Mephisto The Undying

- Wielu myśli że Shinigami mają tylko odsyłać duszę na ich miejsce. Ale mamy też kontrolować wojnę ras... A jeśli zaczną walczyć w takim miejscu, to nie dość że goście będą w niebezpieczeństwie, to jeszcze może się zlecieć ich więcej. Trzeba będzie uważać.

- Sześć metrów jedna noga... Mam do nich uraz... - powiedział i wzdrygnął się.

Power uśmiechnął się. - Na festynie zasnęłaś a nie chciałem cię zostawić na ziemi, i tak dalej. Niestety nagrody nie wygrałem. - powiedział zalewając kawę.

- Kobieta... - powiedział patrząc na Alois. - Jest demonem. - powiedział cicho. - Z kolei, mężczyzna. - spojrzał na Syda. - Aniołem. - dodał równie cicho co ostatni. - Na demona mam modlitwę która ją odeśle, ale anioła będzie trzeba zapieczętować. Albo oderwać go od źródła mocy, a żeby to zrobić musiał bym zużyć całą energię naszej gospodarz... Czyli musiałbym zostawić ją na wpół martwą... - wciąż mówił cicho. - I niestety chyba będę musiał.

- Krabów japońskich... - powiedział zawstydzony. - One są paskudne...

- Anioł i Demon w jednym miejscu? Niedobrze. - Szepnął do Elizabeth, i spojrzał wciąż w taki sam sposób na Demonice, po chwili przeniósł wzrok na Anioła. - Prosiłbym o nie walczenie... Chyba że chcecie zostać odesłani. - usłyszeli obaj.

- Wierzę iż profesor Lupin zna sposób na pokonanie anioła. Jest na to zaklęcie. Nie do końca rozumiem jak działa. Zrozumiałem tylko że niszczy energię anioła.

Jonathan spojrzał na Syda. - Anioł. - Tym razem to on usłyszał szept. Spojrzenie żniwiarza nie było jednak chłodnę. Było raczej puste. Jakby kalkulował wartość Anioła na którego patrzy.

- Wiem, ale jest na nie pewien sposób. Nie mrugaj... Mrugnij a jesteś trupem. - powiedział patrząc na Amy.

- Wyglądam jakoś nie tak? - zapytał cicho Elizabeth. - Chyba pani gospodarz się mnie przestraszyła. - Dodał.

- Nie wiem... - powiedział. - A tak z ciekawości, czego się boisz?

Mephisto też wyszedł. - To teraz, ku kryształowemu królestwu...

Alexander usiadł obok Amy. - Wczoraj mieliśmy boginy, ciekawe co będzie dziś... - powiedział do niej.

- Fakt, nasz jest ładniejszy. - stwierdził poprawiając frak. - Chociaż ten ten jest całkiem w porządku.

Power położył suczkę, na swoim miejscu do spania, sam.poszedł do kuchni zrobić kawę i ogarnąć bałagan.

- No, no. Ślicznie wyglądasz. - powiedział Jonathan otwierając drzwi przed Elizabeth. - Gdybym był człowiekiem mógłbym się zakochać. - zażartował.

Power wstał, otrząsnął się, omyślał że może weźmie suczke do domu. Przecież nie zostawi jej tutaj. Delikatnie wrzucił ją na swój grzbiet, i ruszył ku domowi.

Jonathan czekał aż Elizabeth wróci, usiadł przy stole i czekał. Westchnął.

- Żałosne... - powiedział patrząc na ślizgonów. - Będąc całkiem szczerym, to legenda głosi że był jakiś ślizgon któremu nie chciało się sprzedać liścia. - powiedział głośno, a jego akcent był jeszcze ostrzejszy.

- Słyszałem że idioci śmieją się ze wszystkiego. Tam są dwa żywe dowody. - powiedział na tyle głośno by śmiejący się wcześniej ślizgoni, usłyszeli.

Power uśmiechnął się. Suczka wyglądała słodko. Przez chwile chciał ją nawet przytulić ale zrezygnował.

Jonathan ruszył za Elizabeth. - O 12 panienko. - powiedział spokojnie otwierając jej drzwi.

Power zachwiał się. Zaczeło brakować mu tchu. Za mało spał. Padł na grzbiet, i zaczął szukać wzrokiem nowo poznanej suczki, miał nadzieje że jeszcze ją spotka.

- Wtore. - powiedział otwierając drzwi i wychodząc na zewnątrz. Stanął na środku drogi prowadzącej ku posesji. - nie zaśniesz po takim prysznicu...

- Sama chciałaś. - Żniwiarz wszedł do pokoju, podniósł Elizabeth razem z kołdrą. I ruszył ku drzwiom wyjściowym z rezydencji. - Masz jeszcze szanse.