Posealor zwany Pose

Całkowicie ją zignorowałam.

- Nieważne. Nie było spotkania. Wstałam i skierowałam się na górę do swojego pokoju.

- Dużo nie straciłaś. Mój głos znów stał się lekko agresywny.

Bez słowa zaczęłam jeść. Starałam się unikać wzroku towarzyszki.

Siadając przy stole znów odchrząknęłam i odezwałam się swoim normalnym głosem. - To ja... Poproszę...

- Tak! - mój głos był bardzo agresywny. Po chwili odchrząknęłam i poprawiłam się przyjaźniejszym, chodź nie do końca normalnym tonem. - Tak... Co na śniadanie?

Odrzuciłam kołdrę na bok, nie obchodziło mnie, że spadła na podłogę. Wyszłam z pokoju i skierowałam się schodami na dół.

Senność była trudniejsza do pokonania niż głód, ale nie chciałam jej się poddawać. Znów się przekręciłam.

Zignorowałam głód, przewróciłam się na drugi bok i nadal płakałam pod kołdrą.

Nie ruszałam się, tylko mocniej naciągnęłam kołdrę na głowę i dalej płakałam.

- Nie... Nie chodzi o ciebie... Po prostu... Z-zostaw mnie...

Mimo, że minęło sporo czasu, wciąż płakałam. - Odejdź... Daj mi spokój...

Rzuciłam się z płaczem na łóżko i naciągnęłam kołdrę po czubek grzywy.

Nie zatrzymując się wbiegłam do środka i od razu skierowałam się do swojego pokoju.

Szybko poderwałam się, przewracając krzesło i wybiegłam z płaczem, kierując się w stronę farmy Applejack.

- N-nie... T-to nieprawda... J-ja nigdy nikogo nie z-zabiłam... D-dbałam o środowisko... P-proszę, p-przestań...

W moich oczach zaczęły zbierać się łzy. - N-nie... D-dlaczego tak m-mówisz... P-przecież... Ja n-nic ci nie z-zrobiłam...

Siedziałam przy stoliku i gapiłam się w ścianę. Nie ruszałam się i wciąż milczałam.

Spojrzałam na nią i po chwili wahania ruszyłam we wskazanym kierunku. Wciąż się nie odzywałam.

Zatrzymałam się, ale wciąż wpatrywałam się w ziemię przed sobą. Nie odezwałam się.

Wyszłam z biblioteki i skierowałam się w kierunku farmy Applejack. Od dawna nie czułam się tak okropnie.

- J-ja... Ja... P-przepraszam... Nie mogę... Ruszyłam powoli w kierunku wyjścia ze spuszczoną głową.

To, co powiedziała wstrząsnęło mną jeszcze bardziej. Nie rozumiałam jak mogła się o tym dowiedzieć.

Byłam tak zaskoczona i wystraszona, że utraciłam kontrolę nad magią. Nie wiedziałam co powiedzieć.

- Proszę... Wysłuchaj mnie... Twilight, zrób coś...