Equestria: Ucieczka łowców

[wiej007]

-To co teraz zrobimy? Nadal mamy szukać tego co tutaj wtargnęło?

[Arcybiskup z Canterbury]

- Nie. Chciałem cię o coś prosić - zbliżył się do Somady i oparł kopyto na jej barku. Oczy Veritasa zaświeciły się i klacz odczuła mrowienie w całym ciele. Veritas zdjął kopyto.

- Otrzymałaś ładunek wystarczający, żeby utrzymać w pułapce Ignisa przez dwa miesiące. Od teraz ty nad nim czuwasz. Niedługo wrócę. Powinno zając mi to około tygodnia. - powiedział.

[wiej007]

-Ja... nie wiem co powiedzieć... -byłam tym zszokowana- Jesteś pewien że sobie poradzę?

[Arcybiskup z Canterbury]

- Jestem pewien - odrzekł i uśmiechnął się. - Żegnaj i radź sobie dobrze - mruknął.

[wiej007]

-A co z nią Mistrzu? -powiedziałam patrząc na Twirael- Kiedy dojdzie do siebie?

[Arcybiskup z Canterbury]

- Włożyłem wszelkie starania, żeby stało się to jak najszybciej. Nie wiem, jaki będzie ostateczny efekt. Mam jednak nadzieję, że wróci do niej świadomość. - powiedział. Mrugnął i wyszedł z pomieszczenia.

[wiej007]

Usiadłam. Targały mną różne emocje: Duma że Mistrz wybrał właśnie mnie, strach że mi się nie uda... i wiele innych

[Arcybiskup z Canterbury]

Twirael tymczasem tępo wpatrywała się w ścianę, wylewając z siebie cichy i bezsensowny potok słów. Nie opuściło jej kiwanie się w przód i w tył.

[wiej007]

Musiałam się czegoś napić... miałam zamiar pójść na chwilę do swojego pokoju i napić się wody.

[Arcybiskup z Canterbury]

Somada zostawiła więc Twirael samą w komnacie. Zapewne i tak niczego nie nabroi. Po napiciu się wdy z dzbanka stojącego na biurku, zdała sobie sprawę, że musi zobaczyć się z bratem Veritasa.

[wiej007]

(Gratulacje z tytułu regenta)

 

Nie wiem skąd przyszła do głowy mi ta myśl ale po chwili ją odepchnęłam.  Nawet gdybym mocno chciała iść zobaczyć Ignisa... nie znałam położenia jego więzienia a wiedziałam że ono znajduje się gdzieś za kryjówką. Nikt nie wiedział gdzie on jest... prócz Veritasa. Postanowiłam wrócić do Twirael.

[Arcybiskup z Canterbury]

Dziemkujem

 

***

 

Teraz wpatrywała się w kryształową kulę w niewielkiej fontannie. Mrugała bardzo szybko i nieregularnie. Jej oczy świeciły.

Edytowano Kwiecień 22, 2013 przez Nocturnal Light

[wiej007]

Podeszłam do niej bliżej z ciekawości czy czegoś nie widzi w tej kuli.

[Arcybiskup z Canterbury]

Jej głowa obróciła się w stronę Somady. Oczy Twirael były mętne. Otwierała usta, żeby prawdopodobnie znów zacząć bełkotać, gdy oczy zalśniły. Zmrużyła je i spojrzała na Somadę.

- Coś się stało? - zapytała.

[wiej007]

-Dużo by opowiadać. Mistrz uważa że twoja dusza na chwilę opuściła ciało czy coś takiego.

[Arcybiskup z Canterbury]

- Opuściła ciało? Jak mogłaby zrobić coś takiego? Zwykle dusza nie jest skłonna do takich wędrówek... Ooch... - zachwiała się, trzymając się za głowę. Twirael zacisnęła zęby.

[wiej007]

-Wszystko w porządku? Nie wyglądasz dobrze.

[Arcybiskup z Canterbury]

- Moja głowa - wysyczała przez zęby. Klacz zatoczyła się i upadła na podłogę. Skuliła się, wciąż trzymając za głowę. Zaczęła krzyczeć. Wyglądało to tak, jak gdyby coś chciało się z niej wydostać. - Wolny, tak! Za chwi... Nie! Ach... - zaczęła miotać się po podłożu.

[wiej007]

-Twirael! Co się dzieje?- starałam się przytrzymać magią klacz by ta nie zrobiła sobie krzywdy i przy okazji mi.

[Arcybiskup z Canterbury]

Świadomość jakby zupełnie opuściła klacz. Krzyczała i rzucała się - nawet nie zauważyła użycia magii.

- Niiee... - urwała nagle i znieruchomiała. Urwał się nawet jej oddech, ale tylko na chwilę. Wrócił bowiem, urywany i nieregularny, razem ze świadomością Twirael, która zwróciła obiad. Somada poczułą ulgę.

[wiej007]

Byłam zszokowana tym co się stało. Z obawy wolałam ją zablokować by nie mogła się ruszyć.

[Arcybiskup z Canterbury]

- Już chyba w porządku... proszę, puść mnie. Już nic mi nie jest. Czuję się dobrze, tak myślę - powiedziała z łzami w oczach. Wyglądała marnie, chociaż wyraźnie lepiej niż poprzednio. Somada puściła Twirael, a ta spróbowała się podnieść na drżących nogach. - Dziwnie się czuję... Lepiej, ale tak jakby coś uciskało mi głowę - powiedziała.

[wiej007]

-Nie wiem co się stało ale moim zdaniem musisz odpocząć. Nie znam się na tym ale wyglądało to tak jakby coś chciało cię opętać. -powiedziałam drapiąc się po głowie

[Arcybiskup z Canterbury]

- Mam jednak nadzieję, że mu się nie udał...- Twirael zaśmiała się szaleńczo. Po zamknięciu ust skrzywiła twarz i spojrzała na Somadę z niepokojem. - Co właśnie się stało? - zapytała. Zaczynała panikować. - Może jednak pójdę się położyć, dobrze? - Nie czekając na odpowiedź odeszła do swojej komnaty, ruszając się powoli i jakby ociężale. Tak jakby klacz nie panowała nad swoim ciałem, albo miała z tym problemy.

[wiej007]

-Pomóc ci? -powiedziałam podchodząc do niej.- Nie wyglądasz najlepiej