Wilcza wataha: Dołącz i wędruj z nami!

[Nightmare]

- Parę takich jak ten wilk z imieniem na G. - wciągnęła ponownie powietrze i pokazała przed siebię. - To mniej więcej w tamtą stronę.

[kameleon317]

- Przybyła kawaleria - powiedziałem z uśmiechem, gdy dotarłem z swoim oddziałem na miejsce - za to ty masz stąd odejść. To, że jeszcze nie jesteś w drodze do Szamanów zawdzięczasz swoim skrzydłom. Jak sytuacja - spytałem się Corry.

[Matyas Corra]

- posłuchajcie, oboje, teraz ma być spokój, nie chcę przez wasze spory stracić przyjaciela. Poza tym, przydacie się obaj, sytuacja wygląda tak: sierra potwierdziła, że zapach tej krwi należy do jacoba, prawdopodobnie został uprowadzony, jeżeli tak się stało, to znaczy, że przeciwników było co najmniej z 3-4 i wzięli go z zaskoczenia, inaczej łatwo by im nie poszło, i był by co najmniej 1 trup. Wezwałem wsparcie, bo mam pewien pomysł, prawdopodobnie nie spodziewają się ataku z zaskoczenia, jeżeli garrus pozwolisz, przejmę tymczasowe dowództwo i wprowadzę plan w życie....i przydacie mi się do niego oboje, rozumiecie to?

[kameleon317]

- Ja tylko was bronię. Wypełniam obowiązki - odwróciłem wzrok - Tylko nie myśl, że będę pomagał skrzydlatym. Mój wujek im zaufał. Teraz leży pod ziemią razem ze swoim oddziałem. I wiesz dlaczego - spojrzałem na Corre - bo skrzydlaci w środku operacji stwierdzili, że jako sojusznika cenią sobie bardziej wschodnich. Nigdy nie podam łapy mordercom brata mojego ojca - usiadłem -  Masz chwilowe dowództwo. Nie spałem od 6 dni. Zajmij się tym. Tylko tego nie spieprz. Będę się trzymał z tyłu. Nie mogę zostawić brata w potrzebie - powiedziałem znowu masując skronie - tylko szybko.

[Matyas Corra]

- Dobra, nie masz im ufać, tylko mi. Robimy tak, wykorzystamy rosie na zwiad, poleć tam, i zobacz mniej więcej co to jest, obóz, jaskinia, etc. ilu ich jest, mniej więcej, co tam robią, wy *zwróciłem się do oddziału garrusa* wy 2 idziecie za mną od jednej strony, wasza 2 wraz z garrusem idzie za rosie, zaatakujecie od tyłu. Ja poprowadzę główny szturm i skupię ich uwagę na sobie, wasze zadanie jako oddziału specjalnego jest proste : wejść, dowiedzieć się ile można o wrogu, zabrać jacoba, ograniczyć liczbę strat do minimum, i wycofać się. Kiedy to się uda, reszta oddziału ma też się wycofać, ja skupię wroga na sobie, i kiedy już wszyscy się wycofają, rosie, masz mnie o tym poinformować, wtedy ja też się wycofam, proste? no, to działamy *powiedziałem, i wydałem rozkaz do wymarszu*

 

/nie ma mnie cały dzień jak by co/

[Exemundis]

Mougrim siedział Obok Sjeny w obozie uważnie obserwując wszystko dookoła

[L'estaca]

-Stojąc na warcie usłyszłam, że Jacob jest porwany. Pobiegłam do Grranusa 

-Jacoba porwali?!

[kameleon317]

- Możliwe, teraz wracaj do obozu - odwróciłem się do Corry - plan może być też inny. Możemy zakraść się do obozu czy jaskini i z ukrycia wszystkich zabić. Pamiętaj, że to oddział specjalny. Nie jest stworzony do szturmów tylko do cichych akcji szpiegowskich. Mogą po cichu zagryźć z ponad połowę i wtedy uderzyć. No, ale to tylko moja rada. Głupiego pułkownika. 

[L'estaca]

-Nie ignoruj mnie. Tak czy nie?!

[kameleon317]

Spokojnie Garrus. Jesteś cierpliwym pułkownikiem. To, że ledwo żyjesz i wszyscy ci trują dupę nic nie znaczy. 

- Powiedziałem możliwe. Mógł równie dobrze się skaleczyć i gdzieś pójść. Za to ty wracasz do obozu - powiedziałem zmęczonym głosem.

[Nightmare]

Rosie prychnęła,, przewróciła oczami i poleciała w stronę, z której dolatywał zapach Jacoba. Zobaczyła jakąś jaskinię z dwoma wilkami na straży. Wróciła do Corry i powiedziała im o sytuacji, nie lądując.

[L'estaca]

-Przykro mi, ale idę go poszukać.

[kameleon317]

- Pamiętaj, że robię to dla twojego dobra - po czym uderzyłem ją lekko w głowę. Zemdlała i osunęła mi się na łapy - zanieś ją do obozu. I powiedz Mougrimowi, że słaby z niego strażnik - powiedziałem do jednego z żołnierzy.

Edytowano Maj 25, 2013 przez kameleon317

[Dżuma]

Nasza nie wiedziała co począć. Wszystko się sypało. Jedynie co mogła zrobić to nie narzucać się Mougrimowi. Usiadła pod drzewem myśląc nad tym wszystkim. Miała poczucie winy, gdyż może przez rozmowę z Jacobem on uciakł, a Lejla się wkurzyła. 

[Matyas Corra]

-hmm, też prawda....ale dywersja i tak się przyda, żeby jacob nie zwrócił na siebie uwagi, wezmę jednego z waszych i ruszymy od frontu, rosie, wolisz iść po cichu czy z nami? reszta pójdzie od tyłu, i tak jak mówiłeś, zdejmiecie ich po kolei...bez świadków...a potem garrus, idziesz spać, to rozkaz * lekki uśmiech na mojej twarzy wskazywał na to, że teraz żartowałem*

 

[Nightmare]

Rosie zignorowała słowa Corry i najzwyczajniej poleciała w stronę jaskini. Następnie dostojnym krokiem weszła do środka.

- Co tu się dzieje?! - zagrzmiała, rozkładając skrzydła. Pomimo głośności, wilki z watahy Asianny jej nie usłyszały.

[Matyas Corra]

-no chyba sobie ku**a kpicie, co ona wyprawia? 

[kameleon317]

- Mówiłem, skrzydlaci. Oni są najlepsi, najważniejsi i najsilniejsi. Im nie można ufać - powtórzyłem po raz kolejny dzisiejszego dnia.

[Nightmare]

- Ta, bo uwierzę, że wy mi możecie coś zrobić. Niedaleko kryje się cała wataha skrzydlatych, przy której wasza grupa jest śmiesznie mała. Jeśli wolicie przeżyć, radzę wam uwolnić najlepszego przyjaciela przywódczyni - powiedziała, nie zdradzając najmniejszych oznak zdenerwowania.

[Nightmare]

Rosie spojrzała bez większego zainteresowania na wilczycę.

- Ładnie, ale przez te lata pod ziemią, pewnie zapomniałaś jak się lata. Tak w ogóle... Skrzydlaci to teraz arystokracja, nie słabeusze. No, może jeden z nich jest. I tego mięczaka mam przed sobą.

[Nightmare]

 - Nie bez powodu wygrałam mistrzostwa świata w lataniu - powiedziała z uśmiechem Rosie. - Jeden warunek. Jeśli przegrasz, uwolnisz go i wyniesiesz się z tą bandą sierściuchów za morze.

[delet this]

Loca przyglądała się wszystkiemu, ale bała się wtrącić. Po rozpostarciu skrzydeł szepnęła:

- Proszę przestańcie i co wam to wszystko da?.....

[Nightmare]

(Loca, nie dopasowujesz się do sytuacji)

[Nightmare]

 - Taaa, fajnie, ale to wyzywający wybiera technikę. Chyba, że się boisz...

[Nightmare]

(thx )

 

 - Więcej. Będziesz mogła mnie powiesić po śmierci na ścianie. - głos Rosie był pewny siebie, zupełnie jak ona sama.