Darnok2

-Ale kto Ci każe udawać? - powiedział to spokojnie, chociaż w głębi duszy był wściekły. - Nie masz przecież udawać że będziesz drugą Laylą. Nie. Będziesz Therą. Bo nigdy nie byłabyś taka sama jak ona. A ona jakby żyła nigdy by nie była taka sama jak Ty. Powiem im że wiesz. Nie widzę powodu żeby to ukrywać.

Caterina stała przed domem patrząc bez słowa na monumentalą budowlę. Stała tak pośród reszty dzieci i lustrowała otoczenie. Gdy poczuła lekki wiaterek owiewający jej bladą twarz uśmiechnęła się. "Nie podoba mi się to miejsce." pomyślała obojętnie. Ta sceneria była niczym z horroru. - Ciekawe czy w okolicy są kruki. Brakuje tu tylko kruków. - powiedziała do siebie swoim dziecięcym, dźwięcznym głosem. - Będę musiała zapytać pani czy w tych lasach są kruki. Ale to potem. Może ktoś ze mną wywoła duchy, idealny klimat. Zawsze chciałam zobaczyć duchy.

Zack spuścił głowę i zacisnął zęby. Spojrzał w oczy Thery i powiedział spokojnie. - Layla nie żyje od trzech lat. Pomijając że byłem z nią rok to znaliśmy się od dziecka. Ona była tak jakby członkiem rodziny. To naturalne jej śmierć boli ich do dziś. Nie masz się czego bać. Michael to wesoły chłopak, wystarczy że porozmawiacie. A dla moich rodziców liczy się żebym był szczęśliwy.

Zack ujął jej dłonie zanim je cofnęła i spojrzał na nią łagodnie, swoimi szarymi oczami. - Thero. Czego się boisz?

-Dzięki. Ja w to nie wątpię. Po prostu muszę z nim pogadać szczerze. Wydaje mi się...wydaje mi się że ma żal że nie upilnowałem Layli. Bardzo ją lubił, była dla niego jak młodsza siostra. Jakbym sam wystarczająco się o to nie obwiniał. - Zack uśmiechnął się krzywo. - Nigdy mi tego nie powiedział, ale tak czuję że to o to chodzi. Ciekawe czy Ciebie też tak polubi. Bo to że jedziesz to pewne, już ja Twoją mamę owinę sobie wokół palca.

-Cóż...- Zack zaczął ale przerwał by się przeciągnąć. - Słyszysz ile mówię o mojej Australii. Brakuje mi domu, tych wiatrów, tych deszczy, tych plaż, tych fal...zwłaszcza fal. No i strasznie mi szkoda moich mi dawnych relacji z moim bratem. Jakoś odkąd Layla zmarła, ja stałem się oschły, nie jest między nami jak kiedyś. Chciałbym kiedyś naprawić z Michaelem przyjaźń która była.

-Przypuszczam że z kobietą. Młodą kobietą. - Laizer od mruknął znudzony. Ten Ciel był taki...niedojrzały. "Zastanawiam się po co on z nami jest, całkowicie pochłaniają go jego własne sprawy." - I tak nie wpadam. Za mmało alkoholu, za dużo Violet. I jeszcze ten Twój kuzyn, brrr. Swoją drogą, czemużeś wczoraj ryczał przed burdelem?

-To naprawdę jest dobre. - Zack był zdziwiony. Albo takiego zgrywał, sam nie był pewien. Teraz potrzebował spokoju, sam ze sobą i jakąś flaszką. - Często wracasz do Francji?

-Yhm. - Cindy mruknęła nie odrywając wzroku od monitora. - Wszyscy wpadliście? Kelner przyniósł te francuskie ciastka o dziwnej nazwie i polozyl na stół. - Te, to jest dobre. - powiedział Zack próbując dania.

"No. Fajkowego głodu." pomyślał Zack i zaśmiał się. - No skoro nalegasz. To ja też mogę zjeść tę Twoją kremówkę.

Zack postanowił się jeszcze trochę podroczyć. - No nie wiem Thero. Boję się że to za dużo. Co jeśli umre?

-Ja nie jem. - chłopak się uśmiechnął i pogładził po brodzie. W myślach miał to że ostatni raz palił przed lekcjami, ale no nie zapali przy niej. - Najadłem się.

Zack roześmiał się pocieszająco. - Wiesz, gdy krokuś Cię goni to adrenalina robi swoje, uwierz. - uśmiechnął się do niej.

Zack uśmiechnął się do niej pobłażliwie. - To nie ja. Każdy w australii tak ma, też byś taka była jakbyś tam mieszkała. To normalne.

-A ja, jako rodowity Australijczyk...mówię po angielsku. No tak. - Zack zrobił wesołą minę widząc rękę Thery. - Ale umiem uciekać przed rekinami. I krokodylami. I waranami. I Dingo. I kangurami. A także uciekać przed pająkami i skorpionami. Ciekawie mieszkać w Australi. Jedyne co nie chce Cię tu zabić to powietrze.

-Khrime Bhrille? - Zack nieskutecznie próbował sobie poradzić z wymową. W końcu machnął ręką.- Porca Puttana! Mam to gdzieś, wolę Włoski.

-Yhm. Wierzę. - mruknął Zack i zaczął długo myśleć nad tym deserem. Nie nad tym co robi francuski deser we włoskiej knajpie, nie. Myślał nad jego...wymową. - Krime Brile?

Zack rozszerzył oczy i otworzył usta. Złapał się za brodę. - Creme bru..co?

-Nie filozofuj tyle kochana tylko mów co chcesz. - Zack oparł się na krześle. Był szczęśliwy, chociaż nie było to szczęście w pełnej okazałości. Wciąż miał gdzieś blokadę z powodu Layli. - Bo będzie mi smutno.

Poprawione, tym razem przejdzie czy jeszcze coś zmienić? (Już ewentualne uwagi pisz najlepiej na pw, żeby nie śmiecić w temacie)

-Ale ja chcę. - uśmiechnął się przy okazji drapiąc się po bródce. - Mówisz jakbym miał wiele wydatków. - dodał z uśmiechem.

-Młoda godzina. Nawet bardzo. - stwierdził Zack powoli dopijając sok. Zwrócił się do dziewczyny - Chcesz może żebym zamówił jakiś deser?

Imię i nazwisko: Caterina Curtizza Wiek: 10 lat Pochodzenie: Włochy, Toskania Wygląd: Caterina ma 150cm wzrostu, dość przeciętnie jak na swój wiek. Blada cera jak u jakichś filmowych wampirów, duże, czarne oczy, długie, proste, ciemnofioletowe (tak ciemno że prawie czarne) włosy, prawie do kolan. Mały i delikatny nos. Nosi długie, czarne sukienki i czerwony krawat. Ma długie i smukłe rzęsy i śnieżnobiałe rzęsy. Jest też bardzo chuda. [Dołączę potem obrazek taki mniej-więcej oddający o co chodzi] Charakter: Caterina jest specywiczną dziewczynką. Lubi inne dzieci, ale jej ulubione tematy dla małych dzieci są często za trudne albo za straszne. Uwielbia książki i filmy o duchach, interesuje się egzorcyzmami i demonami. Poza tym uwielbia grać z dziećmi w karty i klasy, nie jest odludkiem, odzywa się nawet często, ale ma taki dźwięczny głosik że nieważne co mądrego powie - brzmi jak malutkie dziecko mówiące o pogodzie albo jedzeniu. Historia: Caterina była bogatą dziewczynką z bogatego domu. Jej rodzice odziedziczyli fortunę po dziadku który prowadził ogromną sieć winiarni z eksportem na całą Europę. Zginęli podczas trzęsienia ziemi, a jej wuj, brat ojca przejął majątek. By pozbyć się dziedziczki nocą ją uśpił i wywiózł gdzieś w dal. W wieku 6 lat porzucił ją pod sierocińcem. Pomimo takich wydarzeń Caterina nie ma traumy, nawet nie przejmuje się tym co utraciła. Ze strachu przed gniewem Wuja nie chce jednak nigdy wracać do Włoch. Umiejętności: Caterina interesuje się egzorcyzmami, jej pragnieniem jest kiedyś taki odprawić. Jest bardzo spostrzegawcza, myśli też dość logicznie jak na dziesięciolatkę, ma ogromną pamięć do twarzy, szczegółów, wierszy czy dat. Przejdzie?

-Przecież żartuję. - uśmiechnął się uspokajająco. - Która godzina? Bo telefon mi padł.

-No właśnie. - Zack się zaśmiał - Chociaż kto wie...