Omega

- Jaki kuc? - zapytał się - nie miałem tu gości od... kilku tysięcy lat, o ile się nie mylę.

Wtargnąłeś do domu poprzedzając swoje wejście łoskotem upadających drzwi. W środku nikogo nie było, postanowiłeś się rozejrzeć. W domu wszystko wyglądało zwyczajnie, poza jednym, krawędź dywanu w kuchni była podwinięta. Odsunąłeś dywan i twoim oczom ukazała się ukryta klapa w podłodze.

- Mam nadzieję, że nie będziesz dawał mi forów - powiedziała z uśmiechem - zamierzam cię pokonać uczciwie.

Nagle ciemność zmieniła się w wysepkę lewitującą wewnątrz olbrzymiej pustej przestrzeni. Na ziemi leżały zapisane strony prawdopodobnie wyrwane z książek. Zaczęły się przesuwać i unosić łącząc się ze sobą na kształt kuca.

Mijałyście kolejne zakręty kiedy nagle usłyszałyście za sobą stukot kopyt. - Twilight Sparkle nareszcie jesteście - usłyszałyście. Odwróciłaś głowę by dowiedzieć się do kogo należał ten głos. Przed tobą stała Księżniczka Luna.

- Ech prawdę mówiąc czuję, że pożałuję tego wyjazdu - stwierdził po chwili milczenia - ale cóż, nie ma odwrotu. Uśmiechnął się sam do siebie i wyszedł ze stołówki.

- Tak, ale lepiej zachowaj to dla siebie - powiedział kiwając głową - i nie martw się. Strażnicy nie będą przeszukiwać żółtodzioba. Zazwyczaj mają na sobie tyko stare łachy i piasek w kieszeniach. No to jak, ubijemy interes?

- Wow - powiedziała Sophie - super miejsce. I co teraz?

Wyznałem swojej dziewczynie, że lubię MLP. Zaakceptowała to

z kordelasem

owady

nie chcesz żyć wiecznie?

Sophie rozejrzała się po pomieszczeniu z szeroko otwartymi oczami. - Co to za miejsce? - zapytała wciąż oglądając pomieszczenie.

Ruszyłeś w kierunku graczy. Niestety ominęła cię ćwierćfinałowa gra Rainbow. Właśnie odchodziła od stołu z triumfalnym uśmiechem na twarzy.

Najlepsze książki na świecie EVER!

Była już późna noc gdy dotarliście do domu tej kobiety. Zapukałeś do drzwi lecz nikt nie odpowiedział.

- Moje.. imię - powtórzył głos - moje imię... nie pamiętam swojego imienia. Nie używałem go od tak dawna...

Wino było słodkie. Kupiłeś je kiedyś podczas postoju w Filidelphi. Uwielbiałeś je, ale została ci już tylko ta jedna butelka.

- Daliśmy koncert, a kiedy przyszło do płacenia powiedzieli że byliśmy beznadziejni i nie zapłacą za takie rzępolenie - skończył Hightlight marszcząc gniewnie brwi.

wyobrażenie

- Jasne - powiedziała Sophie lekko podenerwowana. Ruszyłyście w głąb ciemnego tunelu za światło mając tylko małą lampę.

- Twilight? - zapytał strażnik przy bramie - nareszcie jesteś, księżniczki się niecierpliwią. Po czym was przepuścił. Przeszłyście po wielkich, wspaniałych korytarzach Canterlotu kierując się do sali tronowej.

Jest! została ci jeszcze 1/4 butelki. Miałeś szczęście.

- Mam tu jeszcze parę kropli - powiedział dając ci bukłak.

- RogueMane... dlaczego tu jesteś? - znów padło pytanie.