Posealor zwany Pose

- Dobrze... Obiecuję. Następnym razem poproszę o zgodę. Zaśmiałam się cicho.

Przytuliłam ją mocno. - Dziękuję... Ja... Nie wiem co powiedzieć...

- N-naprawdę? Z-zrobiłabyś to dla mnie? Byłabym b-bardzo wdzięczna...

- Dziękuję... Nawet... Nawet nie wiesz ile to dla mnie znaczy...

- Nasz cel znajduje się na Alfa Centuri. Musimy dotrzeć tam jak najszybciej. - spojrzałam na pilota. - Ale nie ZBYT szybko.

- Nie wiem skąd, ale... Wie dużo o ludziach... Dużo złego... I myśli, że ja... Też taka jestem... Poczułam, że w moich oczach zaczynają pojawiać się łzy.

- Już ci powiedziałam... Nie lubi mnie, bo byłam człowiekiem... To wszystko...

- Myślałam, że ona też. Co ci powiedziała?

Nie ruszałam się, a po chwili odezwałam się cicho. - Słucham.

Weszłam do środka i usiadłam w fotelu drugiego pilota. - Tylko pamiętaj, to ma być spokojny lot... Bez żadnego popisywania.

Odwróciłam się zaskoczona, słysząc jej głos, ale po chwili znów skierowałam spojrzenie na znikające powoli słońce. Nie odezwałam się.

Siedziałam jeszcze nieruchomo przez kilkanaście sekund, po czym otworzyłam oczy i szybko wstałam. - Doskonale. Prowadź.

Uśmiechnęłam się podziwiając zachodzące słońce. To był taki cudowny widok.

Usiadłam pod drzewem i wpatrywałam się w horyzont. I tak nigdzie mi się nie śpieszyło. Magią zerwałam sobie jedno jabłko.

- Tak... Miejmy nadzieję, że nam się uda. A teraz zrób inspekcję, ja muszę pomedytować. Przyjdź jak wszystko będzie gotowe do odlotu. Usiadłam na podłodze i zamknęłam oczy.

Spojrzałam prosto na padawana. - Tak. W tamtym miejscu nie słychać mocy... Obawiam się, że to może być jakaś broń, chociaż Rada tego nie powiedziała...

- Cierpliwości. Szczegóły poznacie zanim dotrzemy na miejsce, teraz przygotujcie się do drogi.

Właśnie miałam wejść do domu, ale nagle zmieniłam zdanie. Odwróciłam się i poszłam do sadu, tam, gdzie wcześniej oglądałam zachód słońca. Chciałam poczekać do wieczora i znów to zobaczyć.

Nie odrywając wzroku od mapy nakazałam podejść im bliżej. - Rada Jedi zleciła nam nowe zadanie. Mamy polecieć do układu Alfa Centuri i zbadać bazę Separatystów. Wyruszamy jak tylko statek będzie gotowy.

Spojrzałem na wiszące zbiorniki. - Hmm... Dobrze byłoby je jakoś strącić, wywołałoby to wtedy lepszy efekt niż eksplozja pod sufitem... Albo je przedziurawić, żeby paliwo się wylało i posłać tam zapałkę... Macie pomysł jak to zrobić?

- Bo nigdy nie spotkała nikogo, kto był kiedyś człowiekiem... Jak mi nie wierzysz, to idź jej się zapytaj... Spotkamy się w domu. Ruszyłam powolnym krokiem w stronę farmy.

Znów wyświetliłam mapę i zaczęłam jej się przyglądać. - Hmm... Nie, tutaj bardziej się przydasz. Znajdź mi czterech ochotników oraz transport. I sprowadź tu mojego padawana. - zastanowiłam się chwilę, po czym wskazałam punkt na mapie i dodałam: - I zadbaj o wzmocnienie tej flanki, czołgi Separatystów mogą tam z łatwością podjechać.

Opuściłam głowę i wlepiłam wzrok w ziemię między moimi kopytami. - Nie, ja... Nie chcę kończyć naszej przyjaźni... Po prostu... Ech... Pinkie mnie nie lubi z powodu tego, kim byłam... Powiedziała mi to w twarz...

Zatrzymałam się i spojrzałam jej prosto w oczy. - Posłuchaj. Jeśli NAPRAWDĘ uważasz się za moją przyjaciółkę, to nie zadasz mi ani jednego pytania więcej i nie pójdziesz za mną. Twilight i Pinkie wszystko ci wyjaśnią.

Nie zwolniłam, ani nie spojrzałam na nią. Po chwili odezwałam się smutnym głosem. - Ona... Ona ma rację... Nie pasuję tutaj... Po prostu... Pójdę gdzie indziej... Proszę, nie idź za mną...