Mephisto The Undying

- Proszę. - odpowiedział i lekko się uśmiechnął.

- Jak chcesz ja mam kilka... - stwierdził a z torby wyleciało kilka szalików. - Mam kilka,,,

Lucky westchnął. Po chwili zaburczało mu w brzuchu - Przydało by się coś zjeść... - powiedział do siebie. Po chwili zszedł na dół.

Odznaka Pierwszego Stopnia Miłości Do Rysi

- Wątpię... jakoś nie wyobrażam sobie reszty jednorożca albo pegaza który robi coś takiego... - westchnął.

Dastan uśmiechnął się pod nosem. - W każdym razie chyba możemy ruszać... - stwierdził.

- Szkoda czasu na martwienie się o mnie. - odpowiedział.

- Ani nie przyzywam słońca, ani księżyca... Ale trzeba wziąć pod uwagę to że gdyby nie to że kucyki ziemskie produkują jedzenie to najpewniej głodowalibyśmy. - powiedział.

- Nie jesteś zwykła. Każdy jest na swój sposób wyjątkowy. - powiedział z uśmiechem.

- Więc. Czemu poszłaś na górę? - zapytał lekko się uśmiechając.

- Ja i Timber. - powiedział do Florie. - Wiesz Timber... nie potrafisz raczej dobrze udawać... - powiedział podchodząc bliżej.

Lucky zauważył jak Timber poszła na górę. Zastanowił się chwilę ale postanowił pójść za nią. Wszedł na górę. - Znudziło ci się nasze towarzystwo? - zapytał.

- Nie wiem co... ale coś zróbmy... - powiedział.

- To może zamiast siedzieć bezczynnie zróbmy coś. Nadmiar stresu jest szkodliwy. - powiedział.

Lucky westchnął. - W końcu wyjść będziemy musieli... - stwierdził. - Ja bym również chętnie dowiedział się skąd się wzięła ta śnieżyca... - dodał.

- Fart nigdy mnie nie opuszcza. - powiedział z uśmiechem.

- Nie trafiłem tu... i prawię wpadłem w ścianę... - powiedział. - Dlatego wolę się nie teleportować do pomieszczeń. - powiedział biorąc głęboki wdech.

- Mogę to fakt... chyba z tego miejsca dotrę do przedpokoju... - stwierdził. Kilka kart zaczęło krążyć wokół niego. - Czekajcie tu. - zaśmiał się i zniknął pozostowiając po sobię karty którę zniknęły w srebrnym dymie. Trafił do domu, szybko wziął to co mu potrzebne i spakował je do torby. Jedna stara księga, pudełko i kilka szalików. Zabrał torbę i ponownię zniknął w kartach. Pojawił się przed celem, na zewnątrz. Zapukał.

- Ech... mi to zajmie dziesięć minut... muszę tylko wziąć tylko kilka rzeczy. - powiedział. - Albo i mniej...

- Cóż... ale chyba będę musiał chociaż na chwilę iść do siebie... - stwierdził.

- U mnie w ojczyźnie zima zawsze jedt taka... mi się nic nie stanie. - powiedział z uśmiechem.

- I co? Oczekujesz że się zgodzę? Nie ma mowy... - powiedział twardo. - Nie pozwolę tak po prostu wyjść na śmierć klaczy. - dodał.

- Jeśli czegoś potrzebujesz to mogę po to pójść. Niestety w twoim przypadku Vert nie da rady. - powiedział.

- I'ma lucky guy... - powiedział uśmiechając się. - Fortuna mnie lubi nic mi się nie stanie. - dodał. ((A ta sesja nie dzieje się przed powstaniem Equestrii?))

- Ech... Vert, mieszkasz na ziemi czy na chmurach? - zapytał. - Odprowadzę was...