Po prostu Tomek

Ban bo niech spłonie w ogniu.

- Ja się tam z Chrysalis nie rozliczałem. Ty też nie powinnaś, bo spartolisz sprawę. Chcemy przecież pokoju, prawda? - rzekłem prawie szeptem. Pociąg tocząc się w dal stukał, ale wolałem mieć pewność, że nas nikt nie podsłucha. - Dla pokoju mogę robić zamach stanu, ale w takim czymś nie pomogę. Kopyta do tego nie przyłożę.

- Że co? Wzięłaś to alicornowate coś? - nie za bardzo zrozumiał o co klaczce chodziło. Słowa zdały się być głośniejsze niż przypuszczał. Położył kopyto na głowicy miecza, gotów do obrony bądź ataku.

(Ja zamierzam wcielić planetę do ZRR. Ale książę, drogi Gandziu, musi być lisem i lwem. Co do Pawlexa, ma ktoś kontakt?)

Wszyscy żołnierze z pułkownikiem na czele zwrócili się w stronę królowej. Ich spojrzenia były zimne. Ciężko było patrzeć jej prosto w oczy bo to była chędożona żyrafa, ale jakoś dawali radę. Milcząco czekali na wyczerpującą odpowiedź. Jeden z nich poprawił gwiazdkę na czapce.

- A mogą odejść wolno? - pytanie strzeliło niczym morderca zza węgła.

Ban bo herezja!

Ban, bo to jest taka spamownia że ja pier:yay:.

Ogier uznał wyjaśnienie za wystarczające. Gdy usłyszał szepty, zaniepokoił się. Zaczął rozglądać się na boki i dawał baczenie na las wokoło. Nagle zrobił się bardzo ostrożny, co sprawiło, że szedł nieco wolniej.

Uznałem, że najrozsądniej będzie wypytać klacz Podmieńca o jej zamiary. Bo w końcu tak naprawdę jeszcze nic nie przedsięwzięliśmy.

- Co zamierzasz? - cicho zwróciłem się do niej, zajmując miejsce przy oknie. Poprosiłem Dusta, by siadł na przeciwko.

- I, cholera niestety. - wtrącił się z boku Grim Cognizance. Rozmowa schodziła na niebezpieczne tematy, co mu się bardzo nie podobało. Zwłaszcza, że uznawał magię za wybitnie nieprzydatną i groźną. - Dlaczego tu przyjechałeś?

Och, ja znaju...

Ban dla MasterBeziego za sianie propagandy.

I dla WaveX'a za futro wszędzie.

Pisze, ma dużo reputacji. Ciekawy avatar. Prawdopodobnie lubi tę dziwną bajkę, nie pamiętam jak się zwie. To chyba wszystko co mi o nim wiadomo.

- Coś ci nie wierzę. Ale to nie jest sprawa wiary. Porywasz i zmieniasz obywateli obcego państwa wbrew ich woli i osadzasz ich tu. Jakkolwiek by to nie wyglądało i cokolwiek byś nie powiedziała, jest to zbrodnia. Niestety, nie poprawiasz opinii, jaką o tobie miałem. I także dołączam się do żądania posła Sombralandu! Odpowiadaj jak pytają! - dyplomata mówił coraz głośniej. W jego oczach dostrzec można było płomień. Mówił z niezachwianą pewnością. No i z boku wyglądał trochę niecodziennie.

W oficerskiej czapce i z brodą sprawiał wrażenie powalonego pustelnika. Jeden z żołnierzy poklepał Rondla po ramieniu. Ten natychmiast uspokoił się w oczekiwaniu na odpowiedź.

Trockizm.

Fikus.

Ban bo okrucieństwo... Ach, nieważne.

- Jakoś nie zauważyłem. - powiedziałem. Ciężko było przezwyciężyć nieufność. - Ale chyba przyznam ci rację. Mogła czytać nam w myślach, a to byłoby raczej niefortunne. Na stację!

Nie czekając ruszyłem przodem. Oglądałem się tylko na Golden Dusta, czy nadąża i czy jest z nim wszystko w porządku.

Zdrawstwuj. Oczywiście masz na start . I fajna sygnaturka.

- Jeśli Sombraland rozpocznie walkę, to i my dołączymy. A z tą całą księżniczką policzymy się osobno. - przerwał królowej poseł. - A co do duszy, to nie ma znaczenia. Pierzesz im mózgi jak Stalin Rosjanom.

Pułkownik skinął na jednego z żołnierzy. Ten zaś przekazał wszystko czego już się dowiedziano komisarzowi Kupale. Mobilizacja miała się już ku końcowi. ZRR podesłał jeszcze jeden okręt, o typowo wojskowych zastosowaniach. Wreszcie kolonia była w pełni funkcjonalna i samowystarczalna, fort obsadzony a Armia Czerwona gotowa do prowadzenia działań ofensywnych i obronnych.

Sekularyzacja.

Ban bo może zrobicie znowu kolejny wątek w offtopie.

Nie zaszczycając ich spojrzeniem powędrowałem w głąb ulic miasta. Poobserwowałem sobie trochę. Podszedłem trochę bliżej klaczy.

- Czekamy na informacje czy zmywamy się stąd? - zapytałem półgębkiem.

- A któż to znowu jest ta Celestia?

Tortuga.

(A zawsze pojawia się znienacka.)

Olmek.

- Czyli mam już sobie pójść? Dobrze więc. - odwróciłem się do wyjścia i powoli opuściłem salę tronową. To, że nie zwróciłem śniadania uznałem za osobisty sukces.