Equestria: W poszukiwaniu azylu

[Arcybiskup z Canterbury]

- Nie będziemy błagać nikogo o litość, przebaczenie, ani zmiłowanie. Nie legniemy im do stóp. Mamy swoją godność.

[KougatKnave3]

- To jaki masz pomysł na zyskanie ziem gdzie podmieńce będą się czuć jak w domu? Poza tym nie chce być zalerzny od celesti, poprostu pokuj i tyle.

[Arcybiskup z Canterbury]

- Jednak to nie ty rządzisz Podmieńcami i póki co decyzje są w pełni zależne ode mnie.

[KougatKnave3]

- Dobrze matko. W takim razie co mam teraz zrobić?

[Arcybiskup z Canterbury]

- Teraz możesz zrobić co tylko chcesz. Możesz nawet udać się na spacer. Mamy niewielki ogród zoologiczny... Służąca cię tam doprowadzi.

[KougatKnave3]

- Dobrze - powiedziałem po czym poszedłem za służącą do ogrodu.

[Arcybiskup z Canterbury]

Ogród znajdował się w niewielkiej kotlinie otoczonej przez skały. Widać stąd było niewielki kawałek nieba, a całe podłoże pokrywał - jak w większości pałacu - mech. Pod skałami umiejscowione były klatki.

[KougatKnave3]

Zaczynam chodzić i oglądać zwierzęta.

[Arcybiskup z Canterbury]

Wzrok źrebaka przykuła klatka o metalowych prętach, której lokator skrył się w niewielkim krzewie, a o jego obecności świadczył tylko czarny, długi ogon. Czyżby...?

[KougatKnave3]

- ...pantera - podchodzę bliżej klatki.

[Arcybiskup z Canterbury]

Zwierzak odskoczył i rzucił się na kraty, szarpiąc je. Mała pantera. Zielone oczy zwierzęcia otwwarły się szerzej, rozpoznając niedawnego towarzysza.

[KougatKnave3]

- SHILA! - krzyknąłem też rzucając się na kraty - spokojnie, malutka. Okazało się że to mõj prawdziwy dom, tu jest moja matka.

[Arcybiskup z Canterbury]

Zwierzak zaczął radośnie skakać i gryźć kraty. Pozostawało nic innego, jak spróbować na własną rękę, albo poprosić kogoś o wyciągnięcie pantery.

[KougatKnave3]

- SŁUŻBA - Krzyknąłem. Jak przyjdą to powiem - prosze wypóścic z klatki moją panterę.

[Arcybiskup z Canterbury]

Służba w postaci ogrodnika zagościła w ogrodzie i otworzyła klatkę Shili. Ta zaś cała pokazywała swój entuzjazm.

[KougatKnave3]

Przytulam shilę i mõwię do ogrodnika - dziękuje. Możesz odejść.

[Arcybiskup z Canterbury]

Ogrodnik kiwnął głową i wykonał rozkaz. Teraz zostało już tylko spotkać zaprzyjaźnioną klacz.

[KougatKnave3]

Wraz z Shilą idę szukać Meekness. Muszę jej przekazać podziękowania że sprowadziła mnie do matki.

[Arcybiskup z Canterbury]

Pałac okazał się większy, niż wydawało się do tej pory, bo oto pierwszy raz Fiury się zgubił. W końcu jednak dotarł do swojej komnaty, wzbudzając zdziwienie towarzyszącym zwierzęciem.

[KougatKnave3]

Wchodzę do niej. - Shila, tutaj będziesz dzisiaj spała, wraz ze mną.

[Arcybiskup z Canterbury]

Shila, zwyczajem kotów, rzuciła się na łóżko z zamiarem zapolowania na nie. Fiury tymczasem przypomniał sobie, że komnata przyjaciółki powinna znajdować się gdzieś koło jego komnaty.

[KougatKnave3]

Idę do jej komnaty.

[Arcybiskup z Canterbury]

Klacz siedziała na łóżku w komnacie, odwrócona w stronę okna. Nie poruszyła się na dźwięk otwieranych drzwi.

[KougatKnave3]

podchodzę do niej i ją przytulam - Dziękuje ci za to.

[Arcybiskup z Canterbury]

- Odejdź - Meekness odepchnęła od siebie Fiury'ego. Z jej oczu spływały łzy.