Nightmare

W końcu dzieciaki znowu biegały po domu, wrzeszcząc, jakby ich ze skóry obdzierali. Twilight poszła do Rarci omówić sprawę toreb szkolnych dla maluchów. Zostałeś sam z Deli, która nie ogarniała, o co chodzi.

- To wtedy postaram się ciebie odstresować - powiedziała. Deli wtuliła się mocniej w ciebie. Po chwili usłyszałeś, jak Bolt dostaje w pysk za próbę zajrzenia do komórki pod schodami.

Do twojej nogi podlazły Lily i Deli. Lily coś pokazała małej, ale ta chyba nie zrozumiała, bo tylko przytuliła się do twojego kopyta. Lily wykonała facehoofa i wybiegła z kuchni.

Twilight uśmiechnęła się i cię przytuliła. Chyba uznała, że się cieszysz z tego powodu. W tym momencie maluchy wpadły do kuchni, a po ich wypadzie, wszystkie urządzenia były na podłodze, łącznie z krzesłami.

Twilight westchnęła i poszła do łazienki to zmyć. Chyba się mazaki wodoodporne skończyły, bo wróciła po pięciu minutach, już czysta. Maluchy w tym czasie zjadły i poszły wrzeszczeć i biegać po domu.

- Doskonale - powiedziała po odwzajemnieniu pocałunku. Na talerzu na blacie stał już spory, stygnący stosik gofrów. Maluchy wpadły do kuchni, drąc się jak opętańce.

Poke podeszła do grupki i usiadła obok. Wciąż myślała, kto mógłby być tą specjalną osobą... Może ta klacz z fletem? Nie wiadomo...

-1. Wyglądasz genialnie gdzie mogę kupić taki sweterek? 2. Jak Ci się podoba disco Sombra? 3. Czy widziałaś reszte tego komiksu? 1. Kapselek! ^^ 2. Może być. 3. Ne Hmmm... Coś jak taki dziwny kształt z takimi moimi skrzydełkami i takim dziwnym czymś... Crystals Hem, hemm, hemmm... Może z... Z Kledensem! 1. Hmmm... 2. He? 3. Ne. 4. Happy! 5. Hug! Mozes 1. Ne. 2. Ne. 3. Hmmm... Powiedz 'nie'... Nie? 4. Mam już takiego zwiezacka. 5. Ne lube szkoły! 1. THIS IS MY ONE LAST LETTER TO YOU! 2. Dzecom ne wolno. 3. Telas? Ne wem...

Gofry są. Do tego na plecach Twilight wciąż jest uśmiechnięta buźka, niezauważona przy zmywaniu reszty.

Pozbyła się. Rano obudziłeś się pod stertą maluchów, cały w biało-czarne paski. Z kuchni czuć było zapach gofrów.

Problem. Miejsce twoje zajął wielki rysunek przedstawiający, nie powiem, co. Ach, te dzieci...

Twilight śpi na łóżku, reszta na Twi. Słodki widoczek... Tym bardziej, że Twilight jest cała pomazana pisakami.

W mieście jeszcze nikt nie zauważył zniknięcia Faruka. I czemu tu się dziwić? Ostatnio w ogóle nie wychodził z domu.

(Zawarłam gdzieś(już nie wiem, gdzie), że Poke w ciele Alter jest nieco wyższa. Co do godziny, nie pisałam, że to ma się odbyć bankowo. Bardziej miał to być plan awaryjny. Gdyby np. atak nie wypalił, Poke poszłaby do Nmm.) Klaczka rozejrzała się. W jej głowie Alter wrzeszczała, że chce mordować. Poke próbowała ją ignorować, jednocześnie szukając wzrokiem grupy.

Zecora na szczęście była niedaleko, więc mogłeś zostawić Faruka. Robi się noc.

Patyczek powiedział ci, że dwa lata. Z pomocą Zecory, rok.

- To ja byłem kucem? - zapytał. W końcu wspomnienia były z kuczej formy. Chyba trzeba poczekać, aż minie efekt eliksiru.

Patyczek w tej kwestii nie może nic zrobić. Faruk po prostu zapomniał wszystkiego i średnio wierzy w twoje słowa.

Gdy skończyłeś, zobaczyłeś, że Faruk gapi się na ciebie. Nie wyglądał, jakby wszystko zrozumiał. W zasadzie wyglądał, jakby nie zrozumiał nic.

Pewnie naukowcy. Faruk powoli usiadła na łóżku i rozejrzał się z zaskoczeniem. Gdy zobaczył ciebie, cicho zachichotał. - Kim jesteś? - zadał pytanie, które nigdy nie spodziewałeś się od niego usłyszeć.

Faruk powoli podniósł rękę. Budzi się. Tymczasem spod farby wyszło coś gorszego od ponyfikacji. Coś, co jest horrorową grą u ludzi. Amnesia.

Nie, to nie ponyfikacyjny. Etykietka na butelce była ukryta za plamą farby. Możesz ją zdjąć patykiem. Faruk coś mruknął przez sen. Spod farby wystawała litera A.

Jakaś postać w płaszczu kończyła akurat wlewać zielony eliksir od ust śpiącego Faruka. Od razu cię zauważyła i teleportowała cię, zostawiając was w celi Canterlot.

Coś tam miga w jednym z więzień w Canterlot. Coraz częściej znika. Chyba coś się z nim dzieje. Aktualnie jest pod wpływem zaklęcia usypiającego.