Nightmare

Maluszek siedział na dywanie. Już nie był taki wystraszony.

- Podejrzane jest to, że jesteście w samym sercu Equestrii i tego nie wiecie.

- Właźcie! - krzyknęła Rainbow i usiadła na przednim siedzeniu w rydwanie.

Wilczek jednak nie zaczął jeść, tylko strzelił focha i wlazł do szuflady, w której czasem przesiadywał.

- Zrobisz jak uważasz. - powtórzyła Celestia.

- Nie, Grandlesy znają jeszcze inne, ale nie na naszej drodze - odpadł Król Grandlesów. Nagle potknąłeś się o coś. Kiedy wstałeś, zobaczyłeś, że to niewielki kryształ. Był on przytwierdzony do podłoża.

- A mamy co innego do roboty? - zapytał retorycznie Paul i ruszył za stworzeniem. Przed nimi był rydwan koloru białego ze złotymi zdobieniami. Zaprzęgnięte weń były dwa białe kuce ze skrzydłami. Nosiły one zbroje.

- Niestety, to zbyt niebezpieczne. Jednak uczynisz, jak uważasz.

- Jak mielibyśmy się na innej planecie znaleźć, idioto?! - wrzasnął Paul. - Jeny, chodźcie, dziwadła. Tak przy okazji, jestem Rainbow Dash. Radzę wam się przygotować, bo księżniczka może was wysłać na księżyc! - pegaz podleciał trochę dalej.

- Kolejne? Poślemy za nią kolejny oddział żołnierzy. Możesz być spokojny.

- Jak? To jest mapa tylko waszej krainy. Dziwnie proste krawędzie, prawdę mówiąc. Jesteśmy tu. - pokazała mapę. - Tu. - pokazała miejscowość podpisaną jako Ponyville.

- Oczywiście, że nie. Co cię tu sprowadza? - zapytała Celestia.

- Co racja, to racja - powiedział Alex. - I nie ma takich słodkich stworzonek. - Paul wyciągnął rękę, aby podrapać pegaza za uchem dla śmiechu. - To musieliście żyć gdzieś naprawdę daleko. Ja za to nie słyszałam o takich krainach jak Ziemia, Europa czy Azja. Zabieraj te dziwne, zmutowane kopyta! - odleciała trochę dalej - W skrócie: jesteście w Equestrii.

- No to nie uważałeś na geografii. Equestria leży pomiędzy Pustkowiami Bizonów i Królestwem Gryfów. Niedaleko są też Ziemie Zebr i Changea.

Zobaczyłeś ogromną salę z mnóstwem kolumn. W oknach były witraże ukazujące historię Equestrii. Na tronach przy ścianie siedziały One.

- Dziwne, bo jakoś nikt nie mówił o dwunożnych dziwadłach łażących wszędzie, gdzie im się chce. W Equestrii nigdy nie było żadnego ludzia.

Po chwili dotarłeś do wielkich złotych drzwi będących salą tronową.

- Nie pytałam jak się nazywacie, tylko czym jesteście?!

- Bo ja wiem? Na groźne nie wygląda...

- Słodkie?! Fajny kawał, dziwaku! Czym jesteście?! Gadać i to JUŻ! - kucyk miał żeński głos. Pegaz wzniósł się w powietrze i zaczął okrążać was.

- Dobra, właź - odparł niechętnie drugi strażnik. Otworzyli drzwi do zamku. - Korytarzem prosto.

Był to jeden z tych kucyków, tylko niebieski z kolorową grzywą i ogonem. Na jego grzbiecie były rozłożone skrzydła.

Widocznie stworzenia podobne do kucyków uciekły, gdzie pieprz rośnie. - Hej, wy! Czym jesteście?! - usłyszeliście głos za wami.

- E tam, olać je. - Paul schował broń i podszedł do jednej chatki. Była mała, a przed nią piętrzyły się stosy jabłek.

Całą trójką wyszliście z jaskini. Kucyki spojrzały na was i zwiały, drąc się wniebogłosy.