W_objęciach_Chrysalis: Nadchodzi ratunek! (by Po prostu Tomek)

[Nightmare]

Maluch zacharczał na ciebie i rzucił w ciebie pergaminem i piórem. Potem pobiegł w stronę miasta.

[Po prostu Tomek]

- Gdzie, do cholery! Wracaj tu zaraz! - wrzasnąłem za nim. "Jak mnie gnojek wyda to łeb mu urwę." pomyślałem, po czym starałem się go zatrzymać.

[Nightmare]

Maluch syknął jeszcze raz i czarny krokodyl stanął ci na drodze. Maluch obrócił się i zawarczał na ciebie. Następnie znowu ruszył do miasta.

[Po prostu Tomek]

Nie, to nie. - powiedziałem przez zęby. Nie miałem czasu użerać się z bachorem. Zanim zabiję krokodyla gówniarz zdąży uciec.

Żeby zachować honor na odchodnym powiedziałem jeszcze jedną rzecz: - Dziękuję.

Następnie pogalopowałem do lasu, zabierając pióro, pergamin oraz atrament. Lepiej stąd zniknąć, możliwie szybko.

[Nightmare]

Do lasu wybrał się kolejny Podmieniec. Ten łowił ryby w strumieniu.

[Po prostu Tomek]

Zwalniam i staram się być wręcz niewidzialny. Łańcuch w pogotowiu.

[Nightmare]

Podmieniec pogwizdując łowił żółte ryby, które pluskały się w strumyku.

- Fang! Chodź tu! Spójrz, co mam! - krzyknął żeńskim głosem. Z miasta przybiegł malutki Podmieniec, mniejszy od tego, którego znasz.

[Po prostu Tomek]

"A to mały kawał... Jednak potrafią mówić!" pomyślałem. Staram się poobserwować chwilę, a potem powoli przekraść dalej. Może dowiem się czegoś ciekawego.

(Jak blisko jest to miasto? Lub jak głośno ona krzyczy?)

[Nightmare]

(Niedaleko)

- Spójrz, jaka sztuka! - uniosła magią szarego węgorza.

- Będzie jedzonko? - zapytał maluszek. Na grzbiecie trzymał lalkę w kształcie kucyka. Syknął kilka razy i stanął dęba. Lalka upadła tuż obok ciebie, zwracając ich uwagę.

- Mały, schowaj się! - krzyknęła klacz Podmieńca i stanęła w pozycji gotowej do obrony. Maluch ukrył się za nią.

[Po prostu Tomek]

- I całe ukrycie Celestii w zad. Jestem idiotą. Czy możemy przyjąć, że mnie pani nie widziała, czy mam użyć innych argumentów? Osobiście wolałbym to pierwsze. - powiedziałem powoli i spokojnie, nie wykonując gwałtownych ruchów. Byłem na siebie zły, przecież ciekawość to pierwszy stopień do piekła. Ale byłem też gotowy użyć wszelkich dostępnych środków, by zapewnić sobie bezpieczeństwo. Być może nawet było to po mnie widać.

[Nightmare]

- Co ty tu robisz?! Chcesz zrobić takie same spustoszenie, jak tamci?!

[Po prostu Tomek]

- Zamierzam... zaraz, jacy tamci? - zainteresowałem się.

[Nightmare]

- Białe kuce ze skrzydłami, bez rogów. Spalili pół miasta, bredząc o jakiejś wojnie. Potem pobiegli do królowej Chrysalis, ale na szczęście zatrzymali ich strażnicy.

[Po prostu Tomek]

"Lekcja pierwsza przeprowadzania ofensywy: jeśli robisz wojnę totalną to w więcej niż 40 kucy." zakonotowałem sobie w pamięci. Zmierzyłem klacz Podmieńca wzrokiem. Spojrzenie było oceniające, badawcze.

- Jakie tam spustoszenie. Sam jeden, do tego ziemski? - odparłem. - Niech pani będzie poważna.

[Nightmare]

- Wszystkie kuce są takie same! - krzyknęła - To, że niektóre nie mają skrzydeł, czy rogu, nic nie znaczy!

[Po prostu Tomek]

- Znaczy. Magia i jej używanie to zbrodnia, która powinna być karana. Skrzydła dają niesprawiedliwą przewagę posiadaczom. Ziemskie kucyki dają od siebie najwięcej, a w zamian otrzymują tylko śmiech i pogardę! - mówiłem coraz głośniej, wywrzaskując ostatnie zdania. - Harują, by wyżywić resztę darmozjadów, żyły sobie wypruwają! I nikt nie potrafi tego docenić, nawet inny naród!

Po chwili uspokoiłem się. Odetchnąłem głęboko.

- A Podmieńce? Kłamią, porywają i przemieniają. Co pani na to?

[Nightmare]

- Nie żartuj sobie! To ty tu jesteś intruzem! W każdej chwili mogę zawołać strażników! - wylewitowała z juków kryształ.

[Po prostu Tomek]

Spokojnie popatrzyłem na kryształ.

- Proszę, nie rób nic głupiego. Nie chcę nikomu robić krzywdy, chcę tylko odzyskać przyjaciela. - rzekłem bezbarwnym głosem.

Chciałem, żeby obyło się bez przemocy. Jeżeli klacz spróbuje skorzystać z kryształu, rozbiję go łańcuchem.

[Nightmare]

- To czemu szukasz go w Changei?! Przecież jeśli był jednym z tamtych kucy, zasługuje na więzienie! - kryształ zawisł obok kamienia leżącego przy drzewie.

[Po prostu Tomek]

- Bo został uprowadzony. Przez was. I nie, był tylko zwykłym kucykiem. Jak ja czy pani. Chciałaby pani, by ktoś porwał pani dziecko i przerobił na jakąś potworność? Proszę sobie to wyobrazić. Nie poruszyłaby pani nieba i ziemi, by je uratować? - powiedziałem tak samo bezbarwnie, jak wcześniej. Podjąłem decyzję. "Postaram się rozegrać to pokojowo, lecz jeżeli nie będzie dało się inaczej, zabiję." pomyślałem, chłodno kalkulując swoje szanse.

[Nightmare]

Kryształ wleciał do jej juk.

- Może i ci nie wierzę, ale wiem jak to jest. Tylko, że dla mnie, takie same kuce były bezlitosne, kiedy poszłam uratować siostrę ze szponów Celestii. Fang, trzymaj się mnie!

[Po prostu Tomek]

- Jeśli ci to nie przeszkadza, opowiedz. Nie przepadam za księżniczkami, są zbyt wyniosłe. Ale za to jestem bardzo zainteresowany tym co mówisz. - powiedziałem. Ta rozmowa robiła się coraz ciekawsza. Celestia i porywanie? Palenie miast? Bezlitosne kuce? "Muszę dowiedzieć się wszystkiego. Coś tu poważnie nie styka, jeszcze nie wiem po której stronie." pomyślałem. Skrupulatnie zapisuję wszystko, co już wiem. "Wyczuwam potężną aferę."

[Nightmare]

- Moja siostra chodziła sobie na granicy i ją porwali. Słudzy Celestii nie dawali mi szans na dyplomację... - opuściła głowę, a Fang zaskomlał.

[Po prostu Tomek]

- Zaprowadzisz mnie do Chrysalis? To co mówisz jest ciężkie do przełknięcia, lecz prawdopodobne. - powiedziałem. Wpakowałem się w straszliwie zawiłą sytuację. Przecież to ja namawiałem do wojny.

- Nie myślisz, że to może być zemsta za wasze porwania? Nie złość się, po prostu odpowiedz. - zastanowiłem się chwilę - A może to wy się mścicie, hmmm?

[Nightmare]

- Sorry, ale kuce porywają naszych od dziesięcioleci. Dobra, zaprowadzę cię do Chrysalis, pod jednym warunkiem. Pomożesz mi odzyskać siostrę. - syknęła kilka razy do Fanga, który pokiwał łebkiem i odleciał.