Posealor zwany Pose

Zignorowałam ich. Po sprawdzeniu wszystkich okien poszłam do jakiegoś pokoju i zamknęłam się w nim.

Zaczęłam chodzić po domku w poszukiwaniu innych okien. Za każdym razem gdy jakieś znalazłam, to sprawdzałam czy da się je otworzyć.

Skończyłam jeść i siedziałam dalej na pufie.

Usiadłam na swojej pufie i zaczęłam powoli jeść. W międzyczasie sprawdziłam czy okno w kuchni dało się otworzyć.

Bez słowa zaczęłam robić sobie kanapki.

Pokręciłam głową. - Nie, nie mam ochoty na naleśnika... Mogę zrobić sobie kanapki?

Zawahałam się, po czym powiedziałam dość głośno. - Venterss... Zaczekaj chwilę.

Usiadłam na swojej pufie i przyglądałam się jej. Milczałam.

Leżałam jeszcze przez chwilę, po czym otworzyłam oczy i przeciągnęłam się.

Niechętnie przeniosłam się do kuchni i tam ułożyłam się pod ścianą.

Bez zastanowienia podniosłam wolną pufę za pomocą magii i wróciłam z nią pod drzwi. Tam ułożyłam się wygodnie.

Po kilku chwilach wstałam i poszłam do salonu. Tam rozejrzałam się za jakąś poduszką.

W końcu westchnęłam, położyłam się na grzbiecie i skasowałam kopię. Przygotowywałam się do pójścia spać.

Położyłam się pod drzwiami, żeby było mi wygodniej i z nudów wyczarowałam sobie kopię samej siebie, żeby nie mówić do ściany. Po prostu mówiłam, sama nawet nie zdając sobie sprawy z tego co mówiłam.

Zjadłam cały swój kawałek, po czym odłożyłam talerzyk na bok i wciąż siedziałam pod drzwiami.

- Dzięki. Wzięłam talerzyk, odwróciłam się i wróciłam pod drzwi. Tam usiadłam i zaczęłam jeść ciasto.

Zatrzymałam się na progu i po chwili zapytałam niepewnie. - Hej... Zostało coś dla mnie?

Po jakimś czasie poddałam się. Niechętnie wstałam i ruszyłam powoli do kuchni.

Nadal siedziałam w miejscu. Ponownie spróbowałam otworzyć drzwi, choć dobrze wiedziałam, że nic to nie da.

Starałam się zignorować głód i wciąż uparcie siedziałam pod drzwiami.

Pokręciłam głową, po czym usiadłam pod drzwiami. Nigdy nie uczyłam się łąmać innych zaklęć.

Rozejrzałam się, żeby upewnić się, że nikt mnie nie widzi, a następnie spróbowałam otworzyć drzwi magią.

Wyszłam na zewnątrz i zaczęłam iść przed siebie bez zastanowienia. Nie zwracałam na nic uwagi.

Po chwili wahania postanowiłam wyjść. W głębi miałam cichą nadzieję, że nikt nie zauważy.

Nie ruszałam się z miejsca. Byłam pewna, że cała wina poleci na mnie za to, że ją zajęłam.