Posealor zwany Pose

- Dziękuję, komandorze. Utrzymacie tą pozycję do mojego powrotu, lub dopóki nie otrzymacie nowych rozkazów. Mistrzu Yoda, Mistrzu Windu... Jeśli taka jest wola mocy, udam się natychmiast Alfa Centuri i zbadam tą sprawę. Czy jest coś jeszcze o czym powinnam wiedzieć?

Wyszłam na zewnątrz i ruszyłam przed siebie ulicą. Udawałam, że nie zauważyłam Applejack.

Zastanowiłam się chwilę, po czym zwróciłam się w stronę Wella. - Komandorze, jak wygląda nasza sytuacja?

- Nie ma mocy... Co to oznacza, mistrzu? I co to ma wspólnego ze mną?

- A ty wcale nie jesteś lepsza od innych ludzi! Też oceniasz po ogólnikach i nie chcesz mnie poznać! Naprawdę uważałam cię za przyjaciółkę... Ale znów zostałam oszukana! Wyciągnęłam jej zdjęcie, zgniotłam je magią i cisnęłam jej w twarz. Potem odwróciłam się, opuściłam kuchnię i skierowałam się w stronę wyjścia.

- A nie jest tak? Życie tutaj jest o wiele lepsze, niż tam kiedykolwiek mogło być... Dlaczego mi tego odmawiasz?

- Dlaczego tak uważasz? Nie jestem taka jak inni. Nigdy nie byłam... Zawsze byłam odrzucana z powodu mojej... Inności. Dlaczego ty też mnie odrzucasz?

- Dlaczego mi to robisz? Dlaczego oceniasz mnie według tego, kim byłam, a nie według tego, kim jestem? Właściwie... Dlaczego w ogóle mnie oceniasz, skoro nie wiesz jaka byłam?

Podeszłam do niej bliżej. - Nie... Chciałam porozmawiać przy wszystkich... Ale uznałam, że lepiej będzie, jak zrobimy to w cztery oczy.

Skłoniłam się z szacunkiem. - Mistrzu Yoda. Mistrzu Windu. W czym mogę pomóc?

- Nie o to chodzi, po prostu... Ja... Wybaczcie na chwilę. Wstałam i udałam się do kuchni.

Obserwowałam jak Pinkie idzie do kuchni. Gdy tylko zniknęła mi z oczu odstawiłam babeczkę.

(Mówi, że nie jest zatruta, a to oznacza, że... Jest zatruta. Trudno, zabijamy Marinę. ) Spojrzałam na swoje przyjaciółki i nagle przyszło mi do głowy... Czy ja nie popadam w jakąś paranoję? - No... W porządku... Zamknęłam oczy i ugryzłam kawałek babeczki.

- Ależ oczywiście, że możesz. Twilight, prawda, że może?

- Nie, zjedzmy razem. Tak będzie uczciwiej. Nalegam!

Magią przełamałam babeczkę na dwie równe części. Jedną podałam różowej klaczy. - Proszę. Zjemy razem, dobrze?

- Skoro ty nie jesz, to ja też. Nie będę jadła bez mojej... Najlepszej przyjaciółki. Położyłam nacisk na ostatnie dwa słowa.

- Pinkie, może przysiądziesz się do nas? Podzielę się z tobą.

Odwzajemniłam spojrzenie Pinkie. Wzięłam swoją babeczkę i postawiłam przed sobą.

Spojrzałam na przyjaciółki, po czym weszłam do środka.

(Ech... Ja już śpię, zapomniałem o Rainbow...) Wzięłam zdjęcie Pinkie, przyjrzałam się dokładnie, po czym schowałam je w ogonie i pobiegłam dołączyć do reszty.

( Hmm... 6-1=4?! (Bo nie ma tylko Pinkie.) Wyższa matematyka...) Kiedy zostałam sama podeszłam szybko do biurka, żeby zobaczyć czy zdjęcia nadal tam są.

- Proszę... Idźcie przodem, zaraz do was dołączę...

Wstałam powoli i spojrzałam Twilight prosto w oczy. Z pewnym trudem udało mi się przywołać na twarz niewielki uśmiech. - No... Dobrze. Jestem trochę głodna...

Nie odpowiedziałam. Wciąż leżałam pod poduszką.