Mephisto The Undying

Gdy Add wrócił do pokoju usiadł na łóżku, przez chwilę tam siedział aż wreszcie zasnął. (robić next day?)

Cholerny pyłek, trzeba się tego draństwa pozbyć, ale jak? Do atak już się szykował, co robić, co robić? Olśnienie, on zaczął walczyć wszystkim czym miał to czemu by nie zrobić tego samego? Niezgrabny unik nie pozwolił uniknąć całego ciosu, zranione ramię. No trudno, to na potem. Na razie trzeba wstać, no i ustać. Machanie rękami pomogło, pył zaczął się rozwiewać. No teraz można wstać. Jeszcze tylko otrzepać spodnie. - Nigdy takiej mordy bym nie zazdrościł. - takie dogryzanie może być głupie ale trudno. Po chwili jednak przyklęknąłem na jedno kolano i dotknąłem ziemi, po chwili coś z niej się wysunęło, drzewiec glewii, długi na około dwa metry, gdy w końcu cała broń była wyciągnięta dało się zobaczyć że grot został wykonany z kryształów przypominających lód, wydawały się jednak bardzo ostre i mocne. Pod ostrzem było sporo białych, szarych, czarnych, czerwonych, złotych i błękitnych piór, musiały należeć do wielkiego opierzonego stwora. Na przeciwległym końcu był metalowy fragment z kolcem na końcu i niedużym hakiem na boku, dzięki czemu broń była stabilniejsza. Cała glewia miała dwa metry długości, wliczając w to grot. Po chwili złapałem broń mniej więcej na 3/5 dystansu do ostrza i zrównałem całość z ramieniem kierując ostrze ku ziemi. - No to jedziemy z tym koksem. - powiedział. - Stworze, pewnym jest iż nie jesteś istotą ludzką, takie rzeczy mogą wywołać jedynie konszachty z diabłem, wiedźmami lubi czarną magią. Moim obowiązkiem jako Nocnego Łowcy jest oczyszczenie twojej duszy i ciała poprzez pozwolenie mu na spoczynek. - powiedziawszy to założyłem kaptur. - Niestety, nie mogę przygotować stosu dlatego też muszę walczyć. Jeśli poddasz się będzie łatwiej dla nas obojga. Ale mam nadzieje że będziesz stawiać opór będzie więcej zabawy. - Po przemowie na twarzy pojawiła mi się maska, do złudzenia przypominająca tę pewnego antagonisty z Fable The Lost Chapters, białka mych oczu stały się czerwone a tęczówki złoto-żółte, przez to jak i przez czerwoną bluzę byłem podobny do tego antagonisty. Po chwili skupiłem magię wokół broni i złapałem je dwiema rękami, wreszcie wykonując pchnięcie wystrzeliłem lodowy pocisk który po trafieniu we wroga pozwolił mi do niego doskoczyć, tak więc uczyniłem, będąc przed owadem kopnąłem go w twarz jednocześnie odbijając się nieco dalej od niego i nieco wyżej. Będąc w powietrzu skupiłem magię w dłoni i strzeliłem zielonym pociskiem w oponenta, jak się okazało, pocisk był kulą ognia. Po chwili wylądowałem na arenie i skupiwszy energię w prawej ręce wystrzeliłem promień z ciemnej energii w kierunku wroga. Następie wystawiłem dłoń przed siebie i zacząłem strzelać zaklęciami przypominającymi igły sosnowe, jednak po tej krótkiej serii sferą wyglądających jak kula z trawy jednak w kontakcie z pierwszą przeszkodą wybuchła pozostawiając zielony ogień na około siebie, po chwili ogień zniknął a ja stałem patrząc na wroga i czekając na jego ruch.

- To ja idę do siebie. - powiedział po chwili i wstał, wziął swoje frytki i ruszył do swojego pokoju, co chwilę patrzył na swoją dłoń i próbował coś z nią zrobić, ale moce i tak nie działały.

- Ale to moja siostrzyczka, więc będę się o nią Martwić. - powiedział i usiadł obok Acceleratora.

- Dobrze... - mruknął cicho i spojrzał na Acceleratora.

- Ale to i tak głupie i wredne. - powiedział biorąc frytkę i patrząc w podłogę.

- Ech... potrafiłem kiedyś otworzyć archiwum w którym było zapisanie wiele rzeczy ale jako dziecko nie mogę... A nuż mógłbym jakoś pomóc. - powiedział.

- Ma jakieś zabezpieczenia przed tym? - zapytał Add po chwili.

- A tak jakoś, bez powodu. - powiedział chłopak i wziął jedną frytkę. - Martwię się o Misake. - dodał.

- W porządku. - powiedział Add i kiwnął głową, potem odłożył frytki na szafkę Acceleratora i spojrzał na niego.

Add posłusznie poszedł za Acceleratorem rozmasowując czoło. Pielęgniarka wciąż siedziała przy stole. Patrzała na oddalające się osoby i westchnęła.

- Nie, po prostu sam mówiłeś że gdyby nie moje głupie pytania to by nie było problemów. - powiedział.

Add spojrzał krótko na Acceleratora a potem ruszył cicho za nim. Nie odzywał się i wyglądał dość ponuro.

Add ruszył za Acceleratorem, chociaż nie spojrzał na niego, szedł po prostu za nim ze spuszczoną głową.

Add zatrzymał się. - przepraszam. - powiedział ale nie ruszył dalej.

- Ej czekaj. - powiedział Add, wziął frytki ze stołu i ruszył za Acceleratorem.

- A nie można po prostu pozbyć się klonów? Nie wiem jak z moimi mocami ale może moge te klony namierzyć. - wzruszył ramionami.

- Co jej się stało? - zapytał zdziwiony Add.

Po chwili Add usiadł obok Misaki, spojrzał na nią. Nie wiedział czy śpi czy co, ale na razie siedział cicho.

- Amsterdam, huh? To podobno ładne miasto, żywe i kolorowe. - stwierdził. - W zasadzie też bym chciał tam pojechać. - powiedział po chwili patrząc na dziewczynę.

Pielęgniarka zdziwiona spojrzała na dziewczynę. - ah, no tak, Last Order. - pomyślała. Po chwili Add zaczął wracać.

- Ale i tak się boje. - powiedziała cicho. - Po chwili jednak wyprostowała się, znowu miała normalny wyraz twarzy, chociaż o wiele bardziej sztuczny. - Może kiedyś posłucham twojej rady Misako. - stwierdziła.

- Jest jakieś miejsce na świecie które chciałabyś odwiedzić? - zapytał patrząc na nią z uśmiechem.

- Tak, jakby się dowiedział że próbowałam go zabić, dwukrotnie i że wypadek w którym zginął wydarzył się podczas drogi do utopienia go. To tak nie działa. - mruknęła, oparła ręce na nogach i ukryła twarz w dłoniach. - Zaszłam w ciążę z powodu gwałtu... to temu go nienawidziłam. - powiedziała cicho.

- Nie wiem, rozmowa na jeden konkretny temat nie jest szczytem wspaniałości, możemy pogadać o czymkolwiek, grunt żeby rozmawiać. - powiedział.