Arcybiskup z Canterbury

- No ja mam nadzieję. Jakby nie masz wyboru. Wszyscy musimy walczyć z tym całym gnijącym plugastwem... Ze wszystkich przerażających rzeczy które mogły spaść na Equestrię ta jest jedną z najgorzych.

- Jak już dotrzemy na górę... Jak już dotrzemy to spróbuj go zlokalizować. Zastanawiam się, ile w tym wszytkim jest naszej winy... - powiedział głośno Arrow. Trudno było teraz przekrzyczeć fale, które nagle przybrały na sile i wielkości i lizały podstawę schodów, rozpryskując pianę i pojedyncze krople. Arrow wzniósł się w powietrze. Wolał nie ryzykować skręceniem karku przy upadku lub wbiciu w skałę przez falę.

- Pomóc ci? - zapytał.

Woda przyjemnie odświeżyła i rozluźniła Fiury'ego i przypomniała o tym, jak bardzo był zmęczony. Teraz chciał już tylko ruszyć do łóżka i położyć się na miękkim materacu... Wtulić głowę w poduszkę... I zasnąć.

Twilight przyłożyła patyk do skrzydła i wyjęła z torby plastry, którymi go przymocowała. Następnie owinęła konstrukcję bandażem i nałożyła opatrunek na ranę po strzale. Przyjrzała się krytycznie swojemu dziełu.

- No. Powinno wytrzymać. Tak, na pewno wytrzyma. Teraz możemy się zająć ważnymi sprawami... Zawaliliśmy plan.

Dobra, ale po co tak zwracasz na to uwagę? Nie rozumiem czegoś takiego, wytłumacz mi. Wątpliwe że przyjmę wytłumaczenie... Trudno.

Browc musi być, jak widzę. Stały element. "Ku pokrzepieniu serc dorosłości" i te inne. Nie, nie. Nie jestem wcale złośliwa. Wcale.

Leń? Czyżbym o leniu usłyszała...? Witaj moja droga i niechaj Ci się wiedzie na forum... Księżniczka Luna już jak widzę ma Cię w opiece. Czego więcej trzeba?

Witam, cześć i czołem, na imię mi Katarzyna, Zmorą z powołania jestem. Leniwą, bo leniwą - nie szkodzi.

Gdybyś chciał z kimś porozmawiać o horrorach, grimdarkach, Neilu Gaimanie, Grze o Tron, ewentualnie czcić i wychwalać Megadeth - pisz śmiało. Jeśli nie - też pisz. Ale uważaj, albowiem możesz spodziewać się odzewu...

Zmora która próbowała przytrzymać się kory drzewa widocznie rozmyśliła się i zrezygnowała z pomysłu. Tyle trudu i energii... Puściła drzewo i stanęła za Armitrajem, a po stwierdzeniu bezpieczeństwa siadła po turecku i czekała na tok wydarzeń. Żeby umilić sobie czas, obejrzała jeden z talizmanów starca.

- Całkiem ładny. Miły dla oka. Długo pan zbierał tę kolekcję?

- Idź - powiedziała Twilight.

Łazienka była bardzo mała. Ściany i podłoga wyłożone były błękitnnymi płytkami.

- A potem przypadkiem zdziwić się, kiedy któreś z was obudzi się martwe... Wspaniały sposób. Naprawdę. Połóż się - rozkazała klacz. Sama zaś zniknęła na chwilę w lesie, żeby wrócić z kawałkiem patyka do usztywnienia złamania.

- A teraz... Teraz będzie bolało - ostrzegła. I faktycznie. Manipulacja przy kości skutecznie znieczuliła Midnighta, dając mu przez ułamki sekundy pożałować, że przystał na operację.

Na twarzy kuca zagościł uśmiech.

- Taką miałem nadzieję. Cóż... Za mną - rozkazał i zniknął w mroku.

- I muszę zastanowić się, jak go wezwać... Ach. Zapomniałabym o skrzydle. Wybacz. Mogę prosić torbę? - uśmiechnęła się przepraszająco.

- Co my teraz zrobimy? - zapytał Arrow. Westchnął głośno i zaczął wspinać się po schodach, kiedy już wyszli z groty. Skała po której szli była śliska.

- Możliwe też, że tak się nie stanie. Jesteś zmęczony po podróży. Wszyscy jesteśmy. Idź i przygotuj się do snu... Już późno. zaraz mogę ci pokazać gdzie będziesz spał - powiedziała klacz i ziewnęła.

- Ptaki się nie zmieniają. Zmieniają się tylko kuce. Pegazy, jednorożce... Nie widziałem jeszcze nikogo poza kucem, czy zebrą kto byłby zamieniony. Przetrwamy. Postaram się o to, żeby cała nasza trójka przetrwała.

- Tak samo sądziłam. Przecież możemy spróbować, prawda? I tak gorzej już być nie może. Kozły zniszczyły o zajęły Equestrię, Celestia najprawdopodobniej uwięziona, a Luna... Luny nie ma. Discord wydaje mi się najbardziej pozytywną opcją. Jeśli nie on... Co proponujesz? - zapytała.

- Nie wybaczę. Napierw skażę cię na chłostę, a potem na ścięcie. Kruku, możesz już sobie lecieć - mruknął od niechcenia. Kruk mrugnął znacząco do Ruffian i wzniósł się w powietrze.

- Księżniczka nie jest tak bardzo apodyktyczna, jak ci się wydaje. Słucha swoich poddanych i nie kara nikogo bez powodu, nie mówiąc już o krzywdzie jakiejkolwiek. Jej zależy na pokoju i szczęściu. I przecież wie o twojej obecności tutaj. Ufa mi. A ja ufam jej. Bez nerwów... Nie będzie tak źle, jak przewidujesz. A i Księżniczka Celestia ucieszy się, że Discord się... umm... Przyda.

- Przecież to jest zbyt zorganizowane jak na niego... A i nie zapominaj, że jego przyjaciółka ma problem. Discord naprawdę długo powstrzymywał się od siania bałaganu dla Fluttershy. I jest potężny. ma szanse nawet przeciwko Nightmare Moon... Tak sądzę. Uwierz mi, zmienił się. Byłam przy tym - powiedziała.

- W środku cyklonu nigdy nie wieje i jest spokojnie. To nazywa się oko... - powiedziała Zmora.

- Wampirzyco, czy masz może jakiekolwiek przypuszczenia dotyczące tego targnięcia na nasze bezpieczeństwo? - zapytała, podczołgawszy się do Vel.

Kilka oczu od czasu do czasu zatrzymywało się na Krussku. Gościom kantyny nie umknęła transakcja między Trandoshaninem, a Kel Dorem. Śledzili Krusska aż do samych drzwi. Wyszedł na ulicę. Szare, ponadgryzane budynki, kurz i pojazdy latające między budowlami. Wszystko takie samo, a jednak... piękniejsze. To dopiero pierwsze zlecenie. Potem będzie więcej i więcej... Przy zapale i pasji jaką Krussk pałał do rozszarpywania słabych i plugawych istot mógł dojść naprawdę daleko. Tak daleko, że w końcu zdobędzie miecz świetlny. Może i Jedi byli mocni, ale na pewno nie byli niezwyciężeni. A potem... Potem będzie jeszcze lepiej.

- Zostaliśmy upokorzeni. Upokorzeni i bezbronni. Hammer nie żyje. Nie możemy nic zrobić, bo nas zabiją, a i tak niczego nie osiągniemy. Nie wiadomo gdzie jest Veritas, a oni przy okazji mogą sobie buszować i zdobywać Equestrię. Żyć nie umierać. Nawet przed spotkaniem Veritasa nie czułem się tak bardzo podle jak teraz - wyżalił się Arrow.

- To tak bardzo problematyczne stworzenie... Dasz mu jeść, a to odgryzie ci rękę... Zupełnie bez sensu - mruknęła Zmora, która zlazła z drzewa po zniknięciu smoka. Nie żeby się go specjalnie bała, o nie. Ona inaczej odczuwała strach... Stworzenia rosnące tak szybko i jedzące tak dużo po prostu budziły w niej pewien dyskomfort, kiedy znajdowała się w ich obecności. Zwłaszcza, kiedy nie miała możliwości przemiany i była głodna.

- A kto inny mógły tutaj mieszkać? - zapytała postać. Z cienia wyłonił się alicorn.