Serox Vonxatian
-
Zawartość
1519 -
Rejestracja
-
Wygrane dni
2
Wszystko napisane przez Serox Vonxatian
-
- To ci pokażę czego chcę ciebie nauczyć - powiedział i zdjął maskę, a pod spodem Flawia mogła zobaczyć jak jego twarz pęka, z ran cieknie krew i ropa, a następnie kawałki ciała odpadają, ukazując gołą czaszkę. Wtedy założył maskę i zdjął ponownie, tym razem ze swoją zwykła twarzą. - Tego chcesz się nauczyć, to spróbuj wejść mi do głowy. Gdy poczuję twój napór wpuszczę cię, a ty spróbuj coś mi pokazać. Skup się na tym, by w trakcie medytacji wejść mi Mocą do głowy. Być jak fala wlewająca się do mojego umysłu i gdy poczujesz, że nie ma już oporu spróbuj wyobrazić mi coś ciekawego.
-
Arf wziął czaszkę i spojrzał na nią, nie zamierzał sprawdzać właściwości tego grzyba. Stanął nad Flawią i trzymając się za maskę odpowiedział: - Uspokoisz się, czy trzeba ciebie przestraszyć?
-
- Nigdy nie widziałem, by komuś tak skóra pękała, ale da się to zrobić koszmarami i iluzjami. Musisz się skupić i wejść w lekką medytację, ale bez klęczenia. Mocą wtedy wchodzisz do czyjegoś umysłu i wtedy formujesz mu w umyśle obraz, który chcesz by widział i zastąpić nim obraz rzeczywisty - wytłumaczył. - Umiesz medytować? - Zapytał.
-
- Ciekawe znalezisko - pochwalił, przyglądając się czaszce uważnie. - Ale raczej nie kojarzę tego zwierzęcia. Nie studiowałem faun planet. Czy chciałabyś się czegoś dziś konkretnego nauczyć o Mocy, droga Flawio? - Dopowiedział spoglądając na nią.
-
Arf sam się rozebrał do spodni uprzednio sprawdzając, czy w okolicy nie ma niczego co mogłoby zobaczyć jego skórę i wskoczył do jeziora. Gdy się obmył, wyszedł i Mocą się dosuszył. Schował strój strażnika i koc lniany do torby i znów założył maskę. Stanął nad brzegiem jeziora i ruchem głowy nakazał Flawii wyjście.
-
- Idź się umyj i ususz. Dziś może poćwiczymy trochę moc. A potem upolujemy coś do jedzenia i spróbujemy coś zrobić z tą teleportacją.
-
Gdy Arf wstał (Znowu) i Mocą sprawił, że ubranie było suche, podszedł do Flawii i powiedział: - Jak się spało? Gotowa na kolejny dzień?
-
Arf wstał bardzo szybko, wziął owiniętą w kocyk Flawię na ręce i starał się spokojnie zejść niżej, by kapelusz grzyba osłaniał ich od deszczu.
-
Arf przykrył się tym płótnem i przytulił Flawię przed snem, a następnie sam zasnął.
-
Arf podszedł do niej i spojrzał w dół, następnie owinął ją tym płótnem i powiedział ciepło: - Chodź już spać, naprawdę przyda ci się odpoczynek po dzisiejszym dniu. Następnie ułożył się na grzybie pod trzonem.
-
Arf nie musiał wyczuwać tych fal, by wiedzieć, że mała zbacza ze ścieżki Jasności. Sam oto dbał i widział to w niej od początku. Energiczna, nieustępliwa, buntownicza, zdeterminowana i odważna. Tak miała wiele cech nadających się dla Sitha i Sith wiedział jak ją kusić. - Choć spać. Jutro czeka nas kolejny dzień, w którym może nauczę cię czegoś. Chwycił małą pod pachy i razem z nią wskoczył na któreś z wyższych grzybów, by byli daleko od niebezpieczeństwa.
-
Arf podniósł płótno i podał je Flawii - Proszę, możesz się tym w nocy okryć jak będzie ci zimno. Fajna sztuczka? W dzisiejszych czasach tylko jeden Sith oprócz mnie i mistrzyni potrafił bawić się alchemią.
-
Arf wziął swoje gałęzie i ułożył starannie w kręgu, następnie usiadł tuż przed nim, klasnął odpowiednio w dłonie i przyłożył do kręgu, szepcząc odpowiednie wersy, by stworzyć z tego materiału coś podobnego. Lniane płótno.
-
- Chcę ci pokazać Alchemię Sithów. Użyję tych liści i korę, by zrobić z nich materiał, który możemy użyć, do zrobienia bandaży lub jakiś strojów - odpowiedział dochodząc powoli do miejsca, gdzie chcieli nocować, tam na kamieniu wykreśli krą i dokona zmian.
-
- Brawo. Dobra robota i całkiem nieźle byłaś zdeterminowana. Wracajmy do obozu, a i ja ci coś swojego pokażę - powiedział i zaczął iść w stronę jeziora, zbierając po drodze dużo liści i chrustu.
-
- A co już potrafisz? Z Mocy i podstaw walki? Uczył cie jakiś form walki lub stylów, czy tego co pokazywałaś? Tam jest nawet spory głaz, czy umiałabyś go podnieść Mocą? - Pytał.
-
- Jak długo jesteś uczennicą Syda? Czego cie właściwie uczył? - Pytał idąc obok Flawii. Może jak nauczy się trochę o jej życiu, będzie mógł to jakoś wykorzystać i uspokoić ją.
-
- Przez pewien czas musisz odpoczywać i się nie wysilać. Przed snem jeszcze powalczymy jak starczy czasu. A teraz może sobie pochodzimy? - zaproponował. Ta mała była strasznie energiczna i wiedział, że musi ją zmęczyć, by poszła spać.
-
- To uspokój się, oddychaj mocno i nie próbuj skupić się już na swoich zdolnościach. Przeciążyłaś się - odpowiedział, po czym podniósł ją, zaniósł koło jeziora i polewał jej głowę wodą, by się ochłodziła. Opiekował się nią, aż nie poczuje się lepiej.
-
- Nic ci nie jest? - zapytał, kucając i oglądając padawankę. - To może zajmiemy się tym później i znów trochę powalczymy. Co ty na to?
-
Arf się zamyślił, w milczeniu chodził w kółko, aż wreszcie doszedł do wniosku: - Spróbuj skupić się na danej lokacji, spróbuj myśleć tak jakbyś tam była, wyobraź siebie tam, a potem skocz do przodu w to miejsce. Może się uda.
-
- O czym myślałaś jak się teleportowałaś, na czym się skupiałaś? - Wypytywał. Chciał jej pomóc, a ta zdolność na pewno pomoże jej w ucieczkach.
-
Arf pomógł małej wstać i powiedział: - Już wiem, czemu wszyscy tak ciebie chcą, masz niezwykle rzadkie zdolności. Powiedz kiedy się tak dzieje, może pomogę ci to jakoś zrozumieć i opanować.
-
Pierwsze parę razy Arf odskakiwał w bok unikając pchnięć, aż za którymś razem obrócił patyk w dłoniach, by wirowym ruchem odbić kija Flawii i gdy się wycofywała, ruszyć i przyłożyć jej koniec do szyi. - Powinnaś się nauczyć więcej ruchów, ponieważ robiąc jedno i to samo jesteś zbyt przewidywalna. Spróbuj tego - powiedział i stanął za nią, chwycił jej ręce i ustawił miecz, jakby celował w oczy siebie tam stojącego i wykonując opisywany ruch dopowiedział.- Jeśli jesteś w takiej pozycji może łatwo wykonywać cięcia w boki lub od góry. Łatwo i szybko, kręcąc końcem w powietrzu małą pętelkę. Spróbuj - zachęcił i znów stanął na przeciw niej.
-
Arf, po zjedzeniu i znalezieniu odpowiednich kijów dla siebie i Nautilianki, stanął przed nią. W ręku miał dość długi drąg i oczekiwał jej ruchu.
