Jake

Śmierć zrozumiał że popełnił błąd. Nie powinien ukazywać swego prawdziwego głosu. Nigdy nie rozmawiał ze śmiertelnikami dużo więc nie używał takiego lekkiego głosu. Śmierć wstał i poszedł śladem Ruffian

Susan pobiegła za Śmiercią.

To moje ze Świąt Bożego Narodzenia i z pracy:

Bardzo dobrze. Teraz dokładnie to widać.

Oceniam tego kucyka na 9/10

Jacob jeszcze chichotał bo znowu coś mu powiedziała na ucho Jane.

Śmierć wstał i spojrzał się na nią od góry i powiedział głosem rozkazującym

- NIKOMU NIE WOLNO I NIE PYTAJ SIĘ WIĘCEJ. NIE ZBLIŻAJ SIĘ DO MOJEGO NAMIOTU ZROZUMIAŁAŚ!?

Śmierć wziął herbatę i wypił kilka łyków, bo nie pił nic cała noc. Wreszcie usiadł i powiedział do Ruff

- Jeśli chcesz namiot to wystarczy poprosić, ale pamiętaj, nie zbliżaj się do mojego.

Śmierć spojrzał się na śpiące kucyki i czytającą chyba jeszcze Twi. Spojrzał się na Lunę i dał jej herbatę i powiedział jeszcze

- Mocna.

Ale to wygląda bardziej na piórko niż na błyskawicę.

Susan opowiedziała niedospanie

- Bardzo miło moja młoda damo. Śmierć ma bardzo przytulny namiot. Ale nie wolno ci do niego wchodzić. Jak chcesz wiedzieć dlaczego to spytaj Śmierć.

Susan spojrzała się na Lunę i pokiwała głową na przywitanie.

No. Spróbuj go może powiększyć w programie do rysowania np. Paint i będzie dobrze.

Śmierć rozejrzał się. Nikt jeszcze nie wstał. Śmierć tupnął i zniknęły namioty. Wraz z jego. Jak kosa to zauważyła to zaczęła agresywnie ciąć powietrze.

Susan obudziła się i rozciągnęła się i wstała niezgrabnie. Podeszła do Śmierci i spojrzała na niego z gniewem co oznaczało że się nie wyspała. (Zazwyczaj Śmierć dawał jej długo spać więc nie była przyzwyczajona do rannego wstawania.) Śmierć podał jej kawę rozpuszczalną. Susan ją wzięła i usiadła koło Ruffian.

Śmierć zauważył Lunę i zapytał się jej

- Kawy czy herbaty księżniczko?

Fajna postać nie powiem. Sympatyczna.

Powiedziałem Nivyy na ucho

- Była moje urodziny. A mój wujek się upił i nosił na głowie sałatkę z owocami.

Śmierć podał kawę

- Ok to masz kawę.

Czerwony pegaz ze smoczymi oczami. Czarna grzywa. Jego skrzydła są większe niż innych pegazów. (kierowałem się opisem w profilu)

- Nie mam pojęcia. Gdzieś się pałęta, albo jest w Canteloth u siostry.

Śmierć znalazł wreszcie pudełko z kanapkami. I pojawił się dzwonek. Śmierć walnął w niego i wrzasnął

- POBUDKA!! Już jest dzień i został nam kawał drogi do granicy.

Śmierć zapytał się jeszcze Ruff

- Ile masz lat?

Zielony pegaz z niebieską grzywą oraz niebieskimi oczami. Na głowie nosi ee... kaptur.

Jacob wziął go i spojrzał się na śmiejącą Jane.

Jane przewróciła się ze śmiechu. Jeszcze chwilę się pośmiała i przestała. Wstała coś poszeptała do ucha Jacoba i on zaczął się śmiać.

Ja się lekko nie zgadzam z wynikiem. Dam bym max 70 - 80 procent nie więcej.

Jacob spojrzał się i powiedział

- Jasne czemu nie. Mam nadzieje że nadążysz!

Jacob rozprostował skrzydła, ale tym razem wyglądały na takie same jak Luny.

Jacob chętnie opowie na każde pytanie jakie zadacie.

Więc proszę pytajcie

(dziś się nie rozpisałem)

Jacob patrzył się zezem na kawałem pysznego miodu. Wreszcie go szybko wziął i tak samo szybko zniknął w jego pysku.

- Pyszny miodek. Masz może jeszcze jeden?

Jane zaczęła się śmiać, bo coś się jej przypomniało.

(przyspieszymy czas, bo to nie ma sensu spać 2 dni)

*Nastał ranek*

Śmierć był na stronie 20001. Przestał czytać i wstał. Rozciągnął się i pojawił się dźwięk łamanych kości. Śmierć nie zauważył wczoraj jak Ruff przysiadła się do niego. Spała jeszcze więc Śmierć delikatnie poszedł doszedł do strumienia nabrać trochę wody na herbatkę i kawę poranną. Wziął czajniczek i ustawił wodę nad ogniem. Podczas jak się gotowała szukał filiżanek, cukru oraz jakiś kanapek.

Tymczasem Susan spała jak zabita i kosa tak samo (chociaż kosa nie śpi)

Jacob nie chciał już za bardzo rozmawiać o smokach bo przychodziły mu krwawe wspomnienia. Wyszedł i położył się pod pobliskim drzewem. Zacisnął mocniej opatrunek na boku i rozprostował się. Prypomniał sobie do tego że długo nic nie jadł. Właściwie to nic odkąd dołączył do watahy. Wstał i szedł za zapachem miodu. Nagle zauważył Ihnes'em i Jane oraz Nivyy. Podbiegłem do nich i zapytałem się

- Czy mnie węch nie myli czy macie miód?

OH MY GOD!! Jaka *bip*. Daje tylko za ładną chińszczyznę 2/10

Cóż alicorny są po prostu uniwersalne i tyle. A co do historii to postać pojawiła się znikąd i dopiero poznaje swoje talenty. A jeszcze jedno: Ta historia jest dosyć stara, ja nie mam czasu pisać następnej.

skakał i...