Nightmare

- Płaszcz powinien wisieć przy drzwiach - powiedziała. Rzeczywiście, wisiało tam coś na rodzaj wodoodpornego płaszcza Jedi.

- Magii waszymi sposobami nie zniszczysz. Może nie jestem w niej taka dobra, co Twilight, ale wiem, że taki portal może zamknąć tylko ten, kto go otworzył.

Klacz już była na nogach. Na stole stał kubek świeżej czekolady dla ciebie, a Kate załatwiała jeszcze sprawy z elektryką. Pomagał jej śrubokręt i gumowe kopytkowiczki.

Na stacji kolejowej było prawie czerwono od krwi, ale ekipa pociągu jakimś cudem przeżyła. Wpuścili was bez biletu i ruszyli pędem w stronę Manehattenu.

Po chwili wszyscy byli już gotowi do dalszej drogi.

Pokemona ukryła się za skrzynką. Miała serdecznie dość wypraw, bitew, krwi i śmierci.

- Tam, gdzie powinni być ludzie, czyli idziemy na stację, a potem pociągiem do Manehattenu - powiedziała i wróciła na sekundkę do domu. Po chwili wróciła z niewielką apteczką.

Dla mnie nic trudnego. - Sorry, ale ja PEŁNYM Podmieńcem nie jestem! - krzyknęłam i podleciałam troszkę wyżej. Zmieniłam się w jego alicornową wersję i pokazałam mu język. Następnie zmieniłam się w siebie, czyli w MoonSun i stworzyłam dookoła siebie wirujący krąg meteorytów. Miały odbijać ewentualne ataki. Co chwila wypuszczałam jeden, otoczony tarczą, aby zadawał większe obrażenia i nie mógł być zniszczony przez spektra.

- Dosyć duży zapas, a jeśli zabraknie, można poprosić w szpitalu - powiedziała. Dotarliście do jej chatki. FS poszła do ciemnej piwnicy, przywitała się z rodziną szczurów i spróbowała popchnąć jakąś skrzynię.

- Duże miasta?! - pisnęła i podeszła do smoka. Podleciała, stanęła mu na pysku i coś powiedziała. Następnie stanęła na twardym gruncie, a smoczysko z ptakami poleciało gdzieś. - Teraz możemy radzić katastrofie tylko sami. Miałam w domu strzykawki usypiające - powiedziała i ruszyła w stronę swojej chatki.

- Wciąż tutaj - powiedziała, a ptaki wyciągnęły z korony drzewa następną sieć. Smok ryknął, już nie w twoją stronę. - Ty jesteś człowiekiem, więc... Wiesz, gdzie mogli pójść?

Wilczek pobiegł za jedyny krzaczek, a Podmieniec wziął łyk z butelki.

- Tam gdzie są ludzie. Tutaj już ich nie ma. - zagwizdała i ptaszki zrzuciły sieć na rannych i martwych.

Chmur było jeszcze mniej, ale pegazy już zabierały się za nowe. Miały wywołać ulewę.

- Też prawda... Twój kolega wraca. - pokazał na dziurę w górze, z której wylecieliście. Wyfrunął z niej czarny kształt.

- Niektóre smoki mają po dwa rodzaje broni w ogniu, inne więcej. Ten tu Śpioch ma w oddechu gaz usypiający. Uśpi się ludzi, w siatkę i do ich świata.

Złote piórko na czapce! Wtedy będzie git!

- Ja wcześniej nawet nie wiedziałem, że ona istnieje - powiedział Shadow.

Noc była chłodna, a jedyne ubranie, jakie miałeś było w praniu.

- Jedziemy - powiedziała i nacisnęła coś z przodu. Samochód ruszył i wyjechał przez bramę.

- Naprawdę? - Shadow zrobił wielkie oczy.

Kiedy się obudziłeś, Kate jeszcze spała. Przez okno wpadało światło słoneczne.

- Nie sądzę... - mruknął i wylądował w lesie. Dookoła było mnóstwo liściastych drzew, a na ziemi rosły fosforyzujące grzybki.

- To prawda. - wylecieliście na świeże powietrze. Jednak czekała was niespodzianka. Znaleźliście się w Changei.

Niewiarygodne! Z naszych tajnych źródeł dowiedzieliśmy się, że Celestia ożywiła Nightmare Moon. Jednak ich walka nie wygląda na zwyczajną potyczkę. One... Grają w warcaby! Oto, co udało się naszemu źródłu usłyszeć... NMM: "Ha! Wpadłaś w moją pułapkę! Błagaj o litość!" C: "Ciekawa jestem, jaki plan ma twój ostatni pionek..." Coś niesamowitego! Te dwie klacze grają w warcaby jak dawne przyjaciółki! Więcej na stronie ... ! Kupcie prenumeratę naszego magazynu, aby zawsze być na bieżąco z najnowszymi ploteczkami!