Komputer

- Dobra, znudziło mi się tu czekanie. - powiedział Yoshimitsu, zaczął napierać na te sznurki. Gdy to nie przyniosło efektów, użył czegoś czego nikt z jego przeciwników nie lubi. Zaczął się wiercić, sznury powoli ale jednak były przecinane przez poszczególne płyty pancerza. - Trochęęęę to potrwa. - skomentował cicho.

Yoshimitsu który również miał odebraną zdolność ruchu, spojrzał albo próbował spojrzeć na swych towarzyszy. - Tylko spokój i powaga nas uratują. Nie powinniśmy rzucać żartami w takich momentach jak coniektórzy. - jednak ten frajer pstryknął go w hełm tam gdzie powinnien mieć nos. Jednakże tego hełmu nie da się tak łatwo ściąnąć. Ale rościąganie go, trochę boli.

Yoshimitsu dalej był niewzruszony. Wyszedł jedynie z pociągu. - Kota widać. Przynajmniej ja to widzę. Jednak to nie czas na kłótnie, musimy udać się do kryształowych gór. Czy tego chcemy czy nie. - powiedział siadając po turecku na swej katanie wbitej w ziemię.

Yoshimitsu który nawet nie zmrużył oka tylko medytował spojrzał na swych towarzyszy bawiących się w jakieś wyzwania, o ile na razie były dziecinne to czekać na to co wymyślą.

Yoshimitsu który teraz milczał spojrzał na dziewczynę która uciszała innych, westchnął głęboko i schował miecz do pochwy. - Wiecie może ile może trwać ta podróż? - zapytał pozostałych, osobiście nienawidził jeździć pociągami.

Yoshimitsu usiadł gdzieś obok rozmawiających, wyciągnął swą katanę która o dziwo świeciła lekką zielenią. - Ciekawe rzeczy tu się dzieją z moimi rzeczami. - powiedział do siebie patrząc broń. - Koncetracja to klucz do zwycięstwa. - dodał również do siebie.

- A szczerze nie mam pojęcia co to za mrówka. U mnie nie ma czegoś takiego. - odpowiedział na pytanie kota. Teraz zwrócił się do dziewczyny. - Wierz mi, jestem już na to uczulony. Już dziesiątki razy ktoś próbował mnie załatwić w takich momentach bo byłem niewygodny. Ciężko jest być tym dobrym.

- Tak, pochodzę z Japonii. - odparł cieplej. Po dalszym studiowaniu mapy ignorując kota powiedział gniewnie. - Przecież na tej mapie nie ma zaznaczonej stacji, no chyba że jest malutkim obrazkiem lub druczkiem zaznaczona... - spojrzał jeszcze na dziewczynę. - Czemu tak się mi przyglądasz? Wyglądam na szpiega czy coś w ten deseń? - zauważył pociąg. - A tu jest! - po tych słowach wsiadł.

- Yoshimitsu. - odpowiedział nie spuszczając wzroku z mapy, szukał teraz stacji kolejowej. O ile taka istnieje w tym świecie. - Tak mnie zwą przynajmniej.

- Ciekawe macie tematy, naprawdę. - skomentował sarkastycznie Yoshimitsu słuchając tej dziwnej rozmowy, nie miał pojęcia o kim rozmawiają ale mniejsza. Ważne że tu jest. Wyjął tylko mapę i zaczął ją dokładnie studiować.

Yoshimitsu spojrzał na dziwną lalkę. - Pomóc wam z tą lalką? Zniszczyć ją czy coś? - zapytał dla pewności.

Yoshimitsu po wyjściu z mapą ze sklepu zauważył że jego towarzysze gdzieś wyparowali, dopiero po uważnym rozejrzeniu się ich znalazł. Pobiegł do nich, po dotarciu powiedział. - Mogliście poczekać. A tak w ogóle jak was zwą? Jestem znany jako Yoshimitsu a wy? - zapytał przy okazji, lepiej znać ich imiona by ułatwić komunikację.

- Wy to macie problemy. - powiedział Yoshimitsu robiąc facepalma. - Ja się lepiej przejdę po mapę. - dodał biegnąc do sklepu, teraz czeka dyskusja z sprzedawcą.

- Ech, nie wiem co odwalacie ale nie wnikam w to. - powiedział do reszty idąc szybkim krokiem. Nie rozumiał ich, zawsze był dość poważny a tu nagle takie rzeczy się dzieją. Cóż, nie można mieć wszystkiego.

Postać zrobiła salto do tyłu i znalazła się na dwóch nogach. - To może być ciekawe. - powiedział patrząc na kota, ludzi i kuce. Był wobec nich neutralny, ale napewno nie wrogi.

Postać spojrzała na pegaza który udał się do jakiegoś pomieszczenia, a On usiadł po turecku na ziemii i czekał na coś co miało nadejść. Ciekawe czy reszta tu dotrze, wątpi w to ale wszystko jest możliwe.

Samolot wylądował obok budynku w którym miało się spotkać, samolot był pionowego startu i lądowania więc lotnisko nie było potrzebne. Kristian wybiegł mało się nie przewracając, Combot za nim wyszedł razem z najemnikiem. Skierowano się biegiem do budynku.

Postać z piskiem wylądowała przed budynkiem mało się nie przewracając. - Ile ja tu biegłem? - zapytał siebie, po czym wkroczył do głównego pomieszczenia. Ciekawi go o co chodzi.

Postać spojrzała na chwilę z dachów na rozmawiającą grupkę ludzi, szybko jednak wrócił do tego aby dotrzeć do miejsca wystrzelenia flary. Ciekaw był czy jego umiejętności przydadzą się w tej gildii.

Postać zauważyła czerwoną flarę na niebie, podskoczyła szybko i wskoczyła na dach skacząc z jednego na drugi. Szybko tam dotrze, pędził jak błyskawica przez powietrze, napewno jest to niecodzienny widok, człowiek z pancerzu z świetlistą kataną. Tak to nie jest normalne.

Kristian dostał pięknie odzdobiony list, na którym zaproszono go do pewnego budynku przy północnej części bariery. Na wszelki wypadek przyda mu się dwu osobowa ochrona, wybrał Combota i pewnego najemnika z Florydu znanego jaki Pobity Jack. Wsiadł do swego samolotu i wystartował, jednak nie miał dobrych przeczuć co do tego.

Postać siedząc na rynku spojrzała w stronę tajemniczego lasu, trochę przez niego szedł i nie było zbyt fajnie tam. Jednak znowu by tam się udał by coś znaleść, teraz medytował. I przyciągał uwagę wieluuu kucyków, nie wiedział jak się czuć będąc w centrum zainteresowania.

Tajemnicza postać zeskoczyła z dachu i usiadła na ławce. - Muszę przemyśleć wiele rzeczy. - powiedział do siebie, siedząc po turecku.

Tajemnicza postać która skakała po dachach, usiadła na jednym z nim wpatrując się w dal. Widać że był zamyślony.

(Skoro mogę zacząć... ) W Ponyville po dachach budynków skakała chuda postać, z dużą szybkością to robiła. Przez co przyciągała uwagę wielu kucyków, jednak On ma swój cel. Na chwilę się zatrzymał. - Ciekawe miejsce. Jestem tu ledwie kilka godzin, a tu jest dość kolorowo. - powiedział do siebie wracając do skakania po dachach, w swej gildii nie jest zbyt znany. Można powiedzieć że nie istnieje tam, ale to sprawa nie jest ważna. Musi się zaklimatyzować.