Arcybiskup z Canterbury

Dominik milczał, wpatrując się zrezygnowany w Wiktorię.

- Twoje podejście nie zdało testu. Nawet coś takiego jak plakaty to niebezpieczna rzecz. Narażasz siebie, rodzinę, przyjaciół. Mam wrażenie, że dla ciebie to są żarty. Nie zrozum mnie źle - ja też lubię żartować, ale wtedy, kiedy czas na to i pora. W drużynie potrzebujemy poważnych i odpowiedzialnych ludzi, Wiktorio. Czy jesteś taka? - zapytał.

- Dobrze, Strzała - powiedziała cicho Janka.

Dominik powstrzymał się od przewrócenia oczami, podobnie, chociaż z trudnością poradziła sobie Janka.

- Grupy rozdzielimy my, to znaczy ja, Janka, Kazik. Wiktoria, ja cię proszę, ty się dziewczyno zastanów. Co będzie, jeśli esesman zobaczy cię przyklejającą plakat antyniemiecki do ściany? - zapytał.

- To ja ci Wiktoria polecam zastanowienie się. Gazowanie kin już jest zajęte - poinformował Kamyk. - Pierwsza nasza 'akcja' będzie polegać na rozklejaniu plakatów. Zrobimy to w nocy, dobierzemy się w grupy. Plakaty mają być wszędzie, a jakie - to pokażę wam już jutro - rzekł chłopak.

- Najpierw pytanie, czy aby na pewno jesteście gotowe poświęcić swoje życie. To już nie jest zabawa, mimo że nie będzie to otwarta walka. Jeżeli będziecie nieostrożne, stracicie życie. Jeżeli wasze nazwisko dotrze do okupanta, stracicie życie. Każdy, najmniejszy nawet błąd może oznaczać aresztowanie, a potem Oświęcim, obóz pracy. Czy wchodząc tutaj byłyście... jesteście świadome powagi sytuacji? - mówił dalej Dominik.

- Nie tylko listy. Pierwsze, pisma "Brzask" i "Dęby" muszą być przez kogoś rozsyłane. Same wiadomości też są ważną częścią. Jeśli się sprawicie, przejdziemy na wyższy poziom. Czy coś się nie podoba, panno Strzało? - zapytał.

- Naciśnięcie spustu jest jeszcze cięższe niż samo wycelowanie, nawet jeśli to znienawidzony szwab - rzekła Janka.

- Hej, hej, hej! Spokojnie. Nie chciałbym gasić waszego zapału, ale moje drogie, strzelać to wy na razie będziecie do tarcz. Nie bawimy się tutaj w gonienie niemców, jeszcze nie. Jeśli liczycie na otwartą walkę i bohaterstwo, to przykro mi, ale tutaj tego nie znajdziecie - przemówił Kamyk.

- Wchodź, zapraszam. Janka - przedstawiła się lokatorka mieszkania. Kiedy ta już była w pokoju, przyniosła jej filiżankę herbaty.

Dominik wstał i również przywitał dziewczynę, przedstawiając się.

- Jak rozumiem wszyscy tu chcą przystąpić do naszej małej drużyny?

- Nazywam się Antonina- wychrypiała dziewczyna

Przypominam o punkcie drugim zasad - w jednym poście więcej niż dwa zdania.

 

Janka po chwili wróciła do wszystkich z filiżankami herbaty. Podała ją dziewczynom.

- No, to co? Koleżanki po przysiędze? - zapytała uśmiechając się do nich przyjaźnie.

- A zatem cześć, Paulino. Rozgość się. Herbaty? - zapytała. Dominik wstał aby przywitać się z gośćmi. Podszedł do Pauliny i podał jej rękę.

- Dominik Zagórski, mów mi Kamyk. Już po złożeniu przysięgi? - zapytał.

- Witam, witam. Też do drużyny? Jestem Janka - podała rękę przybyszce i otwarła przed nią drzwi. Kiedy dziewczyna weszła, Janka poszła do kuchni, zaparzyła herbatę i podała ją Kazikowi oraz Kamykowi.

- Cześć, Kazik. Jak tam życie? - zapytał Dominik. Janka nastawiła wodę na herbatę i poszła otworzyć kolejnej osobie.

- Witam. Do drużyny? - zapytała z uśmiechem, przyglądając się przybyszce. Odsunęła się od drzwi, aby ją przepuścić. - Ja jestem Janka. Zaraz poznasz resztę.

- Dzień dobry. A jest, jest. Kamyk jak zwykle pierwszy. - Zamknęła drzwi za Feliksem i wprowadziła go do pokoju.

- Chcecie coś do picia? - zapytała.

- Nie przewidujesz dzisiaj aresztowań? - zapytał Dominik. Janka posłała mu karcące spojrzenie, po czym uśmiechnęła się łobuzersko. Poszła otworzyć drzwi.

- Pan do nas? Hasło, bo nie wpuszczę! - zażartowała.

Ciepły, słoneczny dzień. Godzina jedenasta. Ulicę Wiślaną w Warszawie przemierza wysoki chłopak ubrany w szare spodnie i brązową koszulę. Jest jedynym spacerowiczem na owej ulicy. W pewnym momencie skręca i wchodzi przez drewniane, zdobione drzwi do jednej z szarych kamienic. Wchodzi po schodach na trzecie piętro i zatrzymuje się przed pierwszymi drzwiami na lewo. Numer mieszkania 10, drzwi pomalowane białą farbą.

Chwilę później drzwi otwierają się i staje w nich dziewczyna o ciemnych włosach, ubrana w sukienkę do kolan o kwiecistym wzorze. Uśmiecha się przyjacielsko.

- Wchodź, wchodź, Zagórski. Jesteś pierwszy - mówi wesoło.

- jak zwykle, Janeczko - mruknął chłopak i wszedł do środka.

Mieszkanie ma cztery nieduże pokoje. Dziewczyna prowadzi chłopaka do salonu i wskazuje fotel.

- Siadaj wygodnie.

Kilku pewnie się znajdzie, ale nie sądzę żeby było ich zbyt wielu, bo wegetarianizm (jest takie słowo, prawda?) jest chyba mniejszością. Ja sama wegetarianką nie jestem i tego sobie nie za bardzo wyobrażam, bo bez mięsa bym nie dała rady egzystować.

A tak z ciekawości - z jakiego powodu jesteś wegetarianinem? To przez przekonania, dotyczące życia zwierząt, złą reakcję organizmu na pokarmy mięsne?

MAM SZCZERĄ WOLĘ, to znaczy dobrowolnie, bez niczyjego nakazu, bez żadnego przymusu,CAŁYM ŻYCIEM, ze wszystkich sił mego ducha, z całego serca, wykorzystując wszystkie dane mi możliwości PEŁNIĆ SŁUŻBĘ BOGU, który stanowi uosobienie najwyższych ideałów, takich jak miłość, prawda, dobro, sprawiedliwość, wolność, piękno, przyjaźń i braterstwo, wiara, nadzieja. Ideały te łączą wszystkich ludzi dobrej woli, niezależnie od pochodzenia, narodowości, wyznania, wywodzą się z norm moralnych opartych na uniwersalnych, etycznych i kulturowych tradycjach chrześcijaństwa. Wyznawany przeze mnie system wartości kształtuję samodzielnie podążając w kierunku wskazanym przez Prawo Harcerskie. 

Pragnę służyć POLSCE, ojczyźnie moich przodków, o której honor, niepodległy byt, tradycje i kulturę walczyli czynem i słowem, którą otrzymałem w spadku jako bezcenną wartość mego pokolenia, którą z całym jej bogactwem duchowym i materialnym mam przekazać moim następcom. Stale poszerzam świat mych myśli i uczuć, wierny zasadzie, że więcej wiedzieć, to głębiej pokochać. Szanuję prawa innych państw i narodów. 
Chcę NIEŚĆ CHĘTNĄ POMOC BLIŹNIM nie tylko wtedy, gdy o pomoc proszą, ale zawsze wtedy, gdy czujnym okiem dostrzegę, że na drodze mego życia stanął ktoś, kto potrzebuje pomocy, opieki, wsparcia, pocieszenia. 
Mam BYĆ POSŁUSZNYM PRAWU HARCERSKIEMU, chcę, by Ono było zawsze wskazówką mego postępowania, by ono decydowało zawsze o zgodności moich myśli, słów i uczynków. 

Moje Przyrzeczenie nie jest przysięgą ani ślubowaniem. Przestrzeganie Prawo Harcerskiego jest sprawą mego honoru i źródłem radości, "wędrówką ku szczęściu". Za wypełnienie Przyrzeczenia odpowiadam przed własnym sumieniem.

 

Polska, Warszawa, 1941 rok. Wojenna rzeczywistość wdarła się do życia codziennego w całej swojej brutalnej krasie. Łapanki, wywozy do obozów koncentracyjnych, a nawet mordy na ludności cywilnej - wszechobecny strach i rozpacz.

Nie tylko dorośli brali jednak udział w wojnie, walcząc o ojczyznę i honor. W walkę wciągnięta została młodzież - ci, którzy najmniej na to zasłużyli walczą i giną dla idei, wsławiając się determinacją nie mniejszą, niż żołnierze.

Dwa lata wcześniej w Warszawie powstały Szare Szeregi - Organizacja Związku Harcerstwa Polskiego. Ich działalność polegała na wielu akcjach konspiracyjnych mających na celu między innymi ośmieszenie okupanta i wzmocnienie ducha narodzie.

 

Czy jesteś gotowy? Czy masz szczerą wolę całym swoim życiem pełnić służbę Bogu i Polsce i być posłusznym prawu harcerskiemu?

 

 

Karta postaci:

1. Imię:

2. Nazwisko:

3. Pseudonim (punkt nieobowiązkowy)

4. Wiek: (12-18 lat)

5. Charakter:

6. Wygląd:

7. Czy zgadzasz się walczyć przez ojczyznę? (Ślubuję na Twoje ręce pełnić służbę w Szarych Szeregach, tajemnic organizacyjnych dochować, do rozkazów służbowych się stosować, nie cofnąć się przed ofiarą życia)

 

Ogólne zasady:

1. Staramy się pisać poprawnie pod względem ortograficznym i gramatycznym

2. Post MUSI zawierać więcej niż DWA zdania. Wyjątkiem są dialogi.

3. Wypowiedź kierowanej postaci zaczyna się od myślnika i kończy się myślnikiem.

4. Postacie w grze są ludźmi. Nie wampirami, nie demonami, nie aniołami - ludźmi, młodymi ludźmi. Nie potrafią czarować, zdarzają im się błędy, nie są idealni, bo to po prostu niemożliwe. Nie potrafią wszystkiego od razu. To wszystko składa się na jeden, czytelny i prosty przekaz - CAŁKOWITY ZAKAZ TWORZENIA POSTACI TYPU OVER-POWER, BO NIE GRAMY W TRYBIE BOSKIM.

5. Nakaz stosowania logiki.

6. Opisujemy tylko swoją postać.

7. Ostrożnie z przezwiskami i wulgaryzmami.

8. Nie piszemy kolorem.

9. Całkowity zakaz emotikonów.

10. Szacunek w stosunku do innych graczy i szacunek do samej gry. Temat jest poważny, bo w pewien sposób wspomina ludzi, którzy naprawdę brali udział w wydarzeniach z tamtych lat. Nie chodzi o to, żeby postacie były ponurakami. Chodzi o to, żeby uniknąć głupich uwag i zdarzeń,  a już posty o treści zbliżonej do "je*iecie mi mózgi xD" nie będą tolerowane i będą skutkowały natychmiastowym wyrzuceniem z gry.

11. Przy tworzeniu postaci proszę żeby uważać na 'skrajne' cechy charakteru. Żeby postać nie była z jednej strony kimś komu wróg zabił rodziców, rodzeństwo, dziadków i kuzynostwo, która ma skłonności samobójcze i permanentną depresję,  a z drugiej strony radosnym wariatem który widząc czyjąś śmierć wzruszy ramionami stwierdzi, że szkoda, ale chyba zgłodniał to pójdzie coś zjeść.

 

Mistrz Gry 1: Oksymoron van Dort

Mistrz Gry 2: Ojciec Dyktator

 

Lista uczestników:

1. Oksymoron van Dort

- 1. Imię: Dominik

  2. Nazwisko: Zagórski

  3. Pseudonim: Kamyk

  4. Wiek: 18 lat

  5. Charakter: Inteligentny, ma poczucie humoru. Jest zorganizowany i potrafi podporządkować sobie ludzi, charyzmatyczny.

  6. Wygląd: Wysoki o czarnych, poczochranych włosach. Ma ciemnobrązowe oczy i orli nos.

 

- 1. Imię: Janina

  2. Nazwisko: Wysocka

  3. Pseudonim:  Janka

  4. Wiek: 17 lat

  5. Charakter: Miła, troskliwa, zwykle dość poważna. Jest też bardzo opiekuńcza nie tylko w stosunku do młodszych od siebie. Obowiązkowa i odpowiedzialna.

  6. Wygląd: Średniego wzrostu dziewczyna o brązowych, falowanych włosach zwykle spiętych w kok albo warkocz. Ma szare, duże oczy, piegi  i ostre rysy twarzy.

 

Ślubujemy na Twoje ręce pełnić służbę w Szarych Szeregach, tajemnic organizacyjnych dochować, do rozkazów służbowych się stosować, nie cofnąć się przed ofiarą życia.

 

 

2. Ojciec Dyktator

1. Imię: Feliks 

2. Nazwisko: Kobylarczyk

3. Pseudonim: Kazik

4. Wiek: 18 lat

5. Charakter: przyjacielski, pomocny, ma łeb na karku, lubi żartować, jeżeli trzeba jest poważny.

6. Wygląd: Dość wysoki, na ogół ubiera się w standardowy dla tamtych czasów strój.

6. Czy zgadzasz się walczyć przez ojczyznę?:Ślubuję na Twoje ręce pełnić służbę w Szarych Szeregach, tajemnic organizacyjnych dochować, do rozkazów służbowych się stosować, nie cofnąć się przed ofiarą życia

 

3. Wiecznie Uśmiechnięta

1. Imię: Paulina

2. Nazwisko: Mazur

3. Pseudonim: Sznurek

4. Wiek: (12-18 lat) 16 lat

5. Charakter: Nieufna, podejrzliwa, jednak gdy już kogoś pozna, może za nim skoczyć w ogień, trudno uzyskac jej zaufanie

6. Wygląd: Wysoka, wysportowana dziewczyna z błękitnymi oczami, mająca długie, blond włosy do bioder. Nigdy nie założyła i nie zamierza założyc sukienki.

7. Czy zgadzasz się walczyć przez ojczyznę? Ślubuję na Twoje ręce pełnić służbę w Szarych Szeregach, tajemnic organizacyjnych dochować, do rozkazów służbowych się stosować, nie cofnąć się przed ofiarą życia

 

4. MaLinka

1. Imię: Agata
2. Nazwisko: Bugaj
3. Pseudonim: Malina
4. Wiek: 17 lat.
5. Charakter: Nerwowa, poważna, odważna, lekko sarkastyczna, nieufna, troskliwa.
6. Wygląd: Wysoka dziewczyna o długich, falowanych, jasno brązowych włosach. Oczy koloru piwnego. Różana cera. Najczęściej ubiera się na czarno.
7. Czy zgadzasz się walczyć przez ojczyznę?
Ślubuję na Twoje ręce pełnić służbę w Szarych Szeregach, tajemnic organizacyjnych dochować, do rozkazów służbowych się stosować, nie cofnąć się przed ofiarą życia.

 

5. Frodo

1. Imię: Antonina
2. Nazwisko: Satala
3. Pseudonim: Strzała
4. Wiek: 12
5. Charakter: pewna siebie, odważna, skryta, gonna zaufania. Dobrze radzi sobie w trudnych warunkach
6. Wygląd: jest bardzo wysoka. Ma krótkie, ciemne-blond włosy, szare oczy.
http://zapodaj.net/9...896a5f.jpg.html
7. Czy zgadzasz się walczyć przez ojczyznę? Ślubuję na Twoje ręce pełnić służbę w Szarych Szeregach, tajemnic organizacyjnych dochować, do rozkazów służbowych się stosować, nie cofnąć się przed ofiarą życia

 

6. Ferejli

1. Imię: Wiktoria 

2. Nazwisko: Wilk 

3. Pseudonim: Szop

4. Wiek: 17

5. Charakter: przyjacielska, odważna, śmiała, szalona (ale nie jest wariatem) miła

6. Wygląd: wysoka, długie, brązowe włosy z grzywką na jedno oko, błękitne oczy.

7. Czy zgadzasz się walczyć przez ojczyznę? :Ślubuję na Twoje ręce pełnić służbę w Szarych Szeregach, tajemnic organizacyjnych dochować, do rozkazów służbowych się stosować, nie cofnąć się przed ofiarą życia

 

7. Elfka z Amanu

1. Imię: Adela.
2. Nazwisko: Zadarek.
3. Pseudonim: Nożyk
4. Wiek: (12-18 lat) 17 lat.
5. Charakter: Lojalna, pomocna, odważna i szczera. Nie boi się śmierci i zabijania, lecz potrafi okazywać litość. Jest odważna.
6. Wygląd: Długie ciemne i brązowe włosy, brązowe oczy. Skóra zwyczajna, dziewczyna jest dość wysoka.
7. Czy zgadzasz się walczyć przez ojczyznę?
Ślubuję na Twoje ręce pełnić służbę w Szarych Szeregach, tajemnic organizacyjnych dochować, do rozkazów służbowych się stosować, nie cofnąć się przed ofiarą życia.

- Taak? - zapytał gospodarz z kuchni. Ubrany był w luźną koszulkę i jeansy.

(pogonią, jeśli bedziecie kontynuować)

- Słoneczniki... Oj, nie przyjacielu... - powiedział do siebie Finn. Wszedł do środka i zamknął drzwi za sobą. Podszedł do kanapy, podniósł nieprzytomną Susan i zaniósł do sypialni.

- Sądzę, że dzisiaj się nie zgodzi. Nie będzie w stanie... - powiedział Finn. - I, Kat... Ja się naprawdę rzadko denerwuję. Teraz to nie były i nie są nerwy.

- Nie jestem do cholery zaręczony... Miałem być dzisiaj, ale nie wyszło i prawdopodobnie już dzisiaj nie wyjdzie... - odpowiedział.

(Będziemy)

- Naćpałem ją lekami, więc nie za bardzo jestem w stanie określić. Żyje, z tego się bardzo cieszę. Ale zaręczyny to chyba jestem zmuszony przesunąć... - westchnął.

- Nie, uciekłem... Gdzie miałbym być? - zapytał wampir, wychodząc na zewnątrz ze swojej willi.

- To nieprawda, Kat! Nigdy bym cię nie skrzywdził, on parszywie kłamie! - zaprotestował Klaus.