MoonwalkersFOREVER
-
Zawartość
674 -
Rejestracja
-
Ostatnio
Wszystko napisane przez MoonwalkersFOREVER
-
Zabrała ręke i spuściła lekko wzrok.-Czasem mam podobnie...-przebiegł ją dreszcz.
-
-Ja znam strach, aż za dobrze. Ale szczęście jest dla mnie czymś nowym.-uśmiechnęła się.-Więc tylko to cię stresuje ?- Położyła swoją rękę na jego .
-
-mhm.-Kat zamknęła okno ii usiadła na sofie.-Miałeś mi powiedzieć o jakie uczucia ci chodziło.-przypomniała patrząc się na niego.
-
Kat usłyszała pukanie. Otworzyła szybko okno i wpuściła Lee.
-
Kat trochę się bała, że Lee chodzi po lesie całkiem sam. Ale ufała mu i wiedziała, że najważniejsze teraz to myśleć pozytywnie.
-
Odprowadziła Grim do drzwi. Teraz tylko czekała na powrót Lee.
-
-Trzyma miecz w lesie, czy idzie go zrobić ?- Zaśmiała się.-dziękuję, że nam pomagasz.-powiedziała do kobiety.
-
O 14.00.-powiedziała bez emocji.
-
Kat popatrzyła się na Lee. Wypuściła powietrze z płuc.-Możemy zaczynać..-powiedziała ze spokojem.
-
Kat wskazała na duże lustro na szafie.
-
((Sorki na kolacji byłam ;d)) -Może przy tamtej hali sportowej ? Ale będziesz musiała rzucić zaklęcie lokalizujące żebym mogła mu kartkę zostawić.
-
-To.. jutro ?-zapytała Kat.
-
-Umiesz rzucić zaklęcie lokalizujące ?-zapytała.
-
-Nie wiem. Warto spróbować.-Stwierdziła Kat.
-
-w takim razie będę przynętą, powiem, że chcę przyjąć jego wcześniejszą ofertę.-Pokręciła lekko głową.
-
Kat spojrzała na Lee.-Jak najszybciej. Jaką taktykę byś przyjęła.-zapytała.
-
-Bierz co chcesz. Co jeszcze ? -To trochę dziwne, ale kiedyś spotkałam czarownika, który podobno szukał mnie przez połowę swojego życia. Ponieważ potrzebował krwi wampira przemienionego przez Klausa. Chciał zrobić jakiś eliksir. A ponieważ Klaus ,,nie żył" zostałam tylko ja. Oczywiście nie dałam mu krwi.
-
-Nie wiem czego potrzebujesz.. pieniędzy ?-zapytała.
-
-A co byś chciała ?-zapytała zaciekawiona.
-
-Ustaliliśmy, że ty i Lee zdecydujecie jak ma zginąć.Ja mogę być przynętą.-Powiedziała spokojnie.
-
-Później mi odpowiesz.-Kat poszła otworzyć drzwi.-A jednak przyszłaś-Uśmiechnęła się.-Wejdź.
-
-Strach ?, Stres ?, Obawa ?, Zakłopotanie ?.. Troska ?-Zapytała zaciekawiona.
-
-Może to zmiany na lepsze ?-Uśmiechnęła się lekko i usiadła na sofie.
-
Kat przytaknęła. Szybko doszli do domu.-Ta czarownica miała przyjść, ale nie wiem jak to będzie. Mam nadzieję, że się zdecyduje.-powiedziała bez emocji w głosie, wchodząc do domu.
-
-To chyba najmilsza rzecz jaką kiedykolwiek mi ktoś powiedział.-Uśmiechnęła się.-Dziękuję ci za wszystko.
