KougatKnave3

Trafiając na targ widziałeś przeróżne towary i akcesoria. Po chwili stanąłeś nieopodal stoiska gdzie na stojaku opierał się... spory zielono-czerwony kryształ. Już stąd wiedziałeś, że taki kryształ, mógłby zapewnić energię prawie wszystkim twym wynalazkom... i było cię na niego stać. Zaledwie 230 bitów. Nieopodal zobaczyłeś pewnego Bizmesmana, który spojrzał na kryształ z błyskiem w oku.

Spring Love]

C... co? Hearth... umiera? Na mojej twarzy pojawia się przerażenie... ja nie wiem co zrobię jeśli umrze. Staram się tam dostać i może uda mi się mu jakoś pomóc. Nie mogę pozwolić by zginął...

Hue Hue... ale pewnie te macki będą się źle kojarzyć Twi. Zachowam je do czasu aż się zgodzi bym mógłbym ich używać do innych ale dobrych celów.

- Dobrze u mnie. A jak u ciebie?

- Cześć skarbie - powiedziałem i przytuliłem się do niej. Siadam koło niej i pytam się - I jak samo poczucie? - spytałem się Córeczki. Cieszę się, że mogę przytulić Deli... brakowało mi tego.

Westchnąłem - Nic jej nie będzie... ale rozumiem aluzje - powiedziałem a następnie wyszedłem. No to relacje z nią poszyły w pizdu. Nie zwracając uwagi na to co jeszcze Celestia powie, idę do Deli.

- Cześć... masz chwilkę? - spytałem się. Dobrze, że Galax jej TEGO nie zrobił. W sumie nawet się wzdrygał o tym myśląc, bo mówił, że nie chce się zarazić Bólem Dupy... i cukrzycom.

Jak słodko wyglądają... dobrze, nie przeszkadzam im. Idę do Celesti... czeka mnie długa, ALE TO DŁUGA ROZMOWA. Matko, mam przesrane z tą Lady Ból Dupy, jak ją pieszczotliwie nazywał Galax.

Więc ja wychodzę z pomieszczenia zanim cokolwiek mi zrobi. Idę po matkę i Ojca... ich muszę tym bardziej przeprosić, raczej matkę bo tata pewnie nie będzie chciał ze mną gadać.

- Jest cała i zdrowa i... stoi tuż obok - powiedziałem do niego z uśmiechem. WIĘC NIE DOSTANĘ WPIERDOLU. Całe szczęście. Pomagam mu wstać.

- Stary... to ja, Allan a nie Galax. Wróciłem... - powiedziałem lekko zdenerwowany. Galax go nigdy nie odpinał, więc już dlatego, że go odpiąłem mógł się domyśleć, że to ja.

Też wchodzę do celi, i powoli go odpinam. Następnie kładę go na pryczy z zamiarem obudzenia go. Mam przeczucie, że mnie zaatakuje... i to będzie mnie bolało ostro.

- Nie wiem, czy nie żuci się na mnie z zamiarem uduszenia... ale chodźmy - powiedziałem i ruszam z nią by uwolnić Ghosta. Zabije mnie... on mnie kurwa udusi.

- Za to co wam Galax zrobił... trochę mi głupio z tego powodu, że tak łatwo dałem się podejść i wy przez to cierpiałyście - powiedziałem im. Ale na szczęście już się wszystko skończyło, i dobrze, że nie dostane opieprzu od Celesti... prawda?

- Ja... chciałem przeprosić - powiedziałem denerwując się i drapiąc po głowie. Wciąż mam w głowie to co zrobił Galax... i mi się to podobało, bo już nie jest kurwa tajemnicą, że czułem też coś do Rarity.

- Hey... mogę na moment? - spytałem się ich. To dla mnie krępujące... czemu? BO WIEM ŻE Z KAŻDĄ TO ROBIŁEM PO KILKANAŚCIE RAZY W MIESIĄCU! To krępujące dla mnie.

- Wiesz, że musisz zdecydować którego z nas będziesz strzec... nie ważnie od wyboru, ja go uszanuje - powiedziałem. Zaraz po ustaleniu z Lucy z kim zostaje idę do powierniczek.

Więc idę do Lucy - I jak... się trzymasz? - spytałem się jej. Nie każe jej wybrać mnie... ale to będzie troszeczkę bolesne jeśli zostanie z Galaxem. Czekam na jej reakcje.

To lecę po niego z jedzonkiem i go karmię. Potem idę porozmawiać z Powierniczkami... trzeba będzie ich przeprosić, bo poniekąd czuje się winny. Zwłaszcza Fluttershy, bo z nią robił to Galax najczęściej, nie liczę Dashie i Lucy.

- To oznacza, że to żołnierz którego trudno pokonać. Specjalne wyszkolenie itp. Dla przykładu... jeden żołnierz N7 mógłby sam zniszczyć takową stacje będąc zauważonym. A na tej stacji jest około 800 żołnierzy... nie licząc personelu inżynieryjnego.

Westchnąłem... teraz trzeba będzie przeprosić powierniczki i moją rodzinę. Galax, pewnego dnie "odwdzięczę ci się". Nie ważne jak bardzo się zmienisz, zemsta będzie słodka.

- Tak...wróciłem - powiedziałem i ją lekko pocałowałem. Po chwili odrywam swe usta i pogłaskałem ją po grzywie - Prześpij się przez godzinkę lub dwie... zasłużyłaś - powiedziałem i kiwnąłem AJ żebyśmy wyszli.

Podnoszę ją najdelikatniej jak mogę i biorę losową powierniczkę by mi pomogła ją zanieść do komnaty i się nią zająć. Mam nadzieje, że nie będzie już tylko gorzej...

Podchodzę do niej z dzieciakiem i sprawdzam czy mogę jej jakoś pomóc. Galax, by tak ją potraktować? Staram się nią jak najlepiej zająć, przy pomocy wszelich środków i Fluttershy.

- Dziękuje... Fluttershy - powiedziałem lekko zawstdzony. Niezręcznie się przy niej czuje. ZWŁASZCZA PO TYM JAK GALAX ROBIŁ TO Z NIĄ CAŁY DZIEŃ! Gdyby nie Dashie, to bym cię zapierdolił.

Mantkora nie odwróciła się, tylko z jej ogona strzeliła kwasem który cudem ominął ogiera i wciągu sekundy powaliło drzewo, odcinając potworowi drogę ucieczki... choć na razie się nie zapowiadało, że ma uciec. Bestia ryknęła głośno, podnosząc swe łapy, i szybkim ruchem uderzyła nimi o ziemię pozbawiając was równowagi. Wiecie jedno... mantykora nie walczy tak.