzona. Rainbow była niesforną buntowniczką, jednak pomimo pozorów-matka sobie dobrze radziła z małą ,,tęczą''. Teraz kiedy Rainbow mieszka sama rodzina często ją odwiedza, w tym zatroskana Clinic Dash.

-----------------------------------------------------------KONIEC-----------------------------------------------------------------

Wszyscy nie żyją-super

~~~~

-Nie!!! Trzymałam na rękach trupa Wave'a

-Obiecałam cie chronić

Zobaczyłam też trup Naszy

Zaciągnęłam je na polanę. Pobiegłam do szpitała

-Nasza i Wave chyba nie żyją...-powiedziałam cicho bo była operacja

-Ale nie jestem lekarzem, jeśli mamy ich uratować musi to zrobić doświadczony lekarz

Jak chcecie ja się mogę odłączyć. Możecie zabić mojego bochatera i będzi dobrze

Protestuję

Mimo że zachowujesz się jak bohater, potrzebujemy takich

(Jakoś nie widać. Niedługo się okaże że ktoś tu jest wolfmanem i potrafi jednym pstryknięciem zawalić miasto. Dobra sory. Skończmy już to, nie ma co sie kłócić.)

(Wave sie pytał czy mamy jakieś argumenty-to do niego. Ja nie mogę przed chwilą na ludzi się rzucaliście a teraz mówicie że ich lubicie)

-Po każdej twojej wyprawie wracałeś ranny

Tylko przyspożysz nam kłopotów

Jest szansa że ludzie cię zabiją

Ludzie mogą cie torturować... Mam wymieniać dalej?!

-Podeszłam bliżej Wilków i rzuciłam się na któregoś z nich odciągając go od człowieka. Złapałam strzelbę i rzuciłam Odciągałam wilka teraz liczyłam na Naszę że wygoni dwunogą istotę.]

(Wybierzcie sb na kogo sie tam rzuciłam bo mi wszystko jedno)

Skinęłam głową

-Ty jedna szanujesz te istoty...

Wzięłam kilka patyków, które były trochę ostre i po cichu, powoli ruszyłam

-Cholera, nikt tu nie ma serca i po drodze też rozumu ! Jak was postrzelą to niech na mnie nie będzie... A z resztą, przeciez tak mnie nikt nie słucha... rzuciłam sie an tego samego człowieka co Jackob i wyrwałam mu broń, potem następnemu. Nie mogłam juz dłużej

-Przestańcieee!!!-Patrzyłam na krwawą potyczkę-Byłam zła, chciałam się na wszystkich zemścić ,nie możesz Lej, mówiłam w myślach

Uciekłam z karabinem i pistoletem w las

Patrzyłam ze strachem na Ichnesa

-Śmierć jest okropna, a zemsta nie może kierować twoim życiem.

-A z resztą ja nie lepsza

-Lepiej uciekajcie z bronią palną nie ma żartów

Zjawilam się znikąd koło Jackoba

Gdy wyszłam ze szpitala, zobaczyłam znowu jakąś krwawą sytuację.

-Czy ta wataha może wytrzymać jeden dzień bez rzadnych ran. Przeszłam obojętnie, jak nie ja. Połozy łam się pod jakimś drzewem.

-Jakby ludzie wrócili, lepiej uciekać,a nie jak to powiedziała Nasza zgrywać bohatera. Wiem wiele o ludziach. Tamten, którego uwiodłam miał jakiś plan i go na pewno zrealizuje.

(WaveX proszę, rozumiem że chcesz mieć wyjątkową postać, ale jedne raz masz złamane skrzydła i nogi, za chwilę znikąd pojawia się banadaż i nastawiasz sb kości, po chwili hasasz i zabijasz ludzi jednym machnięciem łapy... Proszę cię, nie tłumacz się, bo nie ma po co, ale mógłbyś przestać udawać Tarzana połączonego z cyborgiem)

Świetne te drzwi!!!

Podeszłam pod wielkie drzewo

-No, no, no! Pozbieram to co dobre i ide do szamana-powiedziałam do siebie

Nazbierałam, miętę, lawędę, goździki, rumianek, liście babki, a przy okazji natarłam nimi rany i trochę lnu

(To ja coś wytłumaczę. Mam dobre podejście do ludzi (moja postać), jeśli chcesz wiedzieć więcej to zapytaj się mojej postaci o jej historię...)

(Pewnie chcesz mieć te swoje skrzydła) Poszłam po miętę melisę i rumianek.

-Ni tu nie ma...

Rzuciłam człowiekiem w krzaki i weszłam w nie wytrąciłam mu strzelbę. Drżał. Polizalam go po policzku i połasiłam się. On mn ie pogłaskał. Zachowywałam się trochę jak pies, bo machałam ogonem i lizałam go po policzku.

-Dobry wilczek, co ode mnie chcesz?

Wzięłam strzelbę i ją waliłam o drzewo

-Rozumiem... Chłopaki odwrót!!!-Ludzie poszli i śmiejąc się odjechali ,,kwadratem na kółkach''

Poczułam znajomy zapach.

-Ludzie

Pobiegłaam w stronę huku. Zaatakowałam człowieka od tyłu. Był tylko jeden. Skoczyłam i wgryzłam sięw nogę, on puścił strzelbę i wrzasnął

-Cholerny wilk!

Ugryzła. Jeszcze mocniej, on zaczął uciekać, ale teraz nie mogłam odpuścić. Ścisnęłam szczęki najmocniej jak potrafiłam. Zaczął kuleć

Jeszcze kilka ugryzień i już tu nigdy nie zdoła wrócić!

-Nie ma ludzi i tyle. Choćmy spać

~~~~

błagam was 10 stron narobiliśmy dajmy sobie dziś spokój i choćmy spać naszymi postaciami ;(

-Dobrze, ale uważaj żeby nie nadepnąć na patyk

-2 osoby WYSTARCZĄ. Nocturne choćmy. Nie obraźcie się, ale im więcej nas tym gorzej

Ja jestem Lejla