Mephisto The Undying

Szedłem przez chwilę w milczeniu. - Byłeś kiedyś w Bucklandzie? Ja nie. - zapytałem z nadzieją że dzięki rozmowie szybciej zleci czas.

Spojrzałem w niebo. - No w sumie, nie ma jeszcze nocy, do nocy jeszcze czasu trochę więc można. - stwierdziłem. - Buckland co? Siedem mil to nie aż tak dużo więc możemy jeszcze iść. - dodałem i ruszyłem na wschód.

Przedzierałem się przez resztę kucyków i gryfów, w nadziei na dorwanie najlepszego miejsca, nie na co dzień widzi się przecież takich Badassów jak Painkiller, trzykrotny zwycięzca igrzysk. - Ciekawe o czym będzie gadać. - pomyślałem patrząc na niego, mimo iż go podziwiałem, wiedziałem że koniec jego chwały jest bliski. Ta gitara, narzędzie bogów, będzie moja, i nic mnie nie zatrzyma. Wiedziałem to.

((Nie było mnie.)) - To ja się skoczę. - stwierdził i szybko wyszedł, po piętnastu minutach był z powrotem i postawił reklamówkę na łóżku. - Coś jeszcze? - zapytał

Korytarz do którego bohaterowie wkroczyli był równie ciepły jak reszta jaskiń, oświetlony kilkoma kryształami o niebieskiej poświacie. Po drugiej stronie było wielkie pomieszczenie z mechanizmem przypominającym wnętrze zegara, po drugiej stronie były drzwi a przy suficie w kryształowym kloszu widniał klucz, najwidoczniej pasujący do dziurki w drzwiach. Ale jak go zdobyć?

Cóż, jak kilka osób zauważyło, nie prowadzę sesji, ale wiecie co zrobię, napiszę coś.

Jeżeli chcesz zostać MG to stwórz swoją sesje. Nie prowadzę tej, i co? Nic, bo to moja sesja i mogę.

((Atlantis... Wyjdź...)) - Cóż, szachy, ale nie byle jakie. W takich szachach demony określonego władcy, czyli Króla, Księcia, Księżnej bądź Królowej, robią za figury. Ja jestem Hetmanem, albo potocznie królową w zestawie Paymona. Zobaczy się z kim będą bitwy...

- Nie wiem w sumie, ale może dopadł mnie stres. - stwierdził. - Za jakieś trzy miesiące mam Rayting Game i nie wiem co się będzie dziać...

Lee szedł ulicą w kierunku motelu. Po chwili zaczął śpiewać Holy Smoke Iron Maiden. Po około minucie dotarł do motelu, zaczął śpiewać ciszej, podszedł do drzwi pokoju i zapukał. Nie wiedział nawet czemu ale zapukał.

- Odpocząć. Powinnaś odpocząć, i coś zjeść. - stwierdził.

Lee dotarł do umówionego miejsca gdzie na ławce siedziała na oko ośmioletnia dziewczynka z rudymi włosami, wpatrywała się w Lee pustym wzrokiem, gdy usiadł obok wyszczerzyła zęby pokazując brak kilku. - Braciszku, przyszedłeś wreszcie. Za trzy miesiące zaczyna się Rayting Game i Paymon chce abyś wkrótce wrócił. - powiedziała i podała mu kartkę. Przytuliła go i odbiegła wesoło w jakimś kierunku. - To już teraz? - zapytał samego siebie i spojrzał na kartkę. - Eh, wracam do motelu. - powiedział do siebie i ruszył spacerem do motelu.

Spojrzałem na hobbitkę. - Ja nic nie słyszałem. Zapewne wina medalionu.

- Bo jestem stary, starzy ludzie tak mają. - stwierdził odchodząc. ((Około godzinę. Może dwie))

Z deszczem.

- Mam wrażenie że zaczynam cię irytować. - stwierdził. Po chwili wyciągnął telefon, przeczytał otrzymaną wiadomość i westchnął. - Eh, muszę na pewien czas panie opuścić, Saraii wzywa. - powiedział spokojnie. - Saraii to moja siostra. - dodał, ukłonił się teatralnie i odszedł.

Lee westchnął. - I dlatego preferuję metody wikingów, kto jest wrogiem temu z miecza. - stwierdził. - Z tym że, co ja zrobię kiedy staniesz się człowiekiem? - zapytał jakby z żalem.

((Czy Kat czyta w myślach?)) - Tego nie powiedziałem...- stwierdził wzruszając ramionami.

- Eh, no niby można. - powiedział. - Ale to pójście na łatwiznę. - pomyślał.

- Jakiej narodowości był ten cały Silas? To może pomóc w znalezieniu grobu...

- Jaaa władam tylko północną częścią wszechświata. - stwierdził ironicznie. - Jakie wyjścia?

- Albo że nie wpadła na wiedźmę... - powiedział bez emocji.

- Przez tysiąc lat byłem pewny siebie i jakoś żyję. - stwierdził wzruszając ramionami. - Powiedziała że ma coś do załatwienia... Hm...

Lee wzruszył ramionami. - Ja bym zabił. To nie cesarzowa wiedźm więc można bez większych problemów. - stwierdził spokojnie.