Hard as Iron

[Arcybiskup z Canterbury]

Przez ryk silnika i pęd powietrza ani Lita, ani Anna nie usłyszały pytania dziewczyny. Za to po kilkudziesięciu minutach i niezliczonej ilości zakrętów motor wjechał przez bogato zdobioną bramę odgradzającą las od posiadłości - wielkiego, starego dworu. Lita zsiadła z motoru.

- Jesteśmy na miejscu - powiedziała.

[Mephisto The Undying]

- Ładnie... - stwierdziła patrząc na dwór. - Ty tu mieszkasz? - zapytała Lite. - Czy może ktoś inny... - dodała. 

[Arcybiskup z Canterbury]

- Ha. Niezła rudera, ale nie w moim stylu. Oficjalnie to dom Osbourne'a, ma skubany rozmach. Ale jest teraz raczej czymś w rodzaju bazy - wyjaśniła. Energicznym krokiem poszła w stronę drzwi i zastukała kołatką w kształcie gargulca. Anna z rękami w kieszeni poszła za nią.

Po chwili drzwi otworzyły się z klimatycznym skrzypnięciem.

- No, wchodźcie - rzekła Lita.

[Mephisto The Undying]

Dziewczyna weszła do środka. - Wewnątrz jest trochę lepiej jak dla mnie. - stwierdziła. - Ale i tak nie podoba mi się aż tak... - dodała. 

[Arcybiskup z Canterbury]

- Jest świetnie - stwierdziła Anna. Cóż, jeśli ktoś lubi czarne, drewniane podłogi, bordowe ściany i gotycki wystrój, to fakt, od środka dom był okazały.

- Czy ja wiem... To tylko korytarz - powiedziała Lita. W tym momencie otworzyły się drzwi i stanął w nich mężczyzna, dość wysoki o rudych, długich włosach i dziwnej urodzie. Jadł kanapkę.

- Czołem, Lita - odezwał się.

- Cześć, Dave.

Anna otwarła usta, zszokowana.

[Mephisto The Undying]

- Akurat Megadethu nigdy nie lubiłam... - stwierdziła. - Ale i tak miło poznać. - dodała z uśmiechem. 

[Arcybiskup z Canterbury]

- Ta. Czad. Metallica rządzi - odrzekł Dave i wykrzywił twarz.

- Nie zaczynaj tego tematu - szepnęła Lita do Sigrun.

- Ja doceniam twój zespół! - krzyknęła Anna.

[Mephisto The Undying]

- Sorry. Ale ja nie słucham trashu. - powiedziała do Lity. - Nie wiedziałam że go to drażni. - dodała. 

[Arcybiskup z Canterbury]

- Kompleks - podpowiedziała. - A ostatnio jest jeszcze bardziej wkurzony niż zwykle. Chodźcie, zaprowadzę was do waszego pokoju - powiedziała Lita. Ruszyła w górę, po schodach, skręciła w jeden z korytarzy i otworzyła przed nimi drzwi.

- Proszę. Zawołamy was, kiedy przyjdzie na to pora. Ten... Przeproście się, zacznijcie się lubić... Same wiecie. - Zatrzasnęła drzwi.

Pokój był przestronny i nowoczesny. Miał dwa, duże łóżka i kilka innych, niekoniecznie potrzebnych mebli.

[Mephisto The Undying]

- To będzie trudne. - mruknęła siadając na łóżku. - Ale niestety konieczne. - dodała i westchnęła. 

[Arcybiskup z Canterbury]

- Nie, to wcale nie jest konieczne - odparła Anna, leżąca na łóżku i gapiąca się w sufit.

[Mephisto The Undying]

- Jak sobie chcesz. - odparła Sigrun. Po chwili położyła się i pogrzebała w kieszeni. Wyjeła telefon, włożyła słuchawki i puściła sobie muzykę.

[Arcybiskup z Canterbury]

Anna skrzywiła się po raz kolejny i wyszła z pokoju, manifestacyjnie trzaskając drzwiami. Zapadła cisza, bardzo głucha cisza. Trwała ona jednak krótko, bo chwilę później Anna wróciła do pokoju jeszcze szybciej niż z niego wyszła, przywalając głową o ścianę. Miała bardzo szeroko otwarte oczy.

[Mephisto The Undying]

- Anna? - zdziwiła się Sigrund. - Co ci jest? - dodała wyciągając słuchawki z uszu. - Nie wyglądasz normalnie.

[Arcybiskup z Canterbury]

Pokręciła tylko głową.

- Ja... Najgorszy dzień mojego życia - odpowiedziała. - Najgorszy, kurwa. Najgorszy kiedykolwiek. Nie chcę tu być! - wrzasnęła, wzięła telewizor z półki i wyrzuciła go przez okno. Szyba pękła z hukiem i odłamki szkła posypały się na ziemię na dole.

[Mephisto The Undying]

- Czyli nic ci nie jest. - stwierdziła. - Co się stało że tak nagle jesteś taka wkurzona? 

[Arcybiskup z Canterbury]

- Ironassland, tak? Luz, tak? Swoboda, seks, dragi, rock n' roll? Gówno! Żadnej wolności, nie chcę tu być! Chcę iść i zdobywać sobie sukces po swojemu, a nie rozpierdzielać jakieś zmutowane jaszczurki! Nie mam na to ochoty! - powiedziała, przełożyła nogę nad parapetem, drugą i wyskoczyła.

[Mephisto The Undying]

- Ciekawe gdzie pójdziesz! - krzyknęła za nią przez okno.

[Arcybiskup z Canterbury]

- Byle dalej od ciebie i od tego spieprzonego miejsca. Zabawa w miecze i gitary, co? Nie! I żaden rozkładający się trup nie będzie mną pomiatał! - dodała i oddaliła się w kierunku lasu.

[Mephisto The Undying]

- Życze udanej wycieczki! - krzyknęła i pomahała Annie. - Cóż, wypadało by poinformować kogoś. - mruknęła i wyszła z pokoju.

[Arcybiskup z Canterbury]

Za drzwiami z pokoju stał sobie prawdopodobny powód zdenerwowania Anny, dwumetrowy szkielet z przybitymi śrubami, metalowymi okularami, drutami trzymającymi razem szczęki i metalowymi kapami na skroniach, ubrany w garnitur. Chwycił Sigrun za kołnierz i wrzucił do środka pokoju.

[Mephisto The Undying]

Sigrun ponownie otworzyła drzwi. - Chce tylko powiedzieć że Anna sobię poszła..- uśmiechnęła się i zamknęła drzwi. Włożyła słuchawki i równierz wyskoczyła.

[Arcybiskup z Canterbury]

- Ej, ej, ej! - krzyknęła Lita, wybiegając z domu. - Gdzie ty się wybierasz, laska? Było powiedziane, że masz pozostać w pokoju, bo omawiamy teraz dość ważne jednak sprawy i za chwilę mieliśmy wołać cię żeby wyjaśnić co i jak. Ja rozumiem, koleżanka sobie poszła, ale ty masz zostać!

[Mephisto The Undying]

- Przez chwile pomyślałam że warto za nią pójść, ale skoro tak stawiacie sprawę to wracam na górę. - odpowiedziała i ruszyła z powrotem do pokoju. 

[Arcybiskup z Canterbury]

- Nie wracasz, nie wracasz. Chodź, czas przedstawić ci sytuację i wyjaśnić o co chodzi - powiedziała i wskazała Sigrun drzwi. Poprowadziła ją do sporej sali, pod ścianami której ustawione były fotele. Wzasadzie fotele, krzesła i stoły ustawione były wszędzie i w takim natężeniu, że trudno było przejść. Nad nimi unosiło się mnóstwo dymu z papierosów i cygar, bo zdecydowana większość ludzi na sali paliła. Wśród zebranych było kilka znanych osób, ale większość wydawała się dziewczynie obca.

- Siadaj - powiedziała Lita, wskazując na fotel.