Arcybiskup z Canterbury

- O jaki język chodzi? - zapytała, oddalając się trochę od miejsca niedawnej walki.

- Ja głosuję za Undertaker. Albo Undertakers - upierała się.

- Undertaker może? - zapytała Arya.

- To bardzo dobrze, że mu się udało - odrzekła Arya. - Co do nazwy... Coś z buntem i piekłem w nazwie... Coś mocnego... - kontynuowała.

- He, he, he... Nazwa musi być konkretna i chwytliwa - powiedziała, a potem gryf wydarł się na nich. - Uuu. Wow. Komuś dzisiaj humorek nie dopisuje - skomentowała Arya.

- To mógłby być dobry eksperyment. Podobają mi się twoje teksty. Mówisz, że umiesz grać na gitarze. Potrzebuję drugiego gitarzysty, a i głosem nie pogardzę - odpowiedziała. - Jaka decyzja?

- Dał się podejść... Słabo. Strasznie szkoda, że nie znasz nikogo takiego. Bo wiesz, wtedy to z chęcią zaproponowałabym założenie zespołu z tym kimś - dodała z udawanym smutkiem na twarzy.

- Gryf, który chciałby założyć zespół... Cholera, nie znasz może jakiegoś ziomka, najlepiej gryfa co chciałby założyć zespół? - zapytała.

- Można, można... Ale skąd miałabym wziąć drugiego członka zespołu? - zapytała z uśmiechem.

- Nie wiedziałam. Zresztą, to bez znaczenia. I tak nie mam nikogo do zespołu - powiedziała bez specjalnego zabarwienia emocjonalnego.

- Może mu się przyśniliśmy? Fajnie by było. Ty wiesz może, czy w zawodach startują też zespoły? - zapytała Arya kierując się ku placowi z wieżą.

- Przed Painkillerem i złotą gitarą w jego łapach. Dzięki za uznanie. Widziałeś ten ogień? - zapytała.

- Dam ci "Run like hell". Co do drugiego, muszę wprowadzić parę zmian. Jak już będzie dobry, to ci pokażę. - Wręczyła gryfowi pogiętą kartkę z tekstem. (Run like hell - pink floyd)

- Ha. Jak to zobaczą dziadki to się przestraszą. Widzę przed tobą kontrowersyjną mocno karierę. Tak trzymać - powiedziała po przeczytaniu obu tekstów.

- Ja wolę pisać o wojnach i buntach - odparła. - Pokażesz mi swoje teksty?

- Pewno. Jeden to "Run like hell", drugiego tytułu brak, bo jeszcze nie mam pomysłu. A twoje? - zapytała.

- Dwa teksty. Na początku nocy, bo potem kończyło się gnieceniem papieru i rzucaniem nim w ścianę. A ty? - zapytała.

- Starość mnie dopadła. Bezsenność i coś mi w karku... Ała. Nie wiem czemu nie spałam, ale nie spałam i nie jestem z tego zadowolona. Przy okazji co do wczoraj... Całkiem dobrze się bijesz - przyznała.

Dwie sekundy później z pokoju wyszła Arya z gitarą na plecach i niedospaniem na twarzy. Zamknęła drzwi na klucz i spojrzała na Shinedowna. - Cześć.

Arya rozłożyła swoje bagaże i wyjęła sprzęt. Upchnęła gitarę pod łóżkiem, po czym siadła na nim i wyjąwszy z torby notatnik, zaczęła przeglądać widniejące w nim nuty i teksty, wszystkie napisane bardzo niedbale i nierówno, jakby podczas twórczego szału.

- Dobry pomysł - powiedziała Arya i weszła do swojego pokoju.

- Chciałam powiedzieć, że chciałabym zobaczyć jego dziób w takim momencie, ale to chyba wypadłoby głupio, gdyby coś przypadkiem nie wyszło... - przewróciła oczami.

Arya pokiwała głową ze zrozumieniem. - Gitara, bas i też śpiewam - odpowiedziała. - Mam wrażenie, że dziadunio już nas nie lubi.

- Jestem Arya - odpowiedziała zgodnie z prawdą i podała gryfowi łapę. - Umiesz na czymś grać? Śpiewasz? - zapytała.

- Ta... No, ja też nie wykazałam się uprzejmością. Przepraszam - powiedziała Arya. Ostatnie słowo z trudem przeszło jej przez gardło.