Imka2000

Postanowiłam się ukryć i podsłuchać rozmowę. Schowałam się w postaci energii Elektrycznej w jednej z lamp. Było to trudne, ale powinno mi starczyć sił by podtrzymać to przez przynajmniej 10 minut.

Wdrapałam się i zaczęłam iść dalej po tym chodniku rozglądając się uważnie. Rozglądałam się za jakimś przejściem, napisem, drzwiami lub czymś innym w tym stylu.

W ogóle się tym nie przejmowałam, jedyne co robiłam to bez końca przyglądałam się wszystkiemu i uśmiechałam. Każdy szczegół był fascynujący.

- Byłabym bardzo wdzięczna -Powiedziałam ciągle rozglądając się z uśmiechem.

- Dobrze - Powiedziałam nie przestając się rozglądać i na wszystko patrzeć. Szłam tuż za Twilight, chciałam rozglądając się wyłapać jak najwięcej szczegółów.

- Nie szkodzi - Zaczęłam rozglądać się by zobaczyć hak najwięcej. Wszystko było takie jak sobie wyobrażam.

Oddaliłam się od krawędzi bardziej. Wzięłam koc i owinęłam się nim mocno. Skuliłam się, ale wiedziałam że prawdopodobnie już nie zasnę.

Obudziłam się w końcu. Byłam cała spocona i rozdygotana. Miałam ciągle to przed oczami. Cała się trzęsłam.

Jest to zła strona Doctora. W jednym z odcinków przedstawił się jako "Władca snów".

To albo to, nie pamiętam dokładnie.

Rytmem marszu wojennego władców czasu.

-Ja nie chce!!!!!- Z całej siły szarpnęłam za łańcuchy.

-Tak to na pewno nic nie zobaczę...-Zaświeciłam rogiem w celu rozświetlenia tego "pomieszczenia".

Zacisnęłam mocno oczy i wyszeptałam - Proszę nie...-Łzy spływały mi po policzku.

- Nawet nie próbuj! Nie zbliżaj się! - Wrzeszczałam przerażona.

Zaczęłam się szarpać - Nie nie nie nie! - Panikowałam. Wiedziałam już co planuje. - Obiecałam sobie że nie umrę przez was poczwary! Nie w taki sposób! wypuść mnie! Zaraz skręcę ci ten zgniły kark! -Starałam się słowami ją zastraszyć, mimo że to ja byłam przerażona.

-Wow...-Nie wiedziałam jak zareagować...Widziałam...Na serio widziałam...Mimo że nie za wiele ,ale zawsze...Zaczęłam nie kontrolowanie uśmiechać się, a wręcz szczerzyć.- Jak ty to zrobiłaś? - Zaczęłam się dziwić i nie dowierzać.

(Nie koniecznie właściwie mogłam dodać w jakich okolicznościach się spotkali by to sprecyzować )

Szłam tak jak się czułam i stawiałam kroki nie koniecznie dalekie. Arrowa trzymałam przy sobie. Nie wiedziałam do kąt idę. W ogóle nie wiedziałam gdzie jestem.

- O cholera! - Wstałam i próbując wytrzeć z siebie wszystko. Myślałam że zaraz zwymiotuje. - Gdzie ja w ogóle jestem? - Zaczęłam się zastanawiać próbując się rozglądać.

Nie ma sprawy. Jak tylko będę miała czas.

Popatrzyłam i cofnęłam się - No to trzeba sprawdzić! - Po tych słowach skoczyłam do środka. Wiedziałam żeby na końcu zaprzeć się kopytkami by zwolnić. Spadając wydałam z siebie krzyk - Yeeeeeeeaaaaaaahhhh!!!.

Przestałam go głaskać i odwróciłam się do Twilight.- Tak, już idziemy! - Po tych słowach pobiegłam w stronę źródła dźwięku z Arrowem.