Ylthin

Scyf, a o czym mam mówić? Znam bardzo mało książek, więc mogę co najwyżej odnosić się do własnych doświadczeń, czyli do swojej twórczości. WSZYSCY WIEDZĄ. I gadam raczej o oczywistych oczywistościach. Tonem, jakby to była prawda objawiona. *zbiera zabawki i idzie*

>dyskusji o fanfikach To ja sobie siądę z boku i popatrzę, jak ludzie rozmawiają... całkiem jak w prawdziwym życiu.

1) Nie zaczynam ilfinować. Żyję w stanie permamentnego ilfinizmu 24/7. 2) To było w 100% poważne. Nie będę zawracać wam czterech liter swoim nieuzasadnionym pierdzieleniem, jeśli nie chcecie. Wystarczy otwarcie powiedzieć.

Gdyby ktoś chciał, żebym się zamknęła - niech napisze wprost, że mam się zamknąć i iść w cholerę. Szczerość > uprzejmość.

Arłuk, ale to był cios poniżej pasa.

Miglas, ale to prawda jest. Napisałam raptem kilka opowiadań, z czego przeważająca większość - nie ukrywajmy - nie była dobra. Nawet średnia nie była. Nie ma się co ganiać wokół krzaka, powinnam stulić japę i przestać w ogóle pisać, przynajmniej nie będę wtedy pitolić co pięć sekund, że nie umiem.

Przynajmniej jestem szczera, nie napisałam nic, a to, co napisałam - to szajs.

Siprah spsuł

Ever, to się dzieje tylko wtedy, gdy spełniam swoją rolę jako forumowa Osoba Udająca Mądrzejszą Niż w Rzeczywistości. Tak normalnie to piszę denne komedyjki oparte o wyjątkowo nieśmieszny humor, szczątkową fabułę i zerową kreację postaci, które z jakiegoś powodu są cenione i lubiane przez Dolara (oraz parę innych osób).

Chwalmy Drzewko, bo Drzewko wie, co mówi. aka nie umiem pisać

...bo każdy związek to seme i uke. Wspominałam już, dlaczego nie lubię yaoi? Also, aktywnie szitpostuję w dziale opowiadań. Zapraszam do lektury, zanim fik pójdzie do kosza... tym razem jest naprawdę syfiasty.

Za regulaminem Konkursu Literackiego: No zgadnijcie, kto żebra o atencję przed ogłoszeniem wyników *** Wklejka z postu konkursowego: Pamiętam, jak w zeszłym roku pisałam "Lorda" ["A gdybym był Złym Lordem"; pratchettowska komedyjka fantasy, która z jakiegoś powodu zajęła 3. miejsce w Edycji Specjalnej Konkursu Literackiego "Come, my minions, rise for your master" - przyp. Ylth]: naskrobałam jakiś tam początek krótko po ogłoszeniu konkursu... a potem dokument leżał odłogiem na GDrive, dopóki nie obudziłam się jakoś na tydzień przed terminem końcowym i nie naklepałam całej reszty fika w kilka wieczorów i jedno popołudnie (dnia ostatniego, żeby było zabawniej). Z tym opowiadaniem jest bardzo podobnie: pierwszą stronę wklepałam na początku sierpnia, a potem dostałam bardzo długiego ataku Chronicznego Ilfinizmu i nie napisałam choćby słowa... aż do wczoraj, kiedy to zrobiłam sobie trzy- albo czterogodzinny maraton pisania. Dziś miał miejsce ciąg dalszy... ...więc niniejszym oddaję ten oto stek bzdur podlany sosem z przeintelektualizowanego bełkotu i pseudo-elokwencji. Dzieci, nigdy nie piszcie po dwudziestej drugiej. Ani w kilkugodzinnych ciągach. Nie wtedy, gdy nie wolno wam korzystać z zewnętrznej korekty. Opowieść Literacka Tagi: [One-shot] [Dark*] [Philosophy] Temat konkursowy: "It feels so good to be bad!" Krótki opis: Dwoje niezwykłych rozmówców spotyka się, by przedyskutować kwestie wolnej woli (i nie tylko) w literaturze Link: https://docs.google.com/document/d/18KE0jDVzbK4vjMBGxlp1jzjylDTNiHJGEDlyxlbdkeQ/edit *) Tak jakby... nie jestem co do tego przekonana, ale żaden inny tag mi nie pasował. Nyeh. ***

13 września. Wyników konkursu dalej nie ma

Kocie uszka, Ever.

Całkiem słusznie. Chociaż panorama w tle przypomina Nowy Jork (Empire State, dwie wieże w cholerę podobne do WTC), to, powiedzmy, fabularnie (fabuła i lore w bijatykach, dobry żart...) miasto, w którym "osadzono" akcję klipu inspirowane było raczej Miami... Widać ktoś w ekipie grafików/reżyser miał lenia i nie zrobił porządnego researchu, tylko skorzystał z pierwszych lepszych zdjęć amerykańskiego miasta, jakie były pod ręką. Japonia lat 90. (konkretnie - roku 1997) pozdrawia. Główną inspiracją było ujęcie ok. 6:04 (postać w lekkiej sepii, fioletowe tło, panorama miasta) oraz kilka innych (2:28, 5:30 - monochromatyczna paleta barw, proste cieniowanie, postać odwrócona bokiem). Spory wpływ miała również sama muzyka (przyjemna dla ucha, ale i bardzo melancholijna), która przygrywała mi w trakcie szkicowania i moja neoficko-fanatyczna znajomość backstory i osobowości rysowanej postaci (o której nie będę wam ględzić, bo nikt tego nie przeczyta tak czy siak). Mogłabym się rozpisać jeszcze o kompozycji (linia budynków stopniowo obniża się w kierunku postaci, sama postać umiejscowiona jest w dość konkretnym miejscu na kartce) czy małych testach anatomii (odkryłam, że kluczowy jest podział wszystkiego na trzy części), ale kogo to interesuje poza maniakami. A teraz idę znaleźć gdzieś życie.

http://i.imgur.com/Q77rRff.jpg tusz mi na linearcie "wybił" i będę musiała białą farbką poprawiać

Dolcze, gdzie wyniki konkursu?

Bo to chamska baza. Nawet nie Pony Generator - baza. Kiepsko przerobiona, dodam.

GFG, czo to za gore w sygnie

Ja tam rysuję Best Waifu dla mojego faceta. A co wy robicie... wasza sprawa

Jestem albo pijana, albo zaziębiona. Also, polecają mi obejrzenie One-Punch Mana.

CRAAAAAAWLING IN MY SKIIIIIIN THESE WOUNDS THEY WILL NOT HEEEEAAAAAL