Equestria: Ucieczka łowców

[Arcybiskup z Canterbury]

- Schowaj sztylety, Somado. Już go tu nie ma. I jej także. - Z mroku wyłonił się Veritas.

[wiej007]

-Mistrzu? -powiedziałam chowając sztylet- Co tu się stało? Kogo nie ma?

[Arcybiskup z Canterbury]

- Wiem tyle samo, co ty. Pojawiłem się tutaj, bo usłyszałem krzyk. I poczułem zawirowania energetyczne, a to oznacza, że mieliśmy nieproszonego gościa. Intruza. A teraz mamy o jedną postać mniej. Kimkolwiek był, musiał zostawić jakieś ślady. Muszę to dopiero sprawdzić. Liczę na twoją pomoc. - Powiedział.

[wiej007]

-Zawsze możesz na mnie liczyć mistrzu. -przytaknęłam- A co z Arrowem i Hammerem? Obudzić ich? Jeśli są?

[Arcybiskup z Canterbury]

- Już nie śpią. Przeszukują teren na zewnątrz. Idź do zielarni i do ogrodu. Ja pójdę do piwnicy, sprawdzę... Musimy sprawdzić wszystko, żeby jak najszybciej pomóc Twirael. - Po skończeniu zdania alicorn odwrócił się i ruszył do piwnicy. To tam przechowywane były mikstury różnego rodzaju.

[wiej007]

-Tak jest mistrzu.- powiedziałam i z pomocą kuli światła której wyczarowałam poszłam do zielarni. To stamtąd brałam trucizny oraz specyfiki pochodzenia roślinnego. Ponownie wyczarowałam sobie sztylet.

[Arcybiskup z Canterbury]

Po otwarciu drzwi momentalnie pająki różnych rozmiarów uciekły w popłochu. Kilka dni wystarczyło im, żeby na nowo pomieszczenie zarosło pajęczynami. Był to pewnego rodzaju dowód na to, że nikt materialny nie dostał się do środka.

[wiej007]

Moja świecąca kula poleciała na sam środek by oświetlić pomieszczenie tak jak w pokoju. Zaczynałam powoli badać zielarnie,

[Arcybiskup z Canterbury]

W chwili zaświecenia kuli z rogu za półką dobiegł pisk. Małe, czarne stworzonko o niewielkich oczkach z trwogą przyglądało się intruzowi, jakim była Somada.

[wiej007]

Podeszłam bliżej lecz na bezpieczną odległość. Przybliżyłam światło do stworzenia bym mogła go zobaczyć.

[Arcybiskup z Canterbury]

Stworzonko zapiszczało desperacko i zamachało nerwowo błoniastymi skrzydłami. Nietoperz. Niewielki nietoperz, wiszący do góry nogami, uczepiwszy się łapkami drewnianej półki.

[wiej007]

Lekko się uśmiechnęłam

-A co tu robisz słodziutki? -powiedziałam przyjaznym głosem- To ty mi czasami podjadasz zioła?

Lekko się zaśmiałam po czym kontynuowałam przeszukiwanie. Nie chciałam dręczyć tego małego stworzenia.

[Arcybiskup z Canterbury]

Nietoperz w popłochu zerwał się do lotu i odleciał w odległy kąt spiżarni. Przy akompaniamencie pisków wyleciał, jakimś cudem znajdując drzwi. Znów zapanowała cisza.

[wiej007]

Nadal przeszukiwałam zielarnię. Wolałam mieć pewność że jest bezpieczna.

[Arcybiskup z Canterbury]

Z góry doszedł głos Arrowa.

- Hammer? Mógłbyś tutaj na chwilkę? - w głosie było słychać niepokój i niepewność. Co mogło się stać?

[wiej007]

Byłam ciekawa co się stało lecz wiedziałam że poradzą sobie przez jakiś czas we dwójkę. Chciałam dokończyć przeszukiwanie zielarni.

[Arcybiskup z Canterbury]

Ale w zielarni nie było śladów intruza. Wszystko stało na swoim miejscu. Półki zakryte kurzem miały na sobie ślady tylko jednego kuca, który oprócz Somady odwiedzał piwnicę - Veritasa.

[wiej007]

Wyszłam z zielarni, zamknęłam drzwi. Postanowiłam sprawdzić co znalazł Arrow.

[Arcybiskup z Canterbury]

Arrow tymczasem stał razem z Hammerem na progu komnaty Twirael. Pegaz wyglądał na przerażonego, a kuc ziemny był po prostu zagubiony. Nie odzywali się, i nie ruszali. Wpatrywali się w jeden punkt w pokoju.

[wiej007]

Podeszłam do nich.

-Co się dzieje? Na co patrzycie?

[Arcybiskup z Canterbury]

Naprzeciwko nich siedziała Twirael. Odwrócona do nic plecami wpatrywała się w okno. Bez ruchu, jak kamienna statua. Arrow i Hammer spojrzeli na siebie. - Twi... Rael? - niepewnie zaczął Hammer.

[wiej007]

Postanowiłam za pomocą kuli światła rzucić trochę światła na Twirael.

[Arcybiskup z Canterbury]

Jej źrenice były nienaturalnie rozszerzone. Twarz pegazicy nie zdradzała żadnego wyrazu. Nie zareagowała na pytanie Hammera. Gapiła się przed siebie, w ciemność za oknem. Po chwili drgnęła i zaczęła się kiwać w przód i w tył, wciąż wpatrując się w pustkę. Veritas znalazł się tuż przy Łowcach. Bezzwłocznie podszedł do klaczy i spojrzał jej w oczy.

[wiej007]

-Mistrzu? Co jej się stało?

[Arcybiskup z Canterbury]

- Ma puste oczy. Coś jej zabrano. To jest tylko ciało. Żywe, to prawda... Ale jednak ciało. Niepokoi mnie to, że ktoś zdołał się tu wedrzeć. - Dokończył, po czym uniósł pegazicę magią. - Spróbuję coś poradzić na ten stan rzeczy, a wy umocnijcie zabezpieczenia. - Powiedział Veritas i oddalił się.