darkangelPL

A jednak komuś na nim zależy... Odsuwam miecz... - Gem, nie musisz go ratować, właśnie miałem skrócić jego męki... Za wiele ma na sumieniu, by z tym żyć... Sam pozbawiłem życia wielu kucyków, a ledwo sobie z tym radzę... Ale jeżeli dopilnujesz, by już nigdy więcej nie wrócił do tych potwornych planów, to oszczędzę go... Wybór należy do ciebie...

Eh, tak jak przeczuwałem... Jednak cokolwiek w nim z dobra zostało, chociaż jeżeli zostawię go w tym stanie, to będzie jeszcze gorzej... Już wolę miłosiernie skrócić jego męki... Podnoszę miecz i sprawnym ruchem odcinam mu łeb. Obym tylko nie skrócił kogoś innego, kto zostałby tu podstawiony... Albo by nie była to Twilight...

Hm, idealna sytuacja... Biorę miecz, po czym przykładam ostrze do jego szyi... Zadam mu tylko ostatnie pytanie... Albo i nie... Nie zasługuje na to, chociaż... Eh... Dobra tam, co mi szkodzi... - Żałujesz tego co zrobiłeś, potworze? Jeżeli odpowie twierdząco, to i tak będzie problem... Chyba skrócę go o głowę, niezależnie od odpowiedzi...

(kucowi jak już) - Matalos i Mastemar i tak zginą z mojego kopyta, więc zemsta się dopełni... - powiedziałem spokojnie, choć zaczynał mnie już wkurzać - Poza tym ta "fioletowa klacz" jest moją ukochaną, kocham ją szczerze... Powinieneś się cieszyć, że jednak są we mnie jeszcze jakiekolwiek uczucia... Szczególnie po waszej śmierci i mojej słodkiej Night Breeze (takie imię nadałem w ficu jak coś) I tak jest cudem, że potrafię jeszcze kochać...

Mój ojciec... Pff, mogli się bardziej postarać... - Słuchaj, ojcze... - zacząłem - To, że stawiam życie mojej ukochanej nad mój cel, to nie znaczy, że porzuciłem go zupełnie... Poza tym dzięki temu dorwę osobę, która wydała rozkaz zabicia was, a mordercy już gryzą ziemię... Jeżeli to na serio mój ojciec, a nie jakaś mara, to powiem tyle, że ma przerąbane... Gdyby nie bawił się w inżyniera, to by nie było całego tego syfu...

Kolejne pytania... Czemu mnie to nie dziwi... - Wszystko z wyjątkiem honoru, mojej pamięci, życia swojego i mojej ukochanej... - powiedziałem ze spokojem - Nie poświęciłbym też uczucia, którym ją darzę... Ale byłbym w stanie zemścić się kosztem czyichś marzeń, bądź czyjegoś życiowego celu... Jeżeli pojawią się kolejne pytania, to nie wiem czy wytrzymam z tą księgą nerwowo... Eh, trzeba to przetrzymać, by móc wreszcie się spotkać z Iskierką i wrócić do Equestrii...

Eh, muszę chyba dalej odpowiadać na te głupie pytania... Ciekawe w czym to pomoże... I chyba muszę podać moje dawne imię... - Na imię mi Black Wing - odpowiadam spokojnie - Najbardziej zmieniła mnie śmierć rodziny i poznanie klaczy mojego życia. Jestem tu by znaleźć sposób powrotu do ojczyzny, sposobu na zabicie dwóch alicornów: Matalosa i Mastemara, oraz muszę znaleźć swoją ukochaną, która zniknęła...

Co jest do diabła? Nie wiem co jest grane... Ale lepiej będzie, jak odpowiem na pytania... - Jam jest Nocturne, pochodzę z Equestrii, jestem pegazem, który stracił rodzinę przez czyjeś widzimisię... - odpowiedziałem temu głosowi, nie wiem co planuje, ale lepiej się przygotuję na wszelką ewentualność...

Gdzie jest Twilight? Czyżby to test, czy co? Podchodzę do księgi i mimo pewnych oporów otwieram ją... Mam nadzieję, że mojej Iskierce nic nie jest... Jeżeli stała jej się krzywda, to nie wybaczę sobie tego...

Ciekawe, co mnie tam może czekać... - Wchodzę tam... - mówię z pewnością siebie - Wolałbym, gdybyś trzymała się blisko mnie, nie chcę zostawiać ciebie samej, kochanie... Opatulam ją skrzydłem i daję jej całusa... Nie wiem, czy to bezpieczne, ale nie mogę pozwolić, by Twilight bez ochrony była...

Wchodzę, bo cóż nam pozostało... Muszę się rozglądnąć tutaj i znaleźć sposób na powrót do domu... I jeżeli będzie taka możliwość, to również trzeba wykombinować jakby tu Matalosa załatwić... - No to wchodzimy... - mówię, po czym daję jej całusa. Po chwili już schodzę po schodach.

- Wybacz maleńka... - powiedziałem ze spokojem - To nic takiego... Czemu wciąż mnie te wszelkie wizje prześladują... Sam już nie wiem... Trudno, pozostaje nam wejść, a nad tym kryształem pomyślimy później, choć ciekawym jest, że wszystko co teraz mnie spotyka ma z nimi związek... Ale tym to się zajmę potem... Teraz do Equestrii trzeba dotrzeć... - Chodźmy już, Iskierko, nie możemy zwlekać za mocno...

Hm, jakby to zrobić... Trudno, spróbuję ustawić na alicorna, ciekawe co się stanie... Ale najpierw lepiej się Twilight spytam, nim cokolwiek zrobię... - Iskierko, jak myślisz, czy spróbować umieścić alicorna na górze, nad strzałką? - spytałem się, starając nie wyjść na głupca... Jeżeli się zgodzi, to spróbujemy to otworzyć i wejść do biblioteki...

Uśmiecham się szczerze i błyskawicznie zbieram się, po czym puszczam się galopem za nią... I jak tu jej nie kochać... Może dam mojej Iskierce fory, z chęcią zobaczę jak jest szczęśliwa z pokonania mnie...

Do diabła... Jak ja tych snów nienawidzę... - Nic nie szkodzi... - powiedziałem z lekkim uśmiechem. Nie wiem, czy jej mówić o śnie... Nie chcę jej straszyć, ale nie chcę też przed nią niczego ukrywać... - Twili, znów miałem sen-wizję... Mastemar i Matalos poświęcili kogoś w tej swojej maszynie... I byli mocno z tego zadowoleni... Eh... Mam nadzieję, że ty lepiej spałaś, maleńka... Wstaję powoli, daję jej całusa... Po małej chwili idę do sakw i wyciągam prowiant, po czym zaczynam jeść...

Wyciągam z sakwy coś do jedzenia i do picia... Eh, ta podróż wymęczyła mnie... Patrzę na Twilight, tak słodko wygląda... Kładę się obok niej, przykrywam ją swoim skrzydłem i zasypiam...

Ch*lera... I co teraz? Mogę spróbować rozwiać piach używając skrzydeł, ale nie wiem czy to coś da... Eh, lepiej przeczekać do rana... - Iskierko... Lepiej odpocznijmy trochę, może rano wejście znajdziemy... - powiedziałem zmęczonym głosem... Mam nadzieję, że nikt nas nie zaatakuje, bo sił już na nic nie mam... Przybliżam się do Twili, daję jej całusa... - Co ty na to, maleńka?

Znowu wizja... Ostatnio coraz częściej je miewam... Ale lepiej się nad tym nie rozwodzić, przynajmniej wiem co robią. Wstaję i budzę delikatnie Twilight... - Maleńka, pora wstawać... - mówię do niej słodko - Musimy się już zbierać, słońce już zaszło...

Nienawidzę piekącego słońca... Zbyt mocno praży, a i tak jest mi ciężko wytrzymać z moją czarną sierścią... Cień to jest to co mi akurat trzeba... - Tak, to jest doskonały pomysł... Uff... - powiedziałem do Twilight, po czym ruszyłem w kierunku cienia...

Życie jest takie kruche... Szkoda, ale mój żal jej nie pomoże... Ale przyśpiewkę zapamiętam, może pomoże... - Chodź maleńka, musimy już iść... - powiedziałem smutnym głosem, po czym spoglądam na mapę i ruszam zgodnie z kierunkiem wytyczonym na niej.

Biorę sakwy na plecy po czym zwracam się do mojej Iskierki... - Mastemar nas znalazł, więc musieliśmy uciekać... - powiedziałem, po czym zbliżyłem się do niej i ją objąłem skrzydem - Najważniejsze, że jesteśmy razem... A teraz chodźmy już, maleńka... Musimy iść, póki Matemar jest zajęty... Dałem jej całusa, po czym poczekałem, aż była gotowa do drogi...

- Dzięki, Tasty... Za wszystko - mówię miłym głosem i wchodzę do tunelu... Pędzę ile tylko mam sił w nogach, nie pozwolę, by Mastemar chociażby się do Twili zbliżył... Jak przyjdzie, to go zamorduję... Z przyjemnością... Gdyby nie fakt, że nie mam ekwipunku i, że jest ze mną moja mała iskierka, to bym walczył z nim, ale teraz to trzeba się ucieczką ratować...

Co jest grane? Czyżby Matalos? - Ok, lećmy i to już! - mówię po czym czekam, aż Tasty ruszy się, to wtedy szybko za nią pójdę... Oby tylko Twili mi nie spadła... I oby Tasty mnie nie zdradziła...

Było cudownie... Twilight... Kocham ją i nic tego nie zmieni... Chcę spędzić z nią resztę życia... Co to za pukanie? Ale kto się u diabła dobija o tej porze... Ehh, lepiej otworzę... Idę do drzwi i otwieram je...

- Nie zostawię, maleńka... - powiedziałem, po czym pocałowałem ją czule... Nie wiem czy tego dotrzymam, bo czeka mnie ciężka walka z tymi ścierwami... Ale wiem, że postaram się, jak tylko zdołam, nie dopuścić by Twili cierpiała w jakikolwiek sposób... - Niestety, jutro rano musimy już ruszać... Niezbyt pochlebnie wypowiedziałem się o jej braciach i niestety zdenerwowała się... Ale nie martw się, damy sobie radę... A teraz kochanie nie przejmujmy się tym, po co psuć sobie wieczór... Po tych słowach wziąłem ją w ramiona i zaniosłem na materac. Położyłem ją delikatnie i pocałowałem...