Posealor zwany Pose

- Z chęcią. Widzę, że teraz masz przerwę.

- Po prostu przyszłam odwiedzić swoją przyjaciółkę. Chyba mogę, prawda?

- Mniejsza z tym... W końcu nie znamy się zbyt długo. Mi też czasem zdarza się pomylić imiona.

(Nie wiem, czy to fail, czy specjalnie, ale cóż... Gramy dalej. ) - Eee... Auroro? Jestem Marina, pamiętasz?

Weszłam powoli do środka i rozejrzałam się.

- Więc... Do zobaczenia. Skierowałam się w stronę wyjścia.

- Dobrze... Dziękuję, że poświęciłaś mi swój czas. Teraz pójdę... Może odwiedzę Rarity? Tak mało się z nią widywałam... Gdyby Applejack przyszła mnie szukać, powiesz jej to, dobrze?

- Tak, oczywiście... Daj mi chwilkę, muszę się skupić...

- Nie... Na pewno nie będzie aż tak źle... Jakoś to zniesie. Sama jej o tym powiem.

- Szkoda... No cóż... Może będę mogła czasem przyjechać was odwiedzić?

Pomyślałam o nocnej wizycie. - Tak... Może masz rację. Może rzeczywiście tak byłoby najlepiej... Tylko będzie mi was brakować.

- Skoro tak twierdzisz... To... Co powinnam zrobić?

- Och... Ale... Co to oznacza?

- Chyba... Pierwszej nocy... Tak, zaraz po tym, jak wróciłam do domu, jakieś dziesięć, może dwanaście godzin po wypiciu eliksiru...

- Nie pamiętam dokładnie. Jakieś... Dwa, może trzy miesiące temu?

- Ale... Ja... Ja nie jestem niezwykła... Zanim trafiłam tutaj... Jeszcze w Canterlocie... Ćwiczyłam magię, ale... Nic mi nie wychodziło...

Otworzyłam oczy i szybko podeszłam do Twilight - Ojej... Przepraszam, to było niechcący... Nic ci nie jest?

Spróbowałam przywołać tarczę tak jak wcześniej.

(Jak chcesz, ty prowadzisz sesję. Jak nie chce ci się opisywać, to nie mam nic przeciwko pominięciu.) - Tak... Gotowa... Możesz zaczynać.

- Dziękuję... Ale może poczekajmy ze świętowaniem, dopóki nie opanuję tego do końca, dobrze?

Zamknęłam oczy i spróbowałam jeszcze raz.

- Nie, ja... Ja tylko... Ech, to nic takiego... Stare wspomnienie...

Ponownie zamknęłam oczy i mimowolnie uśmiechnęłam się, gdy w mojej głowie pojawił się obraz Pinkie, która leci na mnie i zatrzymuje się tuż przede mną, jakby wpadła na ścianę.

Otworzyłam jedno oko i spojrzałam na Twilight. - A jak mam zrobić tą tarczę? Wyobrazić ją sobie?

Zamknęłam oczy i spróbowałam opróżnić umysł... Ale pewna różowa klacz wciąż do niego powracała.