Sajback Gray
-
Zawartość
2367 -
Rejestracja
-
Ostatnio
-
Wygrane dni
1
Wszystko napisane przez Sajback Gray
-
Falling zapewniała mi niezapomniane wspomnienia. Przy okazji, włożyła sobie kopyto między nogi. Chyba musi, przy okazji zadowolić samą siebie. Czułem coraz większe napięcie w kroczu. Klacz przyspieszyła ruchy głową i kopytem. Chyba dłużej tak nie wytrzymam. Złapałem ją lekko za barki, ciesząc się że dzielę tą przyjemność z nią.
-
Nie wie, czy zasłużyła... . Oczywiście że zasłużyła. Pegaz odwzajemnił moje spojrzenie. Poczółem jej kopyto na swoim przyrodzeniu. Stwierdziła że musi wyrównać rachunki.... . Klacz, oblizała wargi i przewruciła mnie na grzbiet. Uśmiechnęła się do mnie słodko. Chciałbym, by częściej się uśmiechała. Pochyliła się nad moim kroczem i dotknęła mojego szeregowca językiem... . Mmmm... . Aż ciało mi zadrżało. Nagle przejechała językiem, po całej jego długości... . Z wrażenia, aż sapnąłem. Widać że zna się na tym. Lizała go jeszcze przez chwilę, po czym włożyła go do ust. Przyjemność zalała moje ciało. Kilka razy, udało się jej nawet połknąć całego. Klacz, spojrzała na mnie, podczas zajmowania się moim sprzętem. Jakby pytała się czy jest mi przyjemnie. Spojrzałem na nią, dysząc. To chyba wystarczało za odpowiedź. Zacząłem lekko gładzić jej grzywę.
-
Po mojej lewej jest kontroler. Będę kontrolował innych. Albo będę lalkarzem.
-
Falling jęczała i dociskała mnie z każdym ruchem. Oprócz tego zaczynała się wiercić. Jej pytanie bardzo mnie zdziwiło. To chyba oczywiste, uprawiamy seks. Wypowiedziała moje imię, a jej intensywny zapach wypełnił pokój. Przyspieszyłem ruchy, wiedząc co za chwilę nastąpi. Po chwili klacz wylała znaczną część soków na moją twarz. Zapiszczała, po czym uwolniła moją brodę. Kucyk, chyba nie wiedział jak to nazwać. Oblizałem się, po czym pocałowałem ją lekko w szyję. - Przyjemne. - Dokończyłem jej słowa. - Zasłużyłaś na odrobinę przyjemności. - Spojrzałem jej w oczy.
-
Pierwsze 1000 postów, a niedługo będzie 100 reputacji! ^^
-
Pegazica mruknęła, kiedy zacząłem lizać jej klejnot. W pewnym momencie, zobaczyłem jej twarz. Miała przymknięte oczy i lekko otwarte usta, musiałem naprawdę sprawiać jej przyjemność. Po tym co przeżyła, zasłużyła na nieco przyjemności i czułości. Kiedy zacząłem ją penetrować, poczęła słodko jęczeć. Po chwili odsunęła się i przewróciła na grzbiet i rozłożyła przede mną nogi. Pochyliłem się pomiędzy nie i poczułem jak owija wokół mojej głowy kopyta. Nagle docisnęła mój pysk do swojego klejnotu. Jak najgłębiej, jak najszybciej, a na dodatek poprosiła. Nie trzeba mi mówić dwa razy. Zacząłem intensywnie penetrować językiem jej klejnot. Byłem bardzo szybki i dokładny, a mój język, starał się dotrzeć jak najgłębiej.
-
Klacz jedynie mruknęła, kiedy zacząłem głaskać jej zad. Nie przerywając ocierania się o moje przyrodzenie, nadal penetrowała mój pyszczek. Przerwaliśmy dopiero po kilku minutach. W tej chwili, klacz zeszła ze mnie. Następnie położyła się na łużku, wypięta do mnie zadem. Strasznie dyszała, ale wyglądała na szczęśliwą. Udało jej się wydyszeć że muszę pocałować klejnot i coś o amnestii. Teraz rozumiem, o co chodziło z tym klejnotem. Zrobię to z prawdziwą przyjemnością. Usiadłem, twarzą naprzeciw jej zadu i lekko złapałem go kopytkami. Następnie zacząłem spokojnie i powoli lizać jej skarb, rozkoszując się smakiem jej płynów. Po chwili, mój język zaczął gwałtownie penetrować jej wnętrze, wierciłem nim, najlepiej jak mogłem.
-
Urządziliśmy super imprezę! Zleciało się kilkanaście zespołów i wraz z kumplami słuchaliśmy muzyki i tańczyliśmy. Z nieba, co chwilę sypały się sreberka i na dodatek, mieliśmy czternaście piniat! Przyjęcie zakończyło się pokazem fajerwerków i seansem filmowym.
-
Najlepszy pocałunek na świecie. Nasze języki zaczęły tańczyć w emocjonującym tańcu. Prawie doszedłem w jej ustach. Po chwili, przenieśliśmy się na łóżko. Głaskała mnie po głowie i oplotła tylne kopyta wokół mojego zadu. Moje przyrodzenie, ciągle ocierało się o przyjemnie mokrą cipkę klaczy. Wtedy pegazica przerwała pocałunek. Kazała mi pogłaskać się po zadzie jak w szpitalu. Z miłą chęcią. Oboje obróciliśmy się i teraz ja byłem na dole. Jej skrzydła były napięte do granic możliwości. Widać że naprawdę potrzebuje czułości. Klacz znowu zaczęła mnie całować, oczywiście bardzo konkretnie odwzajemniałem jej pocałunek. Nigdy chyba nie całowałem tak namiętnie. Na dodatek, klacz zaczęła ruszać zadam wzdłuż mojego przyrodzenia. Mógłbym robić to z nią całe życie. Jak prosiła, zacząłem delikatnie i namiętnie głaskać ją po zadzie, co również sprawiało mi przyjemność.
-
Sosna
-
Z twarzy klaczy nie znikał ten uśmiech. W końcu stwierdziła że tak się o amnestię nie prosi. Chwilę później, znalazła się za mną. To już koniec... . Najbardziej bezlitosne fatality jakie można sobie wyobrazić. Chyba, popełnię hara kiri (słówko z mortal kombat) , bo z takim wstydem nie da się żyć. Nagle brzęczenie ustało... . Co ona znowu kombinuje? Pegaz, rzucił urządzenie gdzieś w kąt. Klacz, znowu znalazła się w zasięgu mojego wzroku. Na jej twarzy pojawił się miły uśmiech i rumieńce... . Mind blow. O amnestię... całując co? Ja też miałem teraz rumieńce na twarzy. Zaczęła się o mnie ocierać... czułem się jak statua. W końcu uniosła moją twarz w górę. Patrzałem w jej oczy, a ona w moje. Wtedy mnie pocałowała. To było niesamowite. Mógłbym całować się z nią cały dzień. Dla mnie istniała teraz tylko ona.
-
Swifty
-
Klacz zaciągnęła mnie do sypialni. Pierwsze skojarzenie, raczej oczywiste... . Zrobiłem się czerwony. Wyjęła wibrator i ustawiła go na maksymalną moc, ale po co? Jej słowa sprawiły że cały zbladłem. Ten szatański uśmiech... . Zaproponowała jeszcze amnestię... . Dlaczego wydaje mi się że i tak nie da mi wybrać? - Proszę o amnestię. - Uklęknąłem. - Obiecuję się poprawić... naprawdę... . - Przełknąłem ślinę.
-
Żegnaj okrutny świecie. Game Over. Pora przyjąć karę jak porządny ogier. Przynajmniej teraz wygląda na bardziej zainteresowaną. Nie muszę już się bać. Teraz będę bał się kary jaką dla mnie wymyśli. Mimo że widzi wyraźnie odpowiedź? A w jakim sensie? Nagle podeszła do mnie blisko... aż za blisko. Podobało mi się? Ale c... zaraz. Czy mój... . O rety! Klacz chyba zauważyła że moje przyrodzenie nadal stoi. - T... tak... . - Wykrztusiłem lekko zawstydzony.
-
Jeszcze nikt mnie tak nie skrzyczał. Faktycznie, to dość konkretnie wykracza po za przusługę... zaraz! Wykracza po za przysługę... . Czy ona? Czy ona ma na myśli to co myślę że ma na myśli. Nie wiedziałem co powiedzieć. Patrzyłem na nią jedynie z zastanowieniem i lekkim strachem. Kompletnie nie mam pojęcia co powiedzieć. - Ja.... - Ponownie na dłuższą chwilę zamilkłem. - Wygrałaś. Przepraszam że cię zdenerwowałem. Zrobię co zechcesz. - Mistrz pokory, to ja.
-
A rety... . Chyba sobie nagrabiłem i to bardzo. Klacz stwierdziła że jej podświadomość źle wybrała i nie powinienem z głupim uśmieszkiem dumnie o tym mówić. Klacz otworzyła drzwi i zaczęła zmierzać w moim kerunku. Czułem się ja w walce z jakimś bossem z gry. Piękna klacz z przepaską na oku, chce wykończyć mnie kombosem. Straciłem już chyba wszystkie życia, ale tak łatwo się nie poddam! Ups... . W tym momencie uderzyłem zadem o drzwi. Ma ktoś jakieś kody? Potrzebuję dodatkowej broni... . - Wiesz... jesteś moją przyjaciółką, a przyjaciele nie mają przed sobą tajemnic. - Stwierdziłem. - Przebłagać? - Zacząłem latać oczami po pokoju. - Może jakaś przyjacielska przysługa by cię usatysfakcjonowała... . - Ale wymyśliłem. Nie wiedząc co robić, po prostu stanąłem w oczekiwanie na finałowy cios.
-
Klacz krzyknęła z przerażenia. Aż chciało mi się zacząć z tego śmiać. Sytuacja istnie komiczna. Brzęczenie nagle ustało , a klacz stwierdziła że spałem. Sprawiedliwość nigdy nie śpi. Zażartowałem sobie w myślach. Ale musi być teraz czerwona na twarzy. Aż nie wiedziała co powiedzieć. Jak długo nie śpię? - Już od dłuższego czasu. Obudziły mnie te ciekawe słowa które wykrzykiwałaś przez sen. - Głupi uśmiech nie znikał z mojej twarzy. Powoli podszedłem do drzwi od pokoju klaczy.
-
Fantazja była bardzo przyjemna. W końcu, co mi pozostało? Mieć taką klacz w pokoju o ok i musieć zadowalać się wyobraźnią... to jest dobijające. Nagle klacz się odezwała i powtórzyła to samo zdanie co ja w myślach, tylko ze słowem żałosna. Aż zebrało mi się na przewrucenie oczami. Nie jest żałosna. Wstałem z materacaca i zacząłem powoli wychodzić z pokoju. Znajdując się w przedpokoju, nonszalancko oparłem się o ścianę. - Żałosna? Nie. Niezaspokojona? To już bardziej, ale w tej sytuacji, lekko nieśmiała. - Powiedziałem opierając się o ścianę z głupim uśmieszkiem.
-
Jakoś, nie mogłem oderwać wzroku od jej pięknego zadu. Kachałem się z nią we śnie, a teraz mógłbym sprawić jej więcej przyjemności... . Nie! Opanuj się! Musiałem jakoś przegonić te myśli, co nie było łatwe. Jakoś udało mi się wycofać i wrucić do łóżka, myślałem że sen mi pomoże, ale ciągle myślałem o jednym, o chęci, zrobienia z nią "porządku". Leżałem z napiętym sprzętem, gdy nagle usłyszałem kroki i instynktownie przymknąłem oczy. Do sypialni weszła Falling, jakby żeby się w czymś upewnić. W pewnej chwili usłyszałem głośne brzęczenie, które nagle zrobiło się przytłumione. Szybko skojarzyłem fakty i walnąłem głową o materac. Za jakie grzechy?! Mój szeregowiec, nadal salutował. Co ja mam teraz zrobić?! Może udawajmy że tego nie słyszę... nie, tak się nie da. Położyłem się na łużku i zacząłem o niej fantazjować. W końcu, to tylko wyobraźnia.
-
Pierwszy sen od dawna. Byli w nim moi rodzice, mówili że chcą chronić mnie przed nieznanym. Wtedy, nagle Falling powiedziała że nieznanego nie trzeba się bać. Urywki z mojej podróży, co chwilę inna wizja i moje imię... ktoś je wołał... . Obudziłem się. Co mogło przerwać ten sen? To była Falling i mówiła moje imię. Muszę jej pomóc! W końcu jestem jej opiekunem, a co jeśli szwy puściły. Nagle jęknęła. Ona cierpi! Muszę jej pomóc! Wszedłem do jej pokoju i okazało się że... nadal śpi. Miała szybki oddech i wierciła się. Pewnie miała koszmar. Tak bym pomyślał, gdyby nie to że kiedy się odwróciła, ujrzałem jej napięte skrzydła... . Na dodatek, wypięła do mnie zadek i mokrą... rety. Ponownie wymówiła moje imię. Ona śniła o mnie? Mój ogierzy przyrząd stanął na baczność, gdy tylko się do mnie wypięła. Różne myśli przebiegały mi teraz przez głowę. Chciałem się ruszyć, ale nie mogłem. Patrzałem na nią cały czerwony. Rusz się! No rusz się! Jakby ktoś wylał mi cement na kopyta. Niesamowicie wolnym krokiem, zacząłem się cofać.
-
Klacz przytuliła się do mnie i zaczęła płakać. Zmoczyła mi prawie całą sierść. Przynajmniej, odpuszczę sobie dzisiaj prysznic. Mimo wszystko, cieszę się że mogę ją pocieszać. W końcu, oderwała się od mojego ciała i stwierdziła że pójdzie spać. Napiła się cydru i stwierdziła że odpocznie i że jestem prawdziwym przyjacielem. Chwilę później, wyszła. Położyłem się na materacu i zacząłem się zastanawiać. Nie pozwolę więcej ją skrzywdzić. Jest moją przyjaciółką... może nawet kimś więcej... ale ona mnie nie chce i muszę się z tym pogodzić. Chwilę później zasnąłem, może wreszcie coś mi się przyśni...
-
Ona naprawdę nie może zrozumieć że jest cudowna? Podziękowała mi, po czym opowiedziała co się stało i wtuliła w miją szyję. Jak on mógł to zrobić?! Pożałuje tego! Czule objąłem klacz, dłużej, nie mogłem. - Zrozum, wreszcie. Nie jesteś idiotką, nie jesteś kurwą, jesteś, najcudowniejszą osobą jaką spotkałem. Ja naprawdę tak myślę i nie pozwolę byś musiała przeżywać takie rzeczy, nie pozwolę by ktoś cię krzywdził. Gdybym miał wybierać, to ja wolałbym stracić oko, ty na to nie zasłużyłaś.
-
Pegazica, wszedła po do pokoju. Chyba, było jej przykro... nie chcę by czuła się winna. Stwierdziła że nie powinna, wyładowywać swojej agresji na mnie. Stwierdziła że jest idiotką. Niech przestanie tak mówić! Ona nie jest idiotką... . Ona jest naprawdę wyjątkowa... . Przyrzekła mi że pomoże mi odnaleźć moją siostrę. Ona naprawdę jest cudowna. Nagle zauważyłem że ma zaczerwieniony policzek. Czy ktoś ją uderzył?! Nie pozwolę jej bić! Wyszła na chwilę i przyniosła mi moje rzeczy, po czym, przyniosła butelkę cydru, paczkę chipsów, miskę i dwie szklanki. Usiadła obok mnie. Dłużej nie wytrzymam. Lekko ją przytuliłem. - Nie jesteś idiotką. Jesteś cudowna. Cieszę się że cię poznałem. Powiedz mi co się stało. Przecież widzę że coś jest, nie tak. Na pewno, poczujesz się lepiej, po rozmowie ze mną. Nie ważne, co się stało i co będzie się dziać, będę cię wspierał.
-
Świetnie całujesz.
-
Klacz musiała mnie usłyszeć i zaczęła mi wytykać głupotę tej podróży. Każde jej słowo raniło coraz bardziej. Czułem się jakby ktoś wbijał mi ostrze w w serce. Ona ma rację... jestem żałosny... za kogo ja się uważam? Jak mogłem postąpić tak głupio. Nie! Ona nie jest pretekstem. Ona jest moją siostrą. Kucyk powiedział coś, że próbowała na mnie zrzucić to co sama zrobiła. Chwilę później zniknęła w kuchni. Podszedłem do drzwi. - Nie... masz rację. To była niesamowicie głupia decyzja. Nie przepraszaj mnie, bo to prawda... ale, ona nie jest pretekstem. Całe życie, czułem że kogoś mi brakuje. Zazdroszczę ci, bo znasz swoją siostrę i spędziłaś z nią całe życie. Nie znam mojej siostry, ale mimo to, jestem zdecydowany poświęcić dla niej wiele. Nie robię tego tylko dla siebie. Mówisz prawdę, nic o niej nie wiem... co ja sobie wyobrażam... . - Ze spuszczoną głową, poszedłem do pokoju. Ona ma rację, jestem żałosny. Jak mogłem coś takiego zrobić?!
